Η Ελλάδα, αυτό το υπέροχο κομμάτι της γης, είναι εκλεκτή, αλλά και ευάλωτη. Οι κίνδυνοι της φύσης πάντα ήταν παρόντες, αλλά τα τελευταία χρόνια φαίνεται να εντείνονται και να απειλούν με αυξανόμενη συχνότητα. Ο Κορωνοϊός εισέβαλε στη χώρα μας και μας υπενθύμισε την αδυναμία μας να ανταποκριθούμε ΄΄Μέσα στα σπίτια΄΄ τότε μας λέγατε.
Ακολούθησαν οι πυρκαγιές, οι καταιγίδες, οι πλημμύρες, οι χιονοπτώσεις, και οι σεισμοί. Τόσοι κίνδυνοι, τόσες απειλές, όλοι αυτοί οι φυσικοί παράγοντες φαίνεται να έχουν βρει την πόρτα μας, εισβάλλοντας στις ζωές μας και ανατρέποντας την καθημερινότητά μας. ΄΄Μέσα στα σπίτια΄΄ πάλι ή ΄΄εγκαταλείψτε τα σπίτια΄΄ ανάλογα.
Το περίεργο σε αυτήν την ιστορία είναι πως, ενώ οι κίνδυνοι αυτοί επιτίθενται απρόσκλητοι, ταυτόχρονα μας ζητείται να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας. Ο αντιφατικός χαρακτήρας αυτής της κατάστασης είναι ενδεικτικός της ανεπάρκειας της αντιμετώπισης αυτών των κινδύνων από τις αρμόδιες αρχές.
Στο πρόσωπο της πυρκαγιάς, της καταιγίδας, της πλημμύρας, της χιονοπτώσεως ή του σεισμού, μοιάζουμε αναποτελεσματικοί, αναποφάσιστοι, αδύναμοι. Οι φωτιές κατακαίνε σπίτια, δάση, και κατατροπώνουν ό,τι βρίσκεται στο πέρασμά τους. Οι καταιγίδες προκαλούν καταστροφές σε υποδομές και περιουσίες. Οι πλημμύρες κατακλύζουν δρόμους και σπίτια. Οι χιονοπτώσεις αποκόπτουν κοινότητες από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι σεισμοί καταστρέφουν ό,τι βρίσκεται στον δρόμο τους.
Και τι κάνετε εσείς; Ενεργοποιείτε το 112 και εκκινείτε τον κίνδυνο με τη προτροπή “εγκαταλείψτε τα σπίτια σας”. Οδηγείτε τον κόσμο να εγκαταλείψει την κατοικία του, χωρίς όμως να προβαίνετε σε απαραίτητες οδηγίες για το πού μπορεί να καταφύγει ασφαλώς, προκειμένου να μην εκτεθεί σε επιπλέον κινδύνους από φωτιές ή πλημμύρες. Αυτή η απροσδόκητη και αντιφατική πρακτική αναδεικνύει την έλλειψη συντονισμού και σχεδιασμού στην αντιμετώπιση των κινδύνων από τις αρμόδιες αρχές, που είστε εσείς.
Σε αυτήν τη στιγμή, πρέπει να αναρωτηθείτε, τι γίνεται με τη συνείδηση και τον σχεδιασμό από μέρους σας κύριοι του Κράτους. Η προσπάθεια να μην υπάρξουν θύματα φαίνεται να είναι απόλυτη, αλλά δεν αρκεί. Δεν αρκεί να διακοπεί η επικινδυνότητα και να αποφευχθούν απώλειες ζωών μόνο κατά τη διάρκεια της κρίσης, χωρίς να νοιάζεστε αυτή η καταστροφή τι επιπτώσεις στην υγεία αυτών των ανθρώπων θα επιφέρει μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα.
Οι αποζημιώσεις και οι αντισταθμίσεις που προβλέπονται από το κράτος αν και απαραίτητες, δεν αποτελούν επαρκή απόδειξη της φροντίδας προς τους πολίτες. Το κράτος δεν μπορεί να περιορίζει τον ρόλο του στο να αποζημιώνει για τις απώλειες, χωρίς να προσφέρει την προστασία και την ασφάλεια που οι πολίτες χρειάζονται πραγματικά.
Είναι καιρός να επικεντρωθείτε όχι μόνο στην αντιμετώπιση των κινδύνων, αλλά και στην πρόληψη τους. Να εξετάσετε τους ρόλους και τις ευθύνες μας ως πολίτες, αλλά και ως κυβέρνηση. Να αναζητήσετε αποτελεσματικούς τρόπους για την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών.
Οι κίνδυνοι θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, αλλά είναι στα χέρια σας να προετοιμάζεστε καλύτερα και να ανταποκρίνεστε με συνοχή και συνείδηση. Αφού, στο τέλος της ημέρας, η ασφάλεια και η προστασία των πολιτών είναι η υψηλότερη προτεραιότητά σας, και οφείλετε να την εξασφαλίσετε, ανεξαρτήτως ΄΄πολιτικών βιογραφικών΄΄ ή αποζημιώσεων.
Ηλίας Καλιώρας
Leave a comment