Δημήτρης Παπαστεργίου: Η καινοτομία της πράξης

Ηεικόνα που έχει χαραχτεί στο μυαλό του Δημήτρη Παπαστεργίου τον ταξιδεύει στον Σεπτέμβρη του 2015. Το ηλεκτρικό λεωφορείο χωρίς οδηγό σημείωνε τις δικές του διαδρομές στην πόλη των Τρικάλων και ο ίδιος, ως δήμαρχος της πόλης, έβλεπε τα παιδιά να τρέχουν από πίσω χτυπώντας εκστασιασμένα τα κουδούνια των ποδηλάτων τους. Όπως συνηθίζει να λέει, ο ίδιος τότε επιβεβαίωσε τη σκέψη του πως η τεχνολογία θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ζωών μας, πριν ακόμα εξοικειωθούμε με την έννοια της τεχνητής νοημοσύνης.

Στην πρώτη της ανάγνωση η είδηση του λεωφορείου χωρίς οδηγό παρουσιάστηκε σαν μια τοπική ιδιομορφία ή ως ένας εξεζητημένος πειραματισμός. Και όμως, δεν ήταν. Ο Δημήτρης Παπαστεργίου, ως δήμαρχος Τρικάλων, αναζήτησε στην πράξη ένα νέο μοντέλο οικιστικής ρύθμισης, βιώσιμης κινητικότητας, και επικοινωνίας με τους δημότες.

Η επιτάχυνση και η ενίσχυση της ψηφιοποίησης λειτουργιών και υπηρεσιών του Δήμου πάνω στις οποίες επένδυσε κάλυψαν μια ευρεία γκάμα αναγκών: από την ηλεκτρονική καταγραφή και ανταπόκριση στα αιτήματα των πολιτών μέσω εφαρμογής κινητού τηλεφώνου και την έξυπνη διαχείριση απορριμμάτων και λυμάτων με τη χρήση αισθητήρων, μέχρι μια εφαρμογή που επιτρέπει σε παιδιά να ελέγχουν τη διαθεσιμότητα και να κλείνουν γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Κάπως έτσι, τα Τρίκαλα χαρακτηρίστηκαν ως η πιο “έξυπνη” πόλη της χώρας. Και ο δήμαρχός τους αναδείχθηκε σε μια προσωπικότητα με εμβέλεια πολύ πέραν των ορίων τους.

«Δε θα έδιωχνα ποτέ κανένα παιδί, όπως και κανένας Τρικαλινός»

Για τον Παπαστεργίου η Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν ένα γνώριμο πεδίο. Ως παιδί, είχε δει τον πατέρα του να αναδεικνύεται δήμαρχος στα Τρίκαλα μετά την πτώση της δικτατορίας. Ο ίδιος ξεκίνησε από δημοτικός σύμβουλος, όπου ξεχώρισε εύκολα για τις εξωστρεφείς και καινοτόμες προτάσεις του. Αν κάτι δεν του λείπει, είναι η πολιτική φαντασία. Και το 2014 αυτή ανταμείφθηκε με την εκλογή του στο αξίωμα του δημάρχου και το 2019 με την επανεκλογή του με ποσοστό 57,43% από τον πρώτο γύρο.

 

Στα χρόνια αυτά, ο Παπαστεργίου συνδύασε την τεχνοκρατική επάρκεια και την επένδυση στην καινοτομία της καθημερινότητας με ένα σταθερό προφίλ κοινωνικού φιλελευθερισμού. Όταν το 2021 η διέλευση της κούκλας Αμάλ –σύμβολο του προσφυγικού- ξεσήκωσε αντιδράσεις και σε τοπικό επίπεδο, πήγε κόντρα στο ρεύμα τονίζοντας τη συμβολή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη διαχείριση του ζητήματος. Ήταν μια δήλωση θάρρους και αδιαφορίας για το όποιο πολιτικό κόστος: «Από το 2016 και μετά στα Τρίκαλα πέρασαν πάνω από 3.000 – 3.500 πρόσφυγες και μετανάστες. Περίπου 2.000 παιδιά βρήκαν προσωρινά στέγη, ασφάλεια, τροφή, υγειονομική περίθαλψη. Δε θα έδιωχνα ποτέ κανένα, μα κανένα παιδί, όπως και κανένας Τρικαλινός».

Μια πολύτιμη προσθήκη

Για τη νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ο συνδυασμός της πολιτικής αποτελεσματικότητας και της ιδεολογικής ευρυχωρίας που εκπροσωπεί ο Παπαστεργίου είναι μια πολύτιμη προσθήκη. Η προσέγγιση έγινε ορατή δια γυμνού οφθαλμού τον Μάιο, όταν εν μέσω της προεκλογικής αντιπαράθεσης, ο πρωθυπουργός επέλεξε να επισκεφτεί τα Τρίκαλα και να συνομιλήσει one to one με τον δήμαρχό τους για τις έξυπνες πόλεις του μέλλοντος.

Σύντομα στο περιβάλλον του Παπαστεργίου άρχισαν να φτάνουν διαρροές που επιβεβαίωναν τη φήμη. Σύμφωνα όμως με πληροφορίες της «Κ» η επίσημη πρόταση που οδήγησε στην ένταξή του στο κυβερνητικό σχήμα, επισφραγίστηκε τηλεφωνικά, μόλις πριν από λίγες μέρες. Οι γνώστες επισημαίνουν βέβαια πως η προϊστορία του ειδυλλίου ανάγεται στις διεργασίες της ΚΕΔΕ, όπου από τη μία η Νέα Δημοκρατία στήριξε τον Παπαστεργίου για τη θέση του προέδρου, αλλά και ο τελευταίος έδειξε την προθυμία του να διαδραματίσει ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Τα στοιχήματα της επόμενης ημέρας

Τώρα πια, αυτό είναι αναμφισβήτητο. Ο Παπαστεργίου αφήνει την ασφάλεια των Τρικάλων και μετακομίζει στην Αθήνα για να διαδεχθεί ένα από τα πιο συζητημένα πρόσωπα της κυβέρνησης: τον Κυριάκο Πιερρακάκη. Τα στοιχήματα που τον περιμένουν είναι πολλά. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει η πρόκληση της ψηφιοποίησης των δικαστικών αρχείων της χώρας, καθώς και η ψηφιοποίηση των ιατρικών φακέλων, αλλά και πιο καθημερινά ζητήματα όπως το «πώς θα μπορούσαν τα κινητά μας να έχουν καλύτερο σήμα στον προαστιακό;».

Στο βιογραφικό του ο Παπαστεργίου αναφέρει πως κινείται όσο περισσότερο μπορεί με το ποδήλατό του. Ταυτόχρονα, το 2018 στα Τρίκαλα, όταν διεκδίκησε τον δημόσιο χώρο από τα αυτοκίνητα, αντί κλήσεων, η δημοτική αστυνομία μοίρασε προειδοποιητικά σημειώματα στα σταθμευμένο επί πεζοδρόμων αυτοκίνητα, ποντάροντας στην ευαισθητοποίηση και τη συνεργασία. Στην Αθήνα περνώντας από την Πανεπιστημίου και τον Μεγάλο Περίπατο ενδεχομένως να έχει τη δυνατότητα να σκεφτεί για το πώς θα μπορούσε η πόλη να γίνει περισσότερο προσβάσιμη σε πεζούς και ποδηλάτες. Προς το παρόν θα πρέπει να σκεφτεί πάνω σε άλλες διαδρομές, όπως αυτή που οδηγεί από την τοπικότητα στην κεντρική σκηνή.