Όχι ντελιβεράδες, θέλουμε τεχνίτες και αγρότες

Στην συντριπτική πλειονότητά τους οι διανομείς (ντελιβεράδεs) είναι νέα παιδιά, 20-30 ετών, Έλληνες ή μετανάστες. Με το μηχανάκι τους κι ένα φτηνό κράνος -που συνήθως προσφέρει απολύτως υποτυπώδη ασφάλεια- κάνουν μια πολύ επικίνδυνη δουλειά σε ένα χρονοδιάγραμμα εξαιρετικά σφιχτό, αφού ο εργοδότης/προϊστάμενος/υπεύθυνος καταστήματος αμέσως μόλις επιστρέφουν από το προηγούμενο δρομολόγιο απαιτεί να ξεκινήσουν για το επόμενο, χωρίς ανάσα, χωρίς διακοπή. Πολλές φορές θα τους δείτε πάνω στο μηχανάκι με καφέ και τσιγάρο, να μιλούν στο κινητό, να κρατούν στο χέρι και μια παραγγελία ακόμη.

Αυτά τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά αμείβονται με τον βασικό μισθό και περιμένουν από τα πουρμπουάρ να εξασφαλίσουν μερικά ευρώ ακόμη προκειμένου να ανεφοδιάσουν το μηχανάκι τους με πανάκριβη βενζίνη, για να είναι έτοιμοι για την διαδρομή της επόμενης ημέρας.

Κι όμως, κάτω από αυτές τις συνθήκες δεκάδες χιλιάδες διανομείς επιλέγουν το ντελίβερι από άλλες δουλειές, άλλες επαγγελματικές ευκαιρίες που θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν καλύτερο μισθό, ενδεχομένως και καλύτερες προοπτικές για το μέλλον τους. Δεν θα μπορούσαν άραγε να γίνουν τεχνίτες;

Τεχνίτες στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Κι αν υπάρχουν είναι είναι πραγματικά δυσεύρετοι Το διαπιστώνουμε όλοι όταν προκύπτει μια δουλειά στο σπίτι, ή στο γραφείο. Από την οικοδομή και τα τεχνικά έργα λείπουν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι. Τεράστιες είναι οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού και στον γεωργικό τομέα. Ως έσχατη λύση στο αρμόδιο υπουργείο σκέφτονται να εκμεταλλευτούν ή να αξιοποιήσουν την παράνομη μετανάστευση για να βρουν εργάτες γης, ανθρώπους που κάνουν αγροτικές δουλειές.

Κανείς δεν συζητά για την αξιοποίηση των δεκάδων χιλιάδων νέων που εργάζονται ως ντελιβεράδες. Δεν θα μπορούσαν με μια σύντομη, ολιγόμηνη ίσως κατάρτιση -ακόμη και επί το έργο- να αποκτήσουν την εξειδίκευση που θα τους επιτρέψει να κάνουν μια διαφορετική δουλειά, πολύ πιο αποδοτική με όρους οικονομικούς για τους ίδιους, με πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία; Η ένταξή τους στην πραγματικά παραγωγική διαδικασία θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη.

Με μια εκστρατεία για να αλλάξουν δουλειά, για να αποκτήσουν δεξιότητες που θα τους επιτρέψουν να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για πολλά χρόνια είμαι σίγουρος ότι πολλοί – αν όχι οι περισσότεροι διανομείς καφέ και έτοιμου φαγητού- θα πείθονταν να ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους.

‘Ενα πολύ μεγάλο μέρος της νεολαίας που δεν έχει εξειδικευμένα προσόντα και τεχνική κατάρτιση σπαταλιέται καθημερινά. Απλώς και μόνο κινείται ολημερίς και αενάως για να παραδίδει καφέ και φαγητό σε εκείνους που έχουν ξεμάθει να μαγειρεύουν -με τη δικαιολογία ότι δεν προλαβαίνουν- ή έχουν συνηθίσει να πίνουν τον καφέ τους έπειτα από online παραγγελία.

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα ξεβολεύονταν αν ένας σημαντικός αριθμός ντελιβεράδων σταματούσαν τις διανομές και μετακινούνταν στη γεωργία, στα τεχνικά επαγγέλματα ή στην οικοδομή.

Αξίζει όμως να το συζητήσουμε. Πρώτα και κύρια για τους ίδιους τους διανομείς. Θα αποκτήσουν πραγματική ισχύ μαθαίνοντας τα μυστικά μιας παραγωγικής δουλειάς. Κι έπειτα για την ίδια την κοινωνία, αυτή που μοιάζει να τα περιμένει όλα έτοιμα!