Στον αιώνιο γρίφο της επιλογής κρασιών για τα πλούσια γεύματα των πολλών πιάτων, η λύση είναι εύκολη και μία: ένα αφρώδες! Δεν έχει σημασία αν ονομάζεται σαμπάνια, Cremant, Cava, Prosecco, Franciacorta ή αφρώδης οίνος. Αν βάλουμε στην άκρη το επίπεδο, οι φυσαλίδες λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο όταν συνοδεύουν ένα πιάτο: μπορούν να υποστηρίξουν σχεδόν τα πάντα. Γεγονός που ελάχιστα γνωρίζουν ή εκτιμούν οι περισσότεροι στην πατρίδα μας, όπου επικρατεί η αντίληψη του μονοδιάστατου ρόλου ενός αφρώδους, ως κρασιού διασκέδασης και επετείων. Η σαμπάνια όμως και τα ξαδέφια της, είναι κυρίως άριστα γαστρονομικά κρασιά.
Η κουβέντα περί αφρωδών οίνων και του ρόλου τους στο τραπέζι δεν θα εύρισκε πιο ταιριαστό περιβάλλον από το λαμπερό, κοσμοπολίτικο και άκρως γιορτινό αυτές τις μέρες GB Roof Garden με συνομιλητή τον καταξιωμένο wine director των ξενοδοχείων Grande Bretagne και King George, Ευάγγελο Ψωφίδη. Θα συνοδέψουμε, λοιπόν, το γιορτινό τραπέζι μας με σαμπάνια;
“Δεν μιλάμε απαραίτητα για μια σαμπάνια. Είναι το στυλ αυτών των κρασιών αυτό που αναζητάμε. Λόγω της δομής τους, με την οξύτητα και τη φρεσκάδα που αναδύουν, ταιριάζουν πραγματικά με πολλές γεύσεις. Υπάρχουν ένα σωρό αφρώδη κρασιά, η ισπανική Cava, το ιταλικό Franciacorta, τα ελληνικά αφρώδη… Μην εκπλαγείτε, πάντως, αν σας πω πως δεν θα υπήρχε καλύτερος συνοδός και για ένα τραπέζι παραδοσιακών ελληνικών μεζέδων από μια σαμπάνια. Οι Γάλλοι θα ήταν πραγματικά χαρούμενοι αν είχαν στο τραπέζι τους ταραμά, παστή σαρδέλα ή αβγοτάραχο. Όλοι αυτοί οι μεζέδες είναι πραγματικά δυνατοί συνδυασμοί με αφρώδη λευκά ή ροζέ. Ένα άλλο προσόν του αφρώδους είναι ότι δεν έχει σχετικά πολύ υψηλό αλκοόλ, γύρω στο 12%. Αυτό το κάνει πολύ πιο εύκολο στην κατανάλωση. Θα έλεγα ότι είναι ιδανικά για το κλίμα της Ελλάδας όλο τον χρόνο. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι Έλληνες παραγωγοί φτιάχνουν αφρώδη. Στη Νεμέα με Μοσχοφίλερο, στη Σαντορίνη με Ασύρτικο, φυσικά στο Αμύνταιο… και θα ακολουθήσουν και άλλοι.
Ο ‘Έλληνας και ο μύθος της Σαμπάνιας
” Ο Έλληνας δεν είναι τόσο συνηθισμένος να απολαμβάνει αφρώδη κρασιά. Στην πλειοψηφία του, το ελληνικό κοινό δεν αγαπάει ιδιαίτερα τη σαμπάνια. Ανοίγει φιάλες μόνο όταν θέλει να γιορτάσει κάτι. Συνήθως διαλέγει κάτι πιο απλό, όπως ένα φρουτώδες Prosecco και όχι ένα αφρώδες παραδοσιακής μεθόδου (methode traditionnelle). Ο μεγαλύτερος μύθος που επικρατεί για τα αφρώδη είναι πως πρόκειται μόνο για “εορταστικά κρασιά”. Αντίθετα, είναι κρασιά για όλο τον χρόνο και λειτουργούν με την ίδια λογική με τα υπόλοιπα κρασιά. Υπάρχουν και απλά και σύνθετα και ιδιαίτερα περίπλοκα αφρώδη, ο καθένας μπορεί να βρει το στυλ που του αρέσει, με μια μικρή καθοδήγηση από τον sommelier.
Επίσης, πρέπει να απομυθοποιήσουμε λίγο τη σαμπάνια. Οι περισσότεροι την αντιμετωπίζουν σαν κάτι απρόσιτο και πανάκριβο. Δεν χρειάζεται να είσαι εκατομμυριούχος για να πιείς σαμπάνια. Φταίει βέβαια αρκετά και ο χώρος της εστίασης, που έχει δημιουργηθεί αυτός ο μύθος: υπάρχουν σαμπάνιες στην αγορά οι οποίες είναι πολύ “λάθος τιμολογημένες”, να το πω έτσι… Φταίει ο μύθος που έχει δημιουργηθεί εδώ και χρόνια ότι η Σαμπάνια είναι για συγκεκριμένο, πολύ πλούσιο κοινό. Θα το πω απλά: ο ‘Έλληνας τη σαμπάνια την έχει μάθει στα μπουζούκια. Με λάθος τρόπο, βέβαια, και για λάθος λόγο. Μια σαμπάνια μπορεί να μην απέχει ιδιαίτερα ή και καθόλου τιμολογιακά από ένα καλό κρασί, ανάλογα. Υπάρχουν σαμπάνιες με πολύ καλή ποιότητα που δεν είναι καθόλου απρόσιτες. ‘Όπως υπάρχουν και πανάκριβα κρασιά. Πίνουμε ό,τι αντέχει η τσέπη μας. Πάντως, η νεότερη γενιά δείχνει να τα εκτιμάει και να τα προτιμάει περισσότερο”.
“Αν υπάρχει μεγαλύτερη παρέα μπορείτε να επιλέξετε δύο ή περισσότερα αφρώδη, με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Να ξεκινήσετε, για παράδειγμα, με ένα ελαφρύ, αρωματικό αφρώδες όπως από Μοσχοφίλερο ή από Ασύρτικο, λιγότερο αρωματικό, με την κοφτερή οξύτητα που θα ανοίξει την όρεξη για τη συνέχεια. Και μετά, με το κυρίως, που μπορεί να είναι ένα γουρουνόπουλο ή μια γαλοπούλα για παράδειγμα, να συνεχίσετε με ένα πιο στιβαρό αφρώδες, ενδεχομένως ροζέ από Ξινόμαυρο ή από Pinot Noir, όπως μια σαμπάνια. Κρασιά που είναι πιο περίπλοκα, ιδιαίτερα αν έχουν περάσει δεύτερη αλκοολική ζύμωση στο μπουκάλι. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι τα αφρώδη κρασιά παλαιώνουν πάρα πολύ ωραία δημιουργώντας μεγάλη αρωματική πολυπλοκότητα, που τα κάνει να ταιριάζουν με πάρα πολλά πιάτα”.
Πηγή: Athinorama.gr
Leave a comment