Μπορεί το βίντεο να έδειχνε τον αστυνομικό να σπάει με το χέρι το τζάμι, αλλά η ίδια η τζαμαρία έρχεται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Δεν φταίει το παιδί, εγώ φταίω. Προκάλεσα. Γλίστρησα. Τι γύρευα τέτοια ώρα στα Εξάρχεια -εδώ και 30 χρόνια, πόσα είμαι εκεί τέλος πάντων;
Μην το περάσετε ΕΔΕ, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για έναν αστυνομικό. Έχουμε δει τι γίνεται κάθε φορά, θα καταστραφεί. Παίρνω όλο το φταίξιμο πάνω μου.
Ελπίζω μόνο να είναι καλά στην υγεία του, γιατί οι μέσα ψιλοτραυματίστηκαν, αλλά ΟΚ, πολίτες είναι, δεν είναι το ίδιο. Αυτός να είναι καλά.
Γιατί με έσπασε και με το χέρι, όχι με το γκλομπ και αυτό δείχνει κάτι. Δείχνει ότι πάνω στον κίνδυνο, πάνω στη στιγμή που είναι τρομοκρατημένος γιατί απέναντί του έχει απροστάτευτες γυναίκες έτοιμες να ζητήσουν καταφύγιο, δεν θα κάνει πίσω. Και με το χέρι θα ρίξει και με το κεφάλι και με τα πόδια και με ό, τι θες.
Θα το τιμήσει το μεροκάματο.
Φώναζε κιόλας “ναι, τρελός είμαι”… Λόκο τελείως, πολύ τον πάω τον τύπο. Καλύτερα αυτός παρά οι άκυροι που περνάνε και κοιτάνε τα μαλλιά τους στο τζάμι μου ή σαλιώνουν τα δάχτυλα και κάνουν έτσι τα φρύδια τους. Φτάνει ρε.
Κοίταξε κιόλας αριστερά δεξιά μη με σπάσει, να δει αν τον βλέπει κανένας. Έχει τρόπους. Το κινητό μπροστά του δεν το είδε βέβαια, αλλά ΟΚ, κάτι η ένταση της στιγμής, κάτι που δεν φημίζονται και για το μυαλό τους, πόσα να προλάβει να σκεφτεί;
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που δημιουργώ πρόβλημα, τέτοια είμαι. Έχω προκαλέσει μπάλα που έπεσε πάνω μου, έχω προκαλέσει μηχανάκι…
Μια φορά μπήκε ένας μέσα στο μαγαζί χωρίς να με δει και συνέχισε σαν τον Βέγγο να περπατάει, το κατάλαβε μετά απ’ τις φωνές. “Πού πας χριστιανέ μου, ολόκληρη τζαμαρία δεν την είδες;”. Δεν με είδε.
Αλλά ξέρεις κάτι; Μ’ αρέσει έτσι όπως είμαι, αν δεν με θέλετε, φέρτε έναν καλό τζαμά να σας περάσει άλλη. Αρκετά.
Leave a comment