Καθισμένος στη βεράντα ενός καφέ στην καρδιά της Λισαβόνας, ο Βίκτορ Σότο ήταν απασχολημένος στη δουλειά σχεδιάζοντας στρατηγικές πωλήσεων για μια εταιρεία με έδρα σχεδόν 3.000 χλμ. στη Σλοβακία.
Η πανδημία Covid-19 είναι αυτή που οδήγησε τον Βρετανο-Περουβιανό 33χρονο να γίνει ο λεγόμενος «ψηφιακός νομάδας».
«Ο τρόπος ζωής μου δίνει πολλές επιλογές και ελευθερία», είπε στο Thomson Reuters Foundation. Ο Soto πήρε την απόφαση να εργαστεί μόνο για εταιρείες που προσφέρουν εξ αποστάσεως εργασία προκειμένου να εκπληρώσει το πάθος του για τα ταξίδια, εξήγησε.
Ο Soto είναι πλέον μέρος μιας αυξανόμενης τάσης μεταξύ των ψηφιακών νομάδων που αναζητούν λιγότερο φρενήρεις ρυθμούς ζωής.
Αυτοί οι νέοι «slomads» εξακολουθούν να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο παίρνοντας τη δουλειά τους μαζί τους, αλλά επιλέγουν να περάσουν περισσότερο χρόνο σε μια τοποθεσία – κάποιοι για να απολαύσουν μια πλουσιότερη πολιτιστική εμπειρία ενώ άλλοι οδηγούνται από την επιθυμία να είναι πιο οικολογική.
Η εξ αποστάσεως και ευέλικτη εργασία σημείωσε άνθηση μετά την άρση του lockdown για τον κορωνοϊό, με την υποστήριξη μεγάλων εταιρειών από το AirBnB έως το Twitter και έναν αυξανόμενο αριθμό εθνών που εκδίδουν ψηφιακές νομαδικές βίζες που επιτρέπουν στους ανθρώπους να μείνουν και να εργάζονται για έως και δύο χρόνια.
Το τυπικό προφίλ ενός ψηφιακού νομάδα αλλάζει, καθώς οι 20άρηδες που ταξιδεύουν σε νησί ενώνονται με διαδικτυακούς εργαζόμενους στα 30 και τα 40 τους που ταξιδεύουν με συνεργάτες και παιδιά, λένε ειδικοί και ερευνητές.
Ωστόσο, οι ανησυχίες αυξάνονται για τις περιβαλλοντικές τους επιπτώσεις.
Ενώ τα δεδομένα είναι σπάνια για το αποτύπωμα άνθρακα των ψηφιακών νομάδων, οι «slomads» προσπαθούν να πετούν λιγότερο, να παραμείνουν σε βιώσιμα καταλύματα και να επενδύσουν ή να συμβάλουν σε πράσινα έργα.
Όσοι αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι πεπεισμένοι, λέγοντας ότι το κοινωνικό φαινόμενο εξακολουθεί να εξαρτάται από τα αεροπορικά ταξίδια, τα οποία παράγουν έως και το 3 τοις εκατό των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
«Πιστεύω ότι νιώθουμε λίγο ένοχοι, γιατί το κύριο πρόβλημα με αυτόν τον τρόπο ζωής είναι το πέταγμα», είπε ο Emmanuel Guisset, πρώην ψηφιακός νομάδας που είναι τώρα διευθύνων σύμβουλος της Outsite, η οποία προσφέρει χώρους συμβίωσης για άτομα, συμπεριλαμβανομένων των απομακρυσμένων εργαζομένων.
Slow down
Πριν από την πανδημία, το στερεότυπο ενός ψηφιακού νομάδα ήταν ένας ελεύθερος επαγγελματίας στα 20 του που αναπηδούσε ανάμεσα σε ηλιόλουστες τοποθεσίες και εμφανιζόταν με σορτς, σαγιονάρες και φορητό υπολογιστή.
Τώρα, περισσότεροι άνθρωποι συνδυάζουν τη δουλειά με το ταξίδι αργότερα στη ζωή τους – συχνά μένουν περισσότερο σε ένα μέρος για να επωφεληθούν από τα φθηνότερα ενοίκια και να εκτιμήσουν καλύτερα και να συνεισφέρουν στον τοπικό πολιτισμό.
Μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τον Μάιο από την αγορά freelancer Fiverr και τον εκδότη ταξιδιωτικών οδηγών Lonely Planet έδειξε ότι το ένα τρίτο των νομάδων που ερωτήθηκαν μετακινούνται κάθε έναν έως τρεις μήνες, ενώ το 55% απολαμβάνει να εργάζεται σε μια τοποθεσία και να μετακομίζει μετά από τρεις μήνες ή περισσότερο.
Οι Αμερικανοί αποτελούν την πλειοψηφία των ψηφιακών νομάδων. Μια μελέτη του 2021 από την Upwork σχετικά με τις συνήθειες των διευθυντών προσλήψεων υπολόγισε ότι 36,2 εκατομμύρια πολίτες των ΗΠΑ θα εργάζονταν εξ αποστάσεως έως το 2025, μια αύξηση 87 τοις εκατό από τα προ πανδημίας επίπεδα.
Τα τουριστικά hot-spots αγκάλιασαν γρήγορα τους ψηφιακούς νομάδες και βλέπουν την αυξανόμενη τάση παραμονής για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε μια τοποθεσία ως έναν τρόπο για να ανακτηθούν οι απώλειες από τα lockdown πανδημίας.
Προορισμοί όπως η Αρούμπα, τα Μπαρμπάντος, το Πράσινο Ακρωτήριο, η Κροατία, η Εσθονία, η Ινδονησία, η Μάλτα και η Νορβηγία έχουν δημιουργήσει ψηφιακές νομαδικές βίζες, επιτρέποντας στους ανθρώπους να παραμένουν στη θέση τους και να εργάζονται για έως και δύο χρόνια.
Η εταιρεία βραχύβιας μίσθωσης καταλυμάτων AirBnB σημείωσε αύξηση 90% στις μακροπρόθεσμες κρατήσεις στην Πορτογαλία πέρυσι σε σύγκριση με το 2019, κάτι που αντανακλά το πόσο περισσότεροι άνθρωποι εκμεταλλεύονται την ικανότητα να εργάζονται και να ζουν από οπουδήποτε.
Ωστόσο, οι ψηφιακοί νομάδες παραδέχονται ότι υπάρχουν ακόμη πολλές πτήσεις, ειδικά μετά τη χαλάρωση των περιορισμών του Covid-19, αν και οι ειδικοί λένε ότι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί το μερίδιο των νομάδων στις πτήσεις σε σύγκριση με τους επιβάτες τουρισμού και επιχειρήσεων.
Η Denise Auclair, εμπειρογνώμονας εταιρικής αεροπορίας στον Ευρωπαϊκό όμιλο εκστρατειών καθαρών μεταφορών, Transport and Environment (T&E), δήλωσε ότι υπάρχει «μια χρυσή ευκαιρία» να συνεχιστεί με το μειωμένο επίπεδο επαγγελματικών ταξιδιών που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και να μειωθούν οι περιττές πτήσεις.
Αλλά αναρωτήθηκε εάν οι εταιρείες συνυπολογίζουν το αποτύπωμα άνθρακα των εργαζομένων που εργάζονται ως ψηφιακοί νομάδες στις ετήσιες εκθέσεις εκπομπών τους.
Ο Guisset of Outsite είπε ότι οι νομάδες στρέφονται όλο και περισσότερο σε αντισταθμίσεις άνθρακα, με τις οποίες οι άνθρωποι επιδιώκουν να αντισταθμίσουν τον αντίκτυπό τους στο κλίμα χρηματοδοτώντας έργα που μειώνουν τις εκπομπές μέσω δραστηριοτήτων όπως η φύτευση δέντρων.
Ορισμένες περιβαλλοντικές ομάδες, ωστόσο, έχουν απορρίψει τέτοια προγράμματα πίστωσης άνθρακα ως «παράθυρο dressing».
«Δίνει στους ανθρώπους μια λανθασμένη αίσθηση ότι πετάνε πράσινο, όταν υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα με αυτό», δήλωσε ο Dewi Zloch, ειδικός σε θέματα αεροπορίας στην Greenpeace Netherlands.
Επισήμανε την έρευνα που έγινε για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2017, η οποία είπε ότι τα συστήματα αντιστάθμισης του άνθρακα δεν παρέχουν πραγματικές και μετρήσιμες μειώσεις εκπομπών.
“Πράσινη” ζωή
Η άνθηση της απομακρυσμένης εργασίας λόγω πανδημίας, εν τω μεταξύ, έχει ενθαρρύνει τη δημιουργία χώρων συνδιαβίωσης και συνεργασίας, ορισμένοι από τους οποίους δοκιμάζονται για την εφαρμογή πράσινων ιδεών.
Όταν το Outsite ξεκίνησε για πρώτη φορά με την ιδιοκτησία που ζει στην Καλιφόρνια, η εταιρεία φύτεψε ένα δέντρο για κάθε κράτηση που γινόταν σε τοποθεσίες από τα βουνά των Άνδεων μέχρι την Ινδονησία.
Το Traditional Dream Factory, ένας χώρος συμβίωσης στην τεράστια αγροτική περιοχή Alentejo της Πορτογαλίας που σχεδιάζει να ξεκινήσει το καλοκαίρι του 2023, επιχειρεί κάτι πιο φιλόδοξο.
Ο συνιδρυτής Samuel Delesque είπε ότι στόχος είναι να δημιουργηθεί μια κοινότητα ομοϊδεατών ψηφιακών νομάδων, μηχανικών, καλλιτεχνών και επιχειρηματιών κρυπτογράφησης που θα αναγεννήσουν επίσης τη γη.
Η οργάνωση έχει ήδη αρχίσει να καλύπτει τις αποψιλωμένες εκτάσεις με καλλιέργειες που δεσμεύουν το άζωτο και να φυτεύει εκατοντάδες δέντρα.
Σχεδιάζει επίσης να μονώσει τους χώρους διαβίωσής του και να δημιουργήσει φυσικές πισίνες και ντους για να εξοικονομήσει νερό και να γίνει αυτάρκης.
Πρώην μηχανικός λογισμικού και ψηφιακός νομάδας, ο Delesque σχεδιάζει να επεκταθεί σε χώρες όπως η Νότια Αφρική και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η φροντίδα για το περιβάλλον βρίσκεται στο επίκεντρο του έργου του, είπε ο Γαλλοδανός επιχειρηματίας.
«Αν δεν καταφέρουμε να ευθυγραμμίσουμε τις οικονομικές αξίες με (τις) οικολογικές, τότε είμαστε πραγματικά καταδικασμένοι ως είδος», πρόσθεσε.
Leave a comment