Με το ζόρι… GEA λέει ο ΟΠΙ; Το ΠΑΣΚΕΔΙ έχει αντίθετη γνώμη (αναγνωρισμένη από τον ΟΠΙ!)

Αθήνα, 16 Ιουλίου 2022

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κατόπιν οχλήσεων και αβάσιμων ισχυρισμών που διατυπώθηκαν προς μέλη μας, απόδειξη των σημαντικά ανταγωνιστικών παροχών προς αυτά, η Διοίκηση του Σωματείου, με αίσθημα ευθύνης, αναλαμβάνει την τιμή να ενημερώσει τα μέλη του ως προς τα εξής:

Όπως ήδη γνωρίζετε το ΠΑΣΚΕΔΙ είναι Πρωτοβάθμιο Αμιγώς Επαγγελματικό Σωματείο (AM 9769/06-03-2015, αναγνωρισθέν με την Ειρ. Θεσ. 402/16-02-2015 Απόφαση). Όπως, δε, προβλέπει το νομίμως δημοσιευμένο Καταστατικό του μεταξύ των κύριων σκοπών του είναι (α) η διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και επαγγελματικών συμφερόντων των μελών του που δραστηριοποιούνται στις Επιχειρήσεις Υγειονομικού Ενδιαφέροντος (βλ. άρθ. 3 παρ. 1, αριθ. 1 και 8), καθώς και (β) η προώθηση της συνεργασίας με Συνθέτες, Στιχουργούς, Τραγουδιστές, Μουσικούς και Παραγωγούς μουσικών έργων που μεταδίδονται στα ως άνω καταστήματα (βλ. άρθ. 3 παρ. 1, αριθ. 10).

Στις 28.06.2018 ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας (Ο.Π.Ι.) ανήρτησε στον ιστότοπό του ένα Δελτίο Τύπου –άνευ ημερομηνίας και αριθμού πρωτοκόλλου– στο οποίο αναφέρονται τα κάτωθι «Σας ενημερώνουμε ότι όσοι χρησιμοποιούν μουσική στο κατάστημά τους αποκλειστικά και μόνο από τις συνδρομητικές υπηρεσίες του ΠΑΣΚΕΔΙ (Πανελληνίου Σωματείου Καταστημάτων, Καταναλωτών και Διασκέδασης) οφείλουν να καταβάλλουν αμοιβή για τη χρήση μουσικής στο κατάστημά τους και στον οργανισμό συλλογικής διαχείρισης GEA», το οποίο διακινείται μέχρι και σήμερα, τέσσερα έτη μετά και ενώ τα δεδομένα που οδήγησαν στην αρχική, έστω και προβληματική, έκδοση του έχουν μεταβληθεί άρδην!

Ειδικότερα, το Σωματείο μας, κατόπιν του γεγονότος αυτού και στο πλαίσιο της πληρέστερης εξυπηρέτησης του σκοπού του, συνεβλήθη στις 17-07-2018 με την πρώτη και μεγαλύτερη Ανεξάρτητη Οντότητα Διαχείρισης Πνευματικών και Συγγενικών Δικαιωμάτων Μουσικής στην Ευρώπη, με την επωνυμία Soundreef Ltd, που έχει αδειοδοτηθεί κι εποπτεύεται από τη Βρετανική Υπηρεσία Διανοητικής Ιδιοκτησίας (UK Intellectual Property Office ΊΡΟ’), όπως ευχερώς μπορείτε να διαπιστώσετε από την επίσημη Πύλη Ενημέρωσης του Βρετανικού Δημοσίου (https://www.qov.uk/quidance/licensinq-bodies- and-collective-manaqement-orqanisations). Όπως, δε, μπορείτε να διαπιστώσετε από την επίσημη ιστοσελίδα της (http://www.soundreef.com/en/about-us), η εν λόγω ΑΟΔ έχει παρουσία σε 20 χώρες της Ευρώπης (πλέον 21, μαζί με την Ελλάδα), εκπροσωπεί πάνω από 31.000 δικαιούχους πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, έχει στο προστατευόμενο ρεπερτόριό της πάνω από 275.000 τίτλους μουσικής και το κοινό το οποίο ακούει την προστατευόμενη μουσική της ξεπερνά μηνιαίως τα 250 εκατομμύρια ακροατές. Η σύμβαση υπεγράφη διά της συνδεδεμένης, με την ως άνω ΑΟΔ, εταιρίας με την επωνυμία Soundreef Media Service Sri που εδρεύει στο Μιλάνο, και η οποία κατέχει τα αποκλειστικά δικαιώματα διάθεσης των αδειών μετάδοσης μουσικής που ανήκει στο ρεπερτόριο της Soundreef Ltd, όπως ειδικότερα αναφέρεται στο Προοίμιο της από 17-07-2018 Σύμβασης με το ΠΑΣΚΚΕΔΙ. Την 28η.02.2019 υπεγράφη, μάλιστα, και τροποποίηση/ προέκταση της ανωτέρω Σύμβασης, κατά την οποία και μας εδόθη μερική αποκλειστικότητα στην επικράτεια για τις επιχειρήσεις εστίασης.

Ως εκ τούτου, τυγχάνουν απολύτως αβάσιμα ως ανεπίκαιρα τα όσα αναφέρονται στο αναρτηθέν στις 28.06.2018 Δελτίο Τύπου του Ο.Π.Ι. διότι ήδη από τις 17.07.2018 έχουν αλλάξει τα δεδομένα όπως αναλύθηκε ανωτέρω με την υπογραφή σύμβασης με την Soundreef Media Service Sri. Για το λόγο αυτό, εξάλλου, έχουμε ήδη αποστείλει την με αριθμ. 34379/23.07.2018 εξώδικη πρόσκληση – δήλωση – διαμαρτυρία προς τον Ο.Π.Ι. ζητώντας την αφαίρεση του ανωτέρω παραπλανητικού Δελτίου Τύπου που προσχηματικά και παραπλανητικά χρησιμοποιείται από επιτήδειους ως σήμερα.

Όπως, μάλιστα, παραδέχεται ο Ο.Π.Ι. στην από 14.01.2022 με αριθμ.  51320 επιστολή «H ‘Soundreef Ltd’ είχε ολοκληρώσει τη γνωστοποίηση δραστηριοποίησής της στην ελληνική επικράτεια ως Ανεξάρτητη Οντότητα Διαχείρισης (AOΔ) με εγκατάσταση στο ΗΒ στις  26/11/2018» και, συνεπώς, ομολογεί πως το ανωτέρω παλαιό από 28.06.2018 Δελτίο Τύπου του στερείται πλέον βασιμότητας.

Η GEA, βέβαια, ως Αστικός μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης και Είσπραξης των Συγγενικών Δικαιωμάτων των Παραγωγών, των Τραγουδιστών και των Μουσικών, συνεχίζει, παρά τις ανωτέρω εξελίξεις, να ισχυρίζεται ότι δήθεν εκπροσωπεί όλους ανεξαιρέτως τους δικαιούχους συγγενικών δικαιωμάτων στον πλανήτη (!), ακόμη και αυτούς που δεν είναι συμβεβλημένοι με τα μέλη της GRAMMO, ΕΡΑΤΩΝ και ΑΠΟΛΛΩΝ, ακόμη δε και εκείνους που είναι ρητώς συμβεβλημένοι με άλλες ΑΟΔ και ΟΣΔ, όπως η Soundreef, βάσει του άρθ. 7 παρ. 1 του Ν. 4481/2017. Η γραμμή αυτή υιοθετείται εσφαλμένα και από τμήμα της νομολογίας των δικαστηρίων επί υποθέσεων ασφαλιστικών μέτρων – προσωρινής δικαστικής προστασίας, χωρίς ωστόσο το ζήτημα να έχει οριστικά επιλυθεί από τον Άρειο Πάγο. Φυσικά, πρόκειται για μία προφανώς εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου, ακόμα και για τους μη επαΐοντες διότι:

2019. Για να επωφεληθεί η GEA από τη συγκεκριμένη διάταξη (του εδ. β’ του άρθ. 7) θα έπρεπε προηγουμένως να πληροί τις προϋποθέσεις της διάταξης του εδ. α’ του ίδιου άρθρου, μεταξύ των οποίων είναι και να εκπροσωπεί όλους «ανεξαιρέτως»τους δικαιούχους συγγενικών δικαιωμάτων μουσικής στην Ελλάδα. Με την έλευση, όμως, της Soundreef Ltd και την έναρξη της δραστηριότητάς της στην Ελλάδα, η προϋπόθεση αυτή έχει παύσει να ισχύει, και άρα παύει να ισχύει και το τεκμήριο της καθολικής εκπροσώπησης ακόμη και στο μέτρο που ίσχυε πριν (ως δικονομικό τεκμήριο). Ήτοι, το τεκμήριο του άρθ. 7 του Ν. 4481/2017 έχει ΕΚ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ παύει να ισχύει υπέρ της GEA (υπό την ορθή ερμηνεία και τους περιορισμούς που το ίδιο άρθρο προβλέπει, όπως παρακάτω αναφέρουμε), ήδη από τον Απρίλιο του 2019.
2020. Περαιτέρω, το άρθ. 7 του Ν. 4481/2017, το περιεχόμενο του οποίου προϋπήρχε και στο κατηργημένο άρθρο 55 του Ν. 2121/1993, ιδρύει ένα δικονομικό τεκμήριοκαι όχι διάταξη του ουσιαστικού δικαίου. Δηλαδή, αφορά αποκλειστικά τον τρόπο νομιμοποίησης και απόδειξης περί του εάν ορισμένο μουσικό έργο ανήκει ή όχι στο ρεπερτόριο της GEA, και τούτο εφόσον όχι μόνο το έχει επικαλεστεί στο πλαίσιο ορισμένης δίκης, αλλά και καταφέρει να αποδείξει ότι εκτελέστηκε δημόσια σε ορισμένη επιχείρηση (έστω και κατά δειγματοληπτική αναφορά).

Αυτό σημαίνει ότι εφαρμόζεται μόνο για κάθε υπόθεση χωριστά, ειδικά και συγκεκριμένα, αναφορικά με συγκεκριμένες μουσικές ηχογραφήσεις («φωνογραφήματα») και όχι ότι δήθεν δημιουργεί ουσιαστικό δικαίωμά της σε ρεπερτόρια που δεν της ανήκουν, όπως παραπλανητικά ισχυρίζεται η GEA. Είναι αδιανόητο να ισχυρίζεται κανείς ότι με μια δικονομική διάταξη ο νομοθέτης θα ήταν ποτέ δυνατό να εντάξει αυτομάτως στη διαχείριση κάποιου εισπρακτικού φορέα όλα ανεξαιρέτως τα ηχογραφημένα μουσικά έργα της Γης εν είδει …αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, χωρίς καν να έχουν ερωτηθεί οι δικαιούχοι. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι ότι, ως εισάγον δικονομικό τεκμήριο, το άρθ. 7 παρ. 1 εδ. β’ δεν ιδρύει ούτε καταργεί δικαιώματα υπέρ του GEA ή όποιου άλλου. Το μόνο που κάνει είναι να θέτει έναν κανόνα διεξαγωγής της δίκης – της κάθε δίκης χωριστά – και μόνον.

• Επίσης, η GEA παραβλέπει το γεγονός ότι το εν λόγω τεκμήριο είναι μαχητό, ήτοι ο χρήστης δικαιούται να το ανατρέψει αποδεικνύοντας ότι τα φωνογραφήματα, από εκείνα που αποτελούν αντικείμενο ορισμένης δίκης με την GEA, δεν ανήκουν στο ρεπερτόριό της (δεν πρέπει, μάλιστα, να διαφεύγει της προσοχής και η παρ. 4 του ίδιου άρθρου). Στην περίπτωση που ο χρήστης αποδείξει ότι ορισμένα, έστω, φωνογραφήματα δεν ανήκουν στο ρεπερτόριο της GEA, το βάρος της απόδειξης κατά το νόμο αντιστρέφεται και είναι η GEA που οφείλει να αποδείξει ότι πράγματιανήκουν στο ρεπερτόριό της βάσει ρητών αναθέσεων, δηλαδή να προσκομίσει τις σχετικές συμβάσεις ανάθεσης. Πώς, όμως, να προσκομίσει τέτοιες αποδείξεις η GEA όταν οι αναθέσεις έχουν γίνει αποκλειστικά προς άλλους ΟΣΔ και άλλες ΑΟΔ;

1. Επιπρόσθετα, η χρήση του τεκμηρίου του άρθρου 7 του Ν. 4481/2017 υπόκειται στους περιορισμούς που θέτουν οι παράγραφοι 1 και 3 του ιδίου άρθρου, οι οποίες συνιστούν ασφαλώς διατάξεις ουσιαστικού δικαίουκαι ορίζουν ότι: «…οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης και οι Οργανισμοί Συλλογικής Προστασίας μπορούν να ενεργούν δικαστικώς ή εξωδίκως στο δικό τους όνομα, εάν η αρμοδιότητά τους στηρίζεται στη μεταβίβαση της σχετικής εξουσίας ή σε πληρεξουσιότητα ή σε οποιαδήποτε άλλη συμβατική συμφωνία…» και «…τα τεκμήρια εφαρμόζονται κατά τέτοιο τρόπο από τους Οργανισμούς, ώστε να μη θίγονται τα δικαιώματα των δικαιούχων, όπως αυτά προβλέπονται στον νόμο, και ιδίως η δυνατότητά τους να διαθέτουν ή όχι σε διαφορετικούς Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης ολόκληρη ή εν μέρει τη διαχείριση ορισμένων εξουσιών ή ορισμένων έργων τους ή αντικειμένων προστασίας τους» – ως διαφορετικών «Οργανισμών» νοούμενων προφανώς και των ΑΟΔ όπως και των άλλων ΟΣΔ (mutatis mutandis, βλ. Διακήρυξη 15 της Οδηγίας και το άρθ. 3 παρ. 2 αυτής).
2. Ακόμη, τέλος, και να μην υπήρχε η ανωτέρω διάταξη, η ερμηνεία της GEA στο ανωτέρω τεκμήριο είναι ούτως ή άλλως αδιανόητη κατά το Ελληνικό Σύνταγμα (ιδίως κατ’ άρθ. 4 παρ. 1, 5 παρ. 1, 17 και 25) και το Ενωσιακό Δίκαιο, διότι πολύ απλά δεν έχει κανείς το δικαίωμα, ούτε και ο νομοθέτης, να αναγκάσει κάποιον να εκμεταλλευθεί με συγκεκριμένο τρόπο την περιουσία του (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που εδώ δεν έχουν εφαρμογή). Είναι, δε, σύμφυτη με την Αρχή της Οικονομικής Ελευθερίας η επιμέρους Αρχή της Ελευθερίας των Συμβάσεων (ΑΚ 361), ιδιαίτερη έκφραση της οποίας είναι η Αρχή της «ελευθερίας επιλογής του αντισυμβαλλομένου»(βλ. ενδεικτικά ΑΠ 347/1997, ΑΠ 548/2001, ΟλΑΠ 33/2002, καθώς και Μιχ. Σταθόπουλου «Γενικό Ενοχικό Δίκαιο», Εκδ. Σάκκουλα 2004, σελ. 686 επ. και 704 επ.), την οποία η GEA αρνείται με όσα ισχυρίζεται.

Συμπερασματικά, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι οι δικαιούχοι που έχουν εμπιστευθεί το ρεπερτόριό τους στη Soundreef , αλλά και η ίδια η Soundreef ως ΑΟΔ, που δεν έχει συνάψει σύμβαση αμοιβαιότητας με την GEA, είναι υποχρεωμένη να αναθέσει περαιτέρω τη διαχείριση του ρεπερτορίου της στην GEA, ή ότι το ρεπερτόριο αυτό έχει ανατεθεί στην GEA από το νόμο. Κι αφού αυτό δεν μπορεί να ισχύει, είναι φυσικά αδιανόητο για την GEA να διεκδικεί την είσπραξη εύλογης αμοιβής από τους πελάτες της Soundreef  (χρήστες μουσικής) οι οποίοι εκτελούν δημόσια μουσική που ανήκει αποκλειστικά στο ρεπερτόριό της. Το αντίθετο, μετά την έλευση της Soundreef  στην Ελλάδα η GEA θα πρέπει σε κάθε Δικαστήριο, που δικάζει αγωγή ή αίτησή της κατά επαγγελματιών χρηστών μουσικής, να καταθέτει τις συμβάσεις από τις οποίες αποδεικνύεται η ανάθεση στην GEA των φωνογραφημάτων τα οποία η επιχείρηση του επαγγελματία χρήστη εκτέλεσε δημόσια.

Αυτό κρίθηκε, άλλωστε, πρόσφατα από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών που απέρριψε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων, κάνοντας δεκτό ότι οι οργανισμοί αυτοί δεν δικαιούνται να εισπράττουν την εύλογη αμοιβή του άρθρου 49 του Ν. 2121/93, σε περίπτωση κατά την οποία οι δικαιούχοι συγγενικών δικαιωμάτων δεν έχουν αναθέσει σε αυτούς την είσπραξη αυτής της αμοιβής (βλ. ΜΠΑ 349/2022).

Εξάλλου, πέρα των ανωτέρω και καθώς δεν υφίσταται πλέον συμβατική σχέση μας με την εταιρεία Soundreef Ltd καθώς κατά τα τελευταία έτη συνεργασία μας αθέτησε τις νομιμες υποχρεώσεις της, ήδη τα μέλη του ΠΑ.Σ.Κ.Ε.ΔΙ. με την ετήσια συνδρομή τους έχουν αποκτήσει επιπλέον το προνόμιο της ελεύθερης πρόσβασης και αναπαραγωγής της πλούσιας μόνιμης συλλογής – βιβλιοθήκης με αντίτυπα πολλών μουσικών έργων που απέκτησε από την «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΕΝΩΣΗ ΙΚΕ» κατά το άρ. 22 ν. 2121/1993, χωρίς να οφείλουν να πληρώνουν συνδρομές σε ΕΥΕΔ-ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ–GEA. Διότι τα δικαιώματα επί των έργων της νέας βιβλιοθήκης μας δεν έχουν παραχωρηθεί σε οποιονδήποτε Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης και, συνεπώς, δεν εφαρμόζεται, εν προκειμένω, το άρθρο 7 του Ν. 4481/2017 που καθιερώνει τεκμήριο αναφορικά με την νομιμοποίηση των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης, τόσο για την κατάρτιση συμβάσεων και την είσπραξη αμοιβών, όσο και για τη δικαστική προστασία των έργων, που αποτελεί μαχητό τεκμήριο αλλά το αρ. 22 ν. 2121/1993 περί ελεύθερης αναπαραγωγής επειδή είναι αδύνατη η προμήθεια των αντιτύπων τους από την αγορά.

Τέλος, σε κάθε περίπτωση, επισημαίνεται ότι η ευθύνη της αποκλειστικής χρήσης μουσικής και τραγουδιών που διατίθοντο στο παρελθόν με την άδεια της Soundreef Ltd ή/και διατίθενται πλέον από τη μόνιμη συλλογή – βιβλιοθήκη με αντίτυπα της «ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΕΝΩΣΗ ΙΚΕ» καθώς και η απόδειξη του γεγονότος αυτού βαραίνει ευνόητα τα μέλη μας.

Με τιμή,

Νομικό τμήμα ΠΑΣΚΚΕΔΙ