Ο ράπερ Mad Clip σκοτώθηκε τα ξημερώματα Πέμπτης σε τροχαίο. Η είδηση του θανάτου του, «πάγωσε» την ελληνική μουσική σκηνή
Το δυστύχημα συνέβη λίγο μετά τις 2 τα ξημερώματα και η επιχείρηση απεγκλωβισμού κράτησε περίπου δύο ώρες. Ο ράπερ διακομίστηκε χωρίς τις αισθήσεις του στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Το πρωί επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του.
Ποιος ήταν ο MadClip
O κατά κόσμον Peter Αναστασόπουλος είχε γεννηθεί στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς. Ο πατέρας του ήταν Έλληνας, και η μητέρα του παιδί μεταναστών που είχαν φύγει πριν από 50-60 χρόνια για την Αμερική.
«Δεν προσπαθώ σώνει και καλά να γίνω το είδωλο κάποιου, ήρθα να πω τη δική μου ιστορία, να βγάλω τη δική μου περσόνα, και σ’ όποιον αρέσει» έλεγε σε συνέντευξή του στη LiFO το 2019. «Δεν έχω παρωπίδες, αλλά ξέρω τι δουλεύει για μένα, πάντα είμαι ο εαυτός μου και δεν προσπαθώ να το παίξω ούτε επιστήμονας ούτε πολιτικός. Εγώ δεν θα μιλήσω για τα κοινωνικά θέματα όπως θα το κάνει ο Λεξ. Όχι ότι δεν μπορώ, αλλά δεν με εκφράζει κάτι τέτοιο. Και η ομορφιά της ραπ είναι η ποικιλία της, μπορεί να ακούσεις ό,τι σου αρέσει, κάτι που να σε ξεσηκώνει κοινωνικά αλλά και κάτι που θα σε σηκώσει από την καρέκλα σου και θα σε κάνει να χορέψεις», έλεγε στον M. Hulot.
«Από μικρό παιδάκι είχα έναν ενθουσιασμό με τη μουσική, πάντα τη γούσταρα. Θαύμαζα πολύ τους ράπερ που είχαν φύγει απ’ τη ζωή, τους 2 Pac, Biggie Smalls κι άλλους που άκουγα τη μουσική τους και ήταν σαν να υπήρχαν ακόμα, θαύμαζα αυτού του είδους την αθανασία. Σκεφτόμουν: «Τι είναι η ζωή; Να έρχεσαι, να φεύγεις και να μη σε θυμάται κανένας;». Έτσι, το 2003 «έφαγα» μια φλασιά και αποφάσισα να γίνω μουσικός, γιατί ήθελα να κάνω κάτι και να γράψω τη δική μου ιστορία», είχε δηλώσει στην έντυπη LiFO.
«Με αυτήν τη στρατηγική ξεκίνησα, δεν ήταν οικονομικό το ζήτημα, δεν σκέφτηκα να γίνω διάσημος και να βγάλω λεφτά. Ήθελα ξεκάθαρα να αποκτήσω ένα respect ως MC και στην πορεία, με αυτό το όραμα, γνώρισα και τα κατάλληλα παιδιά, τους Outcast Excellence, τον Constantine the G, τον N.O.E., τον Ντάρεκ, τον Popayedi, οι οποίοι είχαν τον ίδιο ακριβώς στόχο. Από εκείνη τη στιγμή ήμασταν από πλατεία σε πλατεία, από στούντιο σε στούντιο, όπου υπήρχε διαγωνισμός με live πιάναμε μικρόφωνα και ονειρευόμασταν να χτίσουμε κάτι.»
Leave a comment