Το τσιγάρο του Μπισμπίκη

Ο αντικαπνιστικός νόμος, που φέρει την υπογραφή του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, έχει περιορίσει αισθητά το κάπνισμα στους κλειστούς δημόσιους χώρους. Μπορεί να μην το έχει εξαλείψει, αλλά τουλάχιστον στα ήπιας διασκεδάσεως καταστήματα –καφέ, εστιατόρια, ταβέρνες, αλλά και στα περισσότερα μικρά μπαρ- πολύ σπάνια επιχειρεί κάποιος να ανάψει τσιγάρο. Όχι μόνο επειδή θα παρέμβει το μαγαζί που κινδυνεύει με πρόστιμο, αλλά και γιατί οι υπόλοιποι πελάτες διαμαρτύρονται… θορυβωδώς. Όσον αφορά τους ελέγχους από την αστυνομία, στη Θεσσαλονίκη τουλάχιστον περνούν απαρατήρητοι. Διότι μάλλον δεν γίνονται. Αλλά πώς ακριβώς να γίνουν και από ποιους; Η Ελληνική Αστυνομία έχει φορτωθεί τόσα πολλά καθήκοντα που δικαιολογημένα χάνει τον λογαριασμό. Τα έχουν πει και ξαναπεί οι συνδικαλιστές. Από την εξαιρετικά διευρυμένη περίμετρο της φρούρησης προσώπων –το παράδειγμα πρύτανη πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης είναι χαρακτηριστικό- μέχρι την επίδοση εγγράφων, τη συνοδεία και τη φύλαξη κρατουμένων εκτός φυλακών, τη φύλαξη βρεφών που απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους με εισαγγελική εντολή και φιλοξενούνται σε νοσοκομεία, αλλά και τη συνοδεία των… εμβολίων κατά της covid-19. Χώρια οι καθημερινές διενέξεις των πολιτών, η μικροεγκληματικότητα, τα βαριά περιστατικά, το οργανωμένο έγκλημα, η περιφρούρηση μαζικών εκδηλώσεων και ο έλεγχος της κυκλοφορίας και της στάθμευσης. Ο κατάλογος είναι μεγάλος κι έχει χρεωμένα αδικαιολόγητα καθήκοντα. Λογικά το τσιγάρο στους κλειστούς χώρους, αν και συνιστά ζήτημα δημόσιας υγείας, δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της ΕΛΑΣ. Τώρα, βέβαια, λόγω της διασημότητας του ζεύγους Βανδή – Μπισμπίκη επανήλθε στην επικαιρότητα και για λίγο καιρό οι έλεγχοι θα ενταθούν. Υπ’ αυτή την έννοια ο κ. Μπισμπίκης προσφέρει στον αντικαπνιστικό αγώνα. Μετά θα ατονήσουν, μέχρι ο επόμενος… επώνυμος της show biz να κάνει το λάθος ή τη… δήθεν μαγκιά να ανάψει τσιγάρο και το σχετικό στιγμιότυπο να φτάσει στα social media. Ο υπουργός Πλεύρης –βέβαια- επέδειξε άμεσα αντανακλαστικά και πιστώνεται το μήνυμα ισονομίας, μέσω του προστίμου που θα επιβληθεί τόσο στο κέντρο διασκέδασης που τραγουδά η λαϊκή αοιδός όσο και στον… θεριακλή ηθοποιό.

Ασυνέπεια λόγων

Για «τα δυσκολότερα Χριστούγεννα της τελευταίας δεκαετίας» μίλησε την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας. Με δεδομένο ότι βρισκόμαστε στο 2022 λογικά η συγκριτική παρατήρησή του φτάνει πίσω μέχρι το 2013. Συμπεριλαμβάνει, δηλαδή, και τις εορταστικές περιόδους του 2013 και του 2014. Τότε που υπήρχε το 2ο Μνημόνιο και κυβερνούσαν οι… Σαμαροβενιζέλοι με υπουργό Οικονομικών τον Στουρνάρα, στους οποίους τότε έσουρνε τα εξ’ αμάξης, αλλά σήμερα δικαιώνει με έμμεσο τρόπο. Προφανώς για κάθε πολιτικό πρόσωπο στόχος είναι ο σημερινός αντίπαλος και σε αυτή τη μάχη μετέρχεται όλων των μέσων. Άσε που οι Έλληνες (υποτίθεται ότι) έχουν βραχεία μνήμη. Ίσως όχι όση του λαγού, που δεν ξεπερνάει τα τρία λεπτά, αλλά όχι και πολύ μεγαλύτερη. Αυτό το γνωρίζει καλά ο κ. Τσίπρας. Εκείνο που φαίνεται να αγνοεί ή να ξεχνάει είναι ότι οι πρωθυπουργοί και οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί πέραν τού ότι διαγκωνίζονται για την εξουσία συνομιλούν και με την ιστορία. Τουλάχιστον κατά κάποιον τρόπο. Και σε αυτόν τον διάλογο μετράει πολύ τι έχεις πει στο παρελθόν, διότι με αυτό τον τρόπο οι πολίτες –και η ίδια η ιστορία- τεστάρουν την αξιοπιστία, που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι που κατέχουν ή διεκδικούν τα ύπατα αξιώματα.

Αποχώρηση Nike

Μειώθηκε το τελευταίο δίμηνο το αποτύπωμα της εταιρείας αθλητικών ειδών Nike, αφού οι δύο θυγατρικές που διέθετε στην Ελλάδα διαγράφηκαν από το Γενικό Εμπορικό Μητρώο μετά τη συγχώνευσή τους με τον ολλανδικό βραχίονα της αμερικανικών συμφερόντων πολυεθνικής. Η συρρίκνωση της Nike στην Ελλάδα δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός, αλλά αποτελεί εφαρμογή παγκόσμιας στρατηγικής για την εταιρεία. Μόνο που κάποιοι ρομαντικοί θα περίμεναν άλλη αντιμετώπιση στη χώρα που… δάνεισε το όνομα και το σήμα της πολυεθνικής. Διότι το Nike υπάρχει από το 1971 όταν οι δημιουργοί της εταιρείας με επικεφαλής τον Phil Knight αποφάσισαν να σταματήσουν την εισαγωγή των γιαπωνέζικων αθλητικών παπουτσιών της εταιρείας Asics Tiger και να δημιουργήσουν τα δικά τους. Στην αναζήτηση ονόματος κάποιος υπάλληλος πρότεινε το Nike, από το όνομα της Ελληνίδας θεάς στην οποία είναι αφιερωμένος ο μικρός ναός της Αθηνάς Νίκης ή –όπως τον μετονόμασαν οι Ρωμαίοι- της Απτέρου Νίκης, που βρίσκεται στην Ακρόπολη. Το επόμενο βήμα ήταν η σχεδίαση του λογότυπου, το οποίο φυσικά έπρεπε να είναι εμπνευσμένο –και επομένως συμβατό- με το όνομα. Η σχεδιάστρια Καρολίν Ντέιβιντσον δημιούργησε ένα αφαιρετικό φτερό, το οποίο παρέπεμπε στο διάσημο άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης, που βρίσκεται στο Λούβρο. Όπως παραδέχεται στο βιβλίο του «Χτίζοντας μια αυτοκρατορία» ο Phill Knight, ο οποίος στα νιάτα του επισκέφθηκε την Ελλάδα και γνώρισε από πρώτο χέρι τις αρχαιότητές της, δεν ενθουσιάστηκε από την πρόταση, αλλά βιαζόταν. Έτσι ενέκρινε το σχέδιο και κατέβαλε αμοιβή 35 δολαρίων στη γραφίστρια, ποσό που ούτε το 1971 θεωρούνταν σημαντικό. Με βάση αυτό το ιστορικό και με δεδομένο ότι η πολυεθνική δεν πλήρωσε ούτε ένα δολάριο πνευματικά δικαιώματα για το όνομα και το σήμα θα περίμενε κανείς να εξαιρέσει την Ελλάδα από τον σχεδιασμό αποχώρησης από διάφορες αγορές. Αυτά, όμως, απλώς δεν γίνονται στο σύγχρονο επιχειρείν, όπου τα συναισθήματα έχουν ελάχιστη έως μηδενική θέση. Άλλωστε σήμερα τη Nike τη διοικούν οι διάδοχοι του Knight, που όχι μόνο δεν την έζησαν την εταιρεία από την αρχή, αλλά ενδέχεται να μη γνωρίζουν ούτε την ιστορία της. Αλλά ούτε και την ελληνική προέλευση του ονόματος και του σήματος που προωθούν.

Με πληροφορίες από voria.gr