Ένα μεγάλο γκρουπ με πολλά παιδιά και αποσκευές περιμένει ανυπόμονα να επιβιβαστεί στο πρωινό καράβι για Σίφνο στο λιμάνι του Πειραιά. Βγάζουν σέλφι με τα εισιτήρια στο χέρι, ανταλλάσσουν φιλιά με όσους ήρθαν να τους αποχαιρετήσουν. Αν η πολύβουη ομάδα δεν μιλούσε ανάμεικτα φαρσί, ελληνικά, ουκρανικά και αγγλικά, τίποτα δεν θα την ξεχώριζε από τους υπόλοιπους τουρίστες που αναχωρούσαν μέσα Ιουνίου για το κυκλαδίτικο νησί.

«Το μόνο που με ανησυχεί είναι αν θα με πειράξει το καράβι», λέει η 15χρονη Φατιμέ από το Αφγανιστάν, ένα από τα παιδιά που συμμετέχουν στην καλοκαιρινή εκδρομή στη Σίφνο.

Εδώ και 30 χρόνια, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, το νησί της Σίφνου προσκαλεί και υποδέχεται παιδιά που δεν θα είχαν διαφορετικά την ευκαιρία να χαρούν ανάλογες καλοκαιρινές διακοπές. Χάρη στις προσπάθειες του Γιάννη και της Ντίνας Λαζαρίδη, ένα μεγάλο δίκτυο ανθρώπων, φορέων και επιχειρήσεων έχει στηθεί για να εξασφαλίσει μια ανάπαυλα σε παιδιά όπως η Φατιμέ.

Στη φετινή εκδρομή στη Σίφνο, που συντονίζει για τρίτη χρονιά η Συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων της δομής του Σχιστού Έλενα Καραγιάννη, συμμετέχουν 15 παιδιά και άλλοι τρεις ενήλικες συνοδοί, όλοι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, την Ουκρανία, το Ιράκ και το Ιράν. Οι περισσότεροι είναι άγνωστοι μεταξύ τους πριν από το ταξίδι. Σιγά σιγά όμως γίνονται μια παρέα, αφήνοντας τη μαγεία της θάλασσας και τη φιλοξενία των ανθρώπων της Σίφνου να μαλακώσουν τις δυσκολίες που έχουν περάσει.

Τις μέρες που μένουν στο νησί τα παιδιά, είναι μια γιορτή για όλους

«Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε το 1993, από τον πόλεμο στη Βοσνία αρχίσαμε να φιλοξενούμε παιδιά που είχαν πληγεί», εξηγεί ο 85χρονος κύριος Γιάννης Λαζαρίδης, ιδιοκτήτης ενοικιαζόμενων δωματίων στο νησί και εμπνευστής αυτής της πρωτοβουλίας.

«Τις μέρες που μένουν στο νησί τα παιδιά, είναι μια γιορτή για όλους. Όλο το νησί με τις επιχειρήσεις και τα καταστήματά του βοηθάει για τη διατροφή των παιδιών, τα απαραίτητα για τις διακοπές τους.»

Μετά το πρώτο ταξίδι των παιδιών από τη Βοσνία, ο κύριος Γιάννης συνέχισε φιλοξενώντας παιδιά από τη Γεωργία, καθώς και παιδιά από την Ελλάδα που ζούσαν σε δομές παιδικής προστασίας και ορφανοτροφεία και νεαρά άτομα με αναπηρίες.

«Όλοι απάντησαν θετικά όταν τους ζήτησα να στηρίξουν αυτές τις διακοπές», λέει ο κύριος Γιάννης για το πώς ανταποκρίθηκαν όλοι ώστε να εξασφαλίσει για τα παιδιά παράλληλα με τη διαμονή, δωρεάν ακτοπλοϊκά εισιτήρια, ασφαλείς παραλίες για το μπάνιο τους, εστιατόρια όπου παίρνουν τα γεύματα της ημέρας και λεωφορεία για τις μετακινήσεις τους.

Είναι μια προσπάθεια των Σιφνιών

«Είναι μια προσπάθεια των Σιφνιών. Ο κόσμος εδώ είναι φιλόξενος, ό,τι έχει θα στο δώσει. Φέτος έχω και την υποστήριξη από τη Δήμαρχο», λέει ο κύριος Γιάννης, που ένιωσε και ο ίδιος την αγάπη του νησιού που τον αγκάλιασε αφότου πήγε να ζήσει εκεί. Ο ίδιος γεννήθηκε στις Χαλκιάδες Φαρσάλων, αλλά η καταγωγή του είναι από τον Βόλο, όπως λέει περήφανα, από όπου η οικογένειά του αναγκάστηκε να ξεριζωθεί όταν τα υπάρχοντά τους καταστράφηκαν στην περίοδο της γερμανικής κατοχής.

Στη Σίφνο πήγε πρώτη φορά για δουλειά ως νεαρός οικοδόμος και δεν έφυγε ποτέ. Παντρεύτηκε την κυρία Ντίνα με καταγωγή από τη Σίφνο, απέκτησαν δύο παιδιά, ασχολήθηκε για χρόνια με τα κοινά στο Δημοτικό Συμβούλιο και το Εργατικό Κέντρο του νησιού. Τώρα πια μοιράζει την χρονιά του μεταξύ Αθήνας και Σίφνου, όπου ανυπομονεί να υποδεχτεί μια διαφορετική ομάδα παιδιών κάθε καλοκαίρι.

«Στην αρχή η ομάδα είναι πιο αμήχανη, διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικοί άνθρωποι», εξηγεί η Έλενα Καραγιάννη. «Σιγά σιγά σπάει ο πάγος. Έτσι έγινε και φέτος. Τα παιδιά αρχίσανε να ανταλλάζουν λέξεις, πειράγματα, παιχνίδια στη θάλασσα. Γνωρίσανε κι άλλα παιδιά στην παραλία. Στο τέλος δεν βγαίνανε με τίποτα από το νερό!»

ΠΗΓΗ