Η ΕΞΟΔΟΣ ΕΝΟΣ ΗΡΩΙΚΟΥ ΑΚΡΙΤΗ
Ούτε παράσημα, ούτε Προεδρικό Μέγαρο, ούτε κηδεία δημοσία δαπάνη, ούτε δακρύβρεχτες αναρτήσεις επωνύμων και δηλώσεις σπαραξικάρδιες. Ούτε καν ένας επίσημος και υποκριτικός, έστω, αποχαιρετισμός. Μόνο ένα ξύλινο κουτί για φέρετρο, οι συγγενείς του και λίγοι συντοπίτες.
Έτσι εξήλθε του κόσμου τούτου ο Αντώνης Βεζυρόπουλος, ο βοσκός των Ιμίων, που φρόντιζε, με την παρουσία του στις βραχονησίδες, να επιβεβαιώνει στην πράξη την ελληνικότητά τους.
Η σορός του μεταφέρθηκε χτες το πρωί στην Κάλυμνο με σκάφος συγγενή του και με τη συνοδεία των δικών του ανθρώπων: της συζύγου και των παιδιών του.
Σήμερα έγινε η κηδεία του. Αλλά το ελληνικό κράτος ήταν για άλλη μια φορά απόν. Και στη ζωή και στον θάνατο του γενναίου αυτού ακρίτη:
«Με θυμάμαι να ταξιδεύω με τη βάρκα μου για τη νησίδα και να έρχονται δίπλα μου μεγάλα τουρκικά σκάφη κάνοντας ελιγμούς.
Σαν τώρα θυμάμαι τα άσπρα μεγάλα πλωτά τους. Δημιούργησαν απόνερα με σκοπό να με βουλιάξουν. Η βάρκα μου ήταν πολύ μικρή σε σχέση με τα δικά τους σκάφη. Έδειχναν να μην τους ενδιαφέρει αν πέσω στη θάλασσα και πνιγώ από τα κύματα. Τους έδειχνα, όμως, από την πλευρά μου ότι είχα το σθένος να συνεχίσω. Έκανα σαν να μην υπάρχουν. Συνέχιζα να ταξιδεύω προς τον προορισμό μου.
»Μου είχε τύχει πολλές φορές να βρίσκομαι πάνω στη βραχονησίδα και να περνούν από πάνω μου αεροσκάφη και ελικόπτερα. Αν μου έλεγαν να πάω ξανά στα Ίμια, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει πρόθεση στήριξης, τότε αναγκαστικά αποσύρθηκα. Άντεχα τότε για κάποια χρόνια ακόμα. Μετά θα μπορούσαν να αναλάβουν τα παιδιά μου. Το λέει η ψυχή τους. Άλλωστε, δεν ήταν λίγες οι φορές που τα έπαιρνα μαζί μου. Ήξεραν τι πρέπει να κάνουν και αγαπούσαν τον τόπο τους».
Το ταπεινό ξύλινο κουτί με το σώμα του Αντώνη Βεζυρόπουλου έπρεπε να σκεπαστεί με τη Γαλανόλευκη. Και η ΠτΔ που έχει τιμήσει τόσους και τόσους, έπρεπε να παρευρεθεί στην κηδεία του για να συλλυπηθεί αυτοπροσώπως την οικογένεια και να απονείμει, έστω και μετά θάνατον, ένα παράσημο, ένα βραβείο ή ένα εμβληματικό δώρο. Θα τιμούσε έτσι δεόντως τον εκλιπόντα εν ονόματι των ακριτών του Αιγαίου και εν ονόματι όλων των Ελλήνων. Αλλά…
Leave a comment