Συνδικαλισμός της ντροπής

Πριν λίγες μέρες, ένας νέος άνθρωπος, εργαζόμενος στο λιμάνι του Πειραιά βρήκε τραγικό θάνατο κατά τη διάρκεια της βάρδιας του. Ένα από τα σωματεία – όχι το πολυπληθέστερο – προχώρησε σε κινητοποιήσεις, απέκλεισε τη ζώνη της Cosco, η δραστηριότητα στο λιμάνι νέκρωσε. Μιλούσαν και έγραφαν για τον «συνάδελφο», τους αγώνες και την αλληλεγγύη. Ο άνθρωπος που χάθηκε είχε μια και μόνη ιδιότητα: συνάδελφος. Το ονοματεπώνυμο που υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιου, πέρα και πάνω από οποιαδήποτε ιδιότητα, το διάβασα μόνο στην ανακοίνωση της εταιρίας. «Την προηγούμενη Δευτέρα…εν ώρα εργασίας έχασε τη ζωή του ο εργαζόμενος μας Δημήτρης Δαγκλής…».

Ο συνδικαλισμός στο λιμάνι έκανε το χρέος στο εαυτό του, ζήτησε τη μετατροπή όλων των συμβάσεων σε πλήρους απασχόλησης και υπογραφή ΣΣΕ και είπε και δυο σκληρές κουβέντες για τα πλημμελή μέτρα ασφαλείας.

Προχθές το πρωί, σε ένα πρωτοφανές δυστύχημα έχασε τη ζωή του στις ράγες του Ηλεκτρικού ένας ακόμη εργαζόμενος. Η απάντηση του συνδικαλισμού, είναι μια 24ωρη απεργία σήμερα, στο μετρό στον ηλεκτρικό και στο τραμ και στάσεις εργασίας στα λεωφορεία και τα τρόλεϋ.

«Πραγματοποιούμε την Πέμπτη 24ωρη απεργία για να αποχαιρετήσουμε τον συνάδελφό μας και απαιτούμε να χυθεί άπλετο φως στις αιτίες του δυστυχήματος και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι». Έτσι προαναγγέλθηκε από τους συνδικαλιστές της ΣΤΑΣΥ.

Τουλάχιστον είχαν την ευαισθησία να γράψουν το ονοματεπώνυμο του άτυχου εργοδηγού, Πέτρος Γιάμαλης, 41 ενός ετών. Εδώ η αλληλεγγύη για τον άδικο χαμό του Πέτρου έρχεται με την τιμωρία χιλιάδων εργαζομένων που δεν θα φτάσουν ποτέ στις δουλειές τους.

Καλύτερα.

Έτσι προστατεύονται από τον κίνδυνο να θυσιαστούν «στον βωμό του κέρδους των ανεξέλεγκτων ιδιωτικών συμφερόντων».

Το διά ταύτα της σημερινής απεργίας – τιμωρίας είναι η απαίτηση των συνδικαλιστών να σταματήσει η διοίκηση της ΣΤΑΣΥ να βάζει «ανεξέλεγκτα στο δίκτυο ιδιωτικά, εργολαβικά συμφέροντα που στο βωμό του κέρδους αδιαφορούν για την ασφάλεια των εργαζομένων».

Ο Δημήτρης Δαγκλής και ο Πέτρος Γιάμαλης δυο νέοι άνθρωποι σκοτώθηκαν άδικα την ώρα που δούλευαν και η συντεταγμένη πολιτεία πρέπει να δώσει όλες τις απαντήσεις π.χ αν τηρούνταν τα μέτρα ασφαλείας, αν υπήρξαν παραλείψεις, αν προκύπτουν ευθύνες. Και βεβαίως να κινητοποιήσει τους μηχανισμούς ελέγχου για να αποτραπούν άδικοι θάνατοι σε εργασιακούς χώρους αυξημένων κινδύνων όπως είναι πχ το λιμάνι αλλά και οι δημόσιες συγκοινωνίες.

Αλλά είναι πραγματικά ντροπή ο Δημήτρης και ο Πέτρος να γίνονται μετά θάνατον…θυσία στο βωμό ενός εγωκεντρικού συνδικαλισμού και πρόσχημα για τα αιτήματα του.

ΠΗΓΗ