Οι στρατιώτες πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι. Η Αλεξάντροβα ζούσε στο Νο 10, μαζί με τον 26χρονο ανιψιό της, Volodymyr Cherednichenko, και τη μητέρα του, Nadezhda. «Ήθελαν να μάθουν ποιος ζούσε εκεί. Απαίτησαν να δουν τα έγγραφά μας και τα κινητά μας τηλέφωνα», είπε. «Δεν μας κέρδισαν. Αλλά είχαν όπλα».

Η Αλεξάντροβα έκρυψε το τηλέφωνό της και έδωσε ένα εφεδρικό. Ο ανιψιός της παρέδωσε το πραγματικό του κινητό. Περιείχε φωτογραφίες που είχε τραβήξει από μια ρωσική στρατιωτική στήλη, την οποία οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν εξαφανίσει την προηγούμενη εβδομάδα. Η ενέδρα έγινε στον σιδηροδρομικό δρόμο του Μπούχα. Είχε στείλει τις εικόνες σε έναν φίλο. «Έρχεσαι μαζί μας», του είπαν οι στρατιώτες.

Συνόδευσαν τον ανιψιό της, ντυμένο με μπλουζάκι και παντόφλες, στο Νο 6, ένα εξοχικό βαμμένο με κίτρινο χρώμα. Η Αλεξάντροβα είπε ότι κοίταξε πάνω από τον φράχτη, πάνω από ένα δέντρο, και κρυφάκουσε τη συζήτηση. «Έκλαιγε και έκλαιγε. Κάτι κακό του έκαναν. Το αγκάλιαζε. Τους είπε επανειλημμένα: «Δεν ξέρω κανέναν φασίστα».

Αργότερα οι στρατιώτες έσπρωξαν τον Cherednichenko στο τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού τους, το οποίο ήταν σταθμευμένο στον οπωρώνα μήλων του ακινήτου. Η μητέρα του του έφερε ένα ζεστό παλτό και παπούτσια. «Μας είπαν ότι τον πήγαιναν στην πόλη για περαιτέρω ανάκριση και θα τον έφερναν πίσω μετά από τρεις ημέρες», είπε η Αλεξάντροβα. «Η Ναντέζντα τους παρακάλεσε. Εκείνη παρακάλεσε: «Επέστρεψε τον γιο μου σε μένα».

Για τρεις εβδομάδες δεν υπήρχαν νέα. Η Αλεξάντροβα μίλησε με έναν από τους Ρώσους, ο οποίος της είπε ότι ο ανιψιός της είχε μεταφερθεί σε μια «μη ενεργή ζώνη» στη Λευκορωσία. «Ο στρατιώτης ήταν 18. Τον ρώτησα γιατί είχε έρθει στην Ουκρανία ; Αυτός απάντησε: «Λεφτά». Ένας άλλος είπε ότι έλειπε από το σπίτι, δεν είχε φάει pelmeni [ζυμαρικά] για δύο εβδομάδες και του είχαν δώσει μερίδες για τρεις ημέρες».

Η μητέρα του Cherednichenko συνέχισε να πιστεύει ότι ήταν ζωντανός.

Στις 29 Μαρτίου, οι ρωσικές δυνάμεις αποχώρησαν από την περιοχή του Κιέβου, σε μια εκπληκτική οπισθοδρόμηση για το σχέδιο της Μόσχας να κατακτήσει την Ουκρανία. Φαινόταν ότι ο Πούτιν είχε υπολογίσει μια γρήγορη νίκη που θα απομάκρυνε τον Πρόεδρο Volodymyr Zelenskiy και τη φιλοδυτική κυβέρνησή του. Αντίθετα, οι δυνάμεις του βαλτώθηκαν και υπέστησαν τεράστιες απώλειες.

Έχοντας λάβει εντολή να υποχωρήσουν, τα στρατεύματα βγήκαν χαοτικά από την οδό Ιβάν Φράνκο και κατευθύνθηκαν βόρεια, πίσω προς τα σύνορα με τη Λευκορωσία. Άφησαν πίσω τους θρυμματισμένα αυτοκίνητα στολισμένα με το γράμμα V, ένα στρατιωτικό σύμβολο, μερικά από αυτά ισοπεδωμένα από τανκς μετά από μεθυσμένους χαρακτήρες. Και πολλά σώματα. Το ένα βρέθηκε σε ένα υγρό κελάρι κήπου στο γειτονικό δρόμο, στο κάτω μέρος μιας σκάλας από τούβλα. Ήταν ένας νεαρός άνδρας: ο Cherednichenko.

«Τον έβαλαν να γονατίσει και τον πυροβόλησαν στο πλάι του κεφαλιού, μέσα από το αυτί», είπε η Αλεξάντροβα. «Φορούσε το ίδιο παλτό που του είχε δώσει η μητέρα του». Στο κελάρι την Κυριακή ήταν το αιματοβαμμένο στρώμα που είχε ξαπλώσει ο ανιψιός της τις τελευταίες του ώρες, αιχμάλωτος και τρομοκρατημένος. Ήταν μια κρύα, ανελέητη δολοφονία. Υπήρχε ένα ροζ χαϊδευτικό παιχνίδι και η μυρωδιά του θανάτου.

Σε όλη την Bucha, και στα άλλοτε ευχάριστα προάστια του Hostomel και του Irpin, παρόμοια εγκλήματα διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της άγριας και σκοτεινής κατοχής της Ρωσίας. Οι κάτοικοι λένε ότι οι στρατιώτες κατέσχεσαν κινητά τηλέφωνα, ζήτησαν κλειδιά αυτοκινήτου και πήραν κόσμο. Κάποιοι πυροβολήθηκαν σε υπόγεια, με δεμένα τα χέρια. Άλλοι σκοτώθηκαν μέσα στα σπίτια τους ή καθώς οδηγούσαν ή έκαναν ποδήλατο στο δρόμο.

Περίπου μια ντουζίνα άνθρωποι δολοφονήθηκαν στην οδό Ιβάν Φράνκο. Μεταξύ αυτών ήταν τα αδέρφια Βίκτορ, 64 ετών και Γιούρι, 62 ετών, που είχαν μείνει ξαπλωμένοι σε ένα χαντάκι δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή. Μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Σεργκέι Γκαβρίλιουκ, ένας φύλακας, ο κουνιάδος του Ρομάν και ένας άγνωστος. «Δεν μπορέσαμε να τον αναγνωρίσουμε. Το μισό του πρόσωπό του σκοτώθηκε», είπε η Αλεξάντροβα για το τρίτο θύμα.

Έθαψε τον ανιψιό της στον πίσω κήπο της. Ο τάφος ήταν μικρός. Κοντά μεγάλωσαν ανοιξιάτικοι νάρκισσοι. Την περασμένη εβδομάδα, οι ανακριτές ξέθαψαν το πτώμα, υπό το γάβγισμα των σκύλων της Αλεξάντροβα. Η οικογένεια μπόρεσε να πραγματοποιήσει μια κηδεία με ρωσικές προσευχές. Άλλοι συγγενείς ήταν λιγότερο τυχεροί. Ένας σωρός από έξι απανθρακωμένα πτώματα βρέθηκαν στην αρχή του Ιβάν Φράνκο. Ένας ηλικιωμένος άνδρας ξάπλωσε στην κοντινή οδό Rydzanych για αρκετές εβδομάδες.

Καθισμένη στην κουζίνα της γειτόνισσας της στο Νο 5Α, η Αλεξάντροβα μίλησε για τη φρίκη που είχε δει. Αφού οι Ουκρανοί εξαπέλυσαν επίθεση, ένας Ρώσος στρατιώτης την κατηγόρησε ότι μετέδωσε πληροφορίες στον εχθρό και την απείλησε με χειροβομβίδα. Έφερε νερό από ένα πηγάδι με έναν κουβά στο ένα χέρι και μια λευκή σημαία στο άλλο.

Ο πατέρας της Cherednichenko πολέμησε με τον ουκρανικό στρατό το 2014, όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και ξεκίνησε μια σύγκρουση στο Donbas, είπε. Πέθανε πέρυσι. «Ο Volodymyr ήθελε να γίνει σαν τον μπαμπά του, να υπερασπιστεί τη χώρα του. Του είπαμε ότι ήταν επικίνδυνο και να σκεφτεί τη μητέρα του. Ήταν ηλεκτρολόγος και ποτέ στρατιώτης», είπε.

Το Σαββατοκύριακο, Ουκρανοί διασώστες κοσκίνισαν τον κατεστραμμένο δρόμο για νάρκες και άλλα ανθρώπινα λείψανα. Το σπίτι όπου έμεναν κάποτε οι Γαβρίλιουκ ήταν τώρα ένα φαντασμαγορικό χάος. Μια οβίδα είχε καταστρέψει ένα ρωσικό τεθωρακισμένο όχημα και πέταξε έναν υπνόσακο και ένα παντελόνι σε ένα δέντρο. Υπήρχαν όλμοι που δεν είχαν εκραγεί, ένα άδειο μπουκάλι ουίσκι και μια λευκή καμπίνα φορτηγού DAF, που είχαν χρησιμοποιηθεί από τους Ρώσους ως πάγκο και σημείο ελέγχου.

Οι στρατιώτες είχαν λεηλατήσει τα πάντα: εσώρουχα, κάλτσες, χρυσό, μετρητά, φορητούς υπολογιστές και ντουλάπια ποτών, είπαν οι κάτοικοι. Οι εισβολείς αιφνιδιάστηκαν από το επίπεδο ευημερίας στην Ουκρανία, πρόσθεσε η οικογένεια. Οι στρατιώτες άρχισαν να κλέβουν μόλις έφτασαν στο Bucha, έναν δημοφιλή προορισμό το Σαββατοκύριακο για τις εύπορες τάξεις του Κιέβου. «Το πρώτο κλεμμένο όχημα που είδα με V ήταν ένα Tesla», είπε η Alexandrova. «Έκλεβαν αυτοκίνητα και κοιμόντουσαν σε αυτά».

Στη Railway Street, οι υπάλληλοι έκτακτης ανάγκης ρυμούλκησαν ένα προς ένα τα παραβιασμένα οχήματα πεζικού. Ένα μπλε και άσπρο ριγέ πουκάμισο, που χρησιμοποιούσαν τα αερομεταφερόμενα στρατεύματα, ήταν κρεμασμένο σε έναν πυργίσκο όπλου, σαν να περίμενε την επιστροφή του ιδιοκτήτη του. Τα ρωσικά οχήματα – περίπου 30 από αυτά – έδειχναν τρελά προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Σήμαινε μια πανικόβλητη υποχώρηση.

Αυτή η σκηνή καταστροφής κόστισε τη ζωή του στον Cherednichenko. Αρκετοί ντόπιοι περιπλανήθηκαν την Κυριακή βγάζοντας φωτογραφίες. Ο ένας, ο Βίκτορ, είπε ότι είχε μιλήσει με τους Ρώσους την πρώτη μέρα της κατάληψης της Μπούχα. «Μου είπαν ότι είχαν εντολή να πάρουν το Κίεβο και να συλλάβουν τον Ζελένσκι», είπε, προσθέτοντας ότι δύο από αυτούς του είπαν ότι ήρθαν από τη σιβηρική δημοκρατία Μπουριατία, 4.350 μίλια μακριά.

Ο Βίκτορ έβαλε μερικά αναμνηστικά από τη μάχη σε έναν κουβά: ένα κουτί που χρησιμοποιείται για πυρομαχικά πολυβόλου και ένα κομμάτι πέλματος. «Πηγαίνουν στο μουσείο Bucha. Για να μην το ξεχάσουν τα παιδιά μας», είπε. Ένιωσε κάποια συμπάθεια για τους Ρώσους στρατιώτες, μερικοί από τους οποίους χάθηκαν; “Οχι. Ζούσαν στα σπίτια μας, έβαλαν ελεύθερους σκοπευτές στους δρόμους μας, εισέβαλαν στη χώρα μας. Αν είχαμε μόνο έναν καταπέλτη, θα τους πολεμούσαμε».

ΠΗΓΗ