Με τον φακό του απαθανάτισε τα μεγαλύτερα γεγονότα των τελευταίων 60 χρόνων.

Πολυτεχνείο, Βιετνάμ, Λίβανος, Παλαιστίνη, Γιουγκοσλαβία… Όμως χρειάστηκαν μόλις λίγα λεπτά για να γίνει το πολύτιμο αυτό αρχείο μαζί με το σπίτι του στη Βαρυμπόμπη, όμοιο με σκηνικό πολέμου. Σαν κι αυτά που φωτογράφιζε στις ανταποκρίσεις του.

Αρνείται να εγκαλείψει το σπίτι του…

«Η ιστορία… άσε την ιστορία. Η πραγματικότητα είναι τα αποκαϊδια, οι επτά υπολογιστές που είχα το αρχείο μου και το λαπτοπ, συν τα φιλμ που έγιναν παρανάλωμα του πυρός» λέει με κυνικό ρεαλισμό ο κ. Βουτσαράς.

Εδώ και 7 ημέρες κοιμάται σ’ ένα ράντζο κάτω από το καμένο πεύκο στην αυλή του, γύρω από τα αποκαϊδια.

Αρνείται να εγκαταλείψει το σπίτι του. Ό,τι έμεινε από αυτό. Ένα μικρό μποστάνι δίπλα στο σπίτι, σώθηκε. Σε πείσμα της φωτιάς.

«Προτιμώ να καίγομαι εδώ πέρα… μπας και σώσω κομμάτι της ψυχής μου» είναι η αφοπλιστική απάντησή του στην ερώτηση γιατί δεν θέλει να πάει σε ένα ξενοδοχείο να μείνει ως πυρόπληκτος.

«Εδώ είναι η ψυχή μου, το προσωπικό μου αρχείο στο φωτορεπορτάζ από το 1967 ως το 2013. Έχω αναπνεύσει τόσο δακρυγόνο στη ζωή μου που το καρβουνάκι δεν μου κάνει τίποτα», τόνισε. «Περνούσα το αρχείο σε υπολογιστές, δεν πρόλαβα. Κάηκαν και τα αρνητικά. Έγινε μια ανάφλεξη…», περιέγραψε.

Κάνω όνειρα

Με τα χρόνια το σώμα μπορεί να φθίνει, όμως η ψυχή και το πνεύμα έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται.

«Εδώ θα μείνω… Και θα το ξαναχτίσω από την αρχή. Υπάρχει μέλλον. Κάνω όνειρα, δεν κολλάω πουθενά. Και τώρα το βράδυ που κοιμόμουν ονειρεύτηκα ότι ξαναχτίζω το σπίτι μου…» είναι η φράση με την οποία κλείνει την συνέντευξή του, παραδίδοντας πολύτιμα μαθήματα ζωής, μαγκιάς και δύναμης.

ΠΗΓΗ