Σπαραγμός στην καρδιά της Ελλάδας τα αδικοχαμένα παιδιά των Τεμπών
Τα γεγονότα που συγκλόνισαν την Ελλάδα και όλο τον κόσμο με την απώλεια των αθώων παιδιών στα Τέμπη παραμένουν ένας βαθύς πόνος στην καρδιά μας. Μέσα από αυτό το αφιέρωμα, τιμάμε τη μνήμη και αφηγούμαστε τις ιστορίες των αγγέλων που έφυγαν πρόωρα, αφήνοντας ένα κενό που δεν μπορεί να γεμίσει.
Οι ζωές αυτών των παιδιών, που έλαμψαν σαν αστέρια στον ουρανό μας, διακόπηκαν αδίκως και βίαια. Κάθε ένα από αυτά τα παιδιά είχε τα όνειρά του, τις ελπίδες του, τις φιλοδοξίες του. Και όλα αυτά εξαφανίστηκαν σε μια στιγμή τρέλας και απερίγραπτου πόνου.
Πρέπει να θυμόμαστε κάθε ένα από αυτά τα αγγελούδια με το όνομά του. Να θυμόμαστε τις χαρές τους, τις αγκαλιές τους, τα χαμόγελα τους. Να θυμόμαστε τις οικογένειές τους και την ανυπέρβλητη απώλεια που βίωσαν. Και πάνω από όλα, πρέπει να απαιτούμε δικαιοσύνη γι’ αυτά τα αθώα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Το άδειο δωμάτιο, το άδειο κρεβάτι, οι αναμνήσεις που θα παραμείνουν ανοιχτές πληγές, η αγάπη που ποτέ δεν θα σβήσει. Όλα αυτά είναι μέρος του βάρους που φέρουμε για πάντα μαζί μας. Μαζί, ωστόσο, πρέπει να κρατήσουμε τη φλόγα της ελπίδας ότι ο κόσμος θα γίνει καλύτερος, ότι η αγάπη θα νικήσει το μίσος και η δικαιοσύνη θα επικρατήσει.
Στα Τέμπη, οι φωνές αυτών των αγγέλων εξακολουθούν να ακούγονται στον ουρανό, να ζωντανεύουν μέσα από τις αναμνήσεις μας και να μας υπενθυμίζουν την ανάγκη για αλληλεγγύη, σεβασμό και αγάπη. Ας μην τους ξεχάσουμε ποτέ.
Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΕΙ….
Το τραγούδι δημιουργήθηκε από την ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ του ΠΑΣΚΕΔΙ
Μουσική & Στίχοι: Ηλίας Καλιώρας Γενικός Γραμματέας ΠΑΣΚΕΔΙ
Ερμηνεία: Χριστόδουλος
Κλαρίνο: Θάνος Κωνσταντινίδης
Ενορχήστρωση / programming : Κοτζαμπασούδης Χριστόδουλος
Μίξη – mastering : Κοτζαμπασούδης Χριστόδουλος
Φονικά Τέμπη
Σκασμός σας όλοι σήμερα, ουρλιάζουν μάνες
Πού ΄χασαν ηλιογέννητα παιδιά, στη σκοτεινιά
Πριν λίγο γελιοστάλαγαν, μα τώρα ντάνες
σε μαύρους σάκους παγερούς, Κράτους φονιά.
Καρβουνιασμένα σώματα, κορμιά κομμάτια
Άσφυγμα μέλη αχταρμά μές΄σε κουτιά
Έτσι τα στείλανε στις μάνες, σα πραμάτεια
Παιδιά που στάχτιασαν με βία στη φωτιά.
Κοιμήσου μάνα και δε θ΄αργήσω
Πάνω στις ράγες σώμα και ψυχή μάνα ν΄αφήσω
Φοβάμαι μάνα, σκοτάδι πίσσα
Φλόγες με ζώνουν, μανούλα μου γλυκιά με κατατρών΄ με λύσσα
Συγνώμη μάνα δε θα γυρίσω
Μα να το ξέρεις, γρήγορα μάνα μου θα ξεψυχήσω
Δε θα πονέσω, βουβά θα σβήσω
Θάσαι στα μάτια μου εικόνα μάνα μου πριν να τα κλείσω.
Ζωή π΄αγάπησαν παιδιά, μέχρι θανάτου
Τα καταβρόχθησε με μιας σε μια στιγμή
Κι έγιναν είδηση Χριστέ κακού μαντάτου
Κούφια σπαράγματα φυγής, μαύροι λυγμοί.
Ριγούν απόψε τ΄ουρανού τ΄αστροκαντήλια
Άβουλοι, δαίμονες ταγοί κρυφές σιωπές
Θάμα κι αντίθαμα ο λαός τους στήνει τσίλια
Τώρα που οι μνήμες των νεκρών είναι νωπές
Κοιμήσου μάνα και δε θ΄αργήσω
Πάνω στις ράγες σώμα και ψυχή μάνα ν΄αφήσω
Φοβάμαι μάνα, σκοτάδι πίσσα
Φλόγες με ζώνουν, μανούλα μου γλυκιά με κατατρών΄ με λύσσα
Συγνώμη μάνα δε θα γυρίσω
Μα να το ξέρεις, γρήγορα μάνα μου θα ξεψυχήσω
Δε θα πονέσω, βουβά θα σβήσω
Θάσαι στα μάτια μου εικόνα μάνα μου πριν να τα κλείσω.
Leave a comment