Παραμιλάνε όλοι με τα πέντε ευρώ το σουβλάκι τεμάχιο στα Χανιά. Βέβαια ότι το 13% της τιμής είναι ΦΠΑ και το υπόλοιπο πηγαίνει σε φόρους του επιχειρηματία προς το κράτος, συν την πληρωμή του προμηθευτή, δεν βλέπουμε να απασχολεί κανέναν…
Η παραγγελία όπως αναφέρουν οι πληροφορίες του kriti360, δόθηκε τηλεφωνικά σε κατάστημα που πλέον, δεν διαθέτει διανομή, άρα η παραλαβή της, έγινε από το κατάστημα. Ο πελάτης χρησιμοποιεί όπως αναφέρει, σε τακτά χρονικά διαστήματα το συγκεκριμένο κατάστημα, ωστόσο το τελευταίο τρίμηνο δεν είχε πραγματοποιήσει κάποια συναλλαγή μαζί του.
Η επίμαχη παραγγελία, περιελάμβανε τρία τυλιχτά σουβλάκια – τα δυο με κοτόπουλο καλαμάκι και το ένα με χοιρινό – καθώς και μια μερίδα τηγανιτές πατάτες.
Έκπληκτος ο πελάτης, βρισκόμενος στο κατάστημα, ακούει την ταμία να του αναφέρει ότι η παραγγελία του στοιχίζει 19,09 ευρώ!
Το ποσό του φαίνεται κάπως, ξεροκαταπίνει, πληρώνει και αποχωρεί από το κατάστημα.
Πηγαίνοντας στο σπίτι και βλέποντας την απόδειξη, αναρωτιέται αν κάτι δεν πάει καλά και κρίνει σκόπιμο να τηλεφωνήσει στο κατάστημα.
Η ερώτηση προς το άτομο που βρίσκεται στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, είναι απλή: “Πόσο στοιχίζει ένα σουβλάκι…;”
“Πέντε ευρώ” αναφέρει, υπογραμμίζοντας πως έχει αλλάξει την πίτα και αυτή που χρησιμοποιεί είναι η μεγάλη!
Άρα ο… τηλεφωνητής [υπάλληλος ή ιδιοκτήτης της επιχείρησης] δεν το γνωρίζουμε, κατάλαβε προφανώς, τον σκοπό του τηλεφωνήματος αλλά και το νόημα της ερώτησης που του τέθηκε.
Και όντως ανοίγωντας την παραγγελία, ο εν λόγω πελάτης, διαπιστώνεοι πως υπήρχε διαφορά στο μέγεθος της πίτας αλλά και στις πατάτες που είχαν χρησιμοποιηθεί σε κάθε ένα από τα τυλιχτά σουβλάκια.
Τα σουβλάκια δηλαδή, με απλά λόγια, ήταν τίγκα στις πατάτες.
Είναι παράλογη η τιμή;
Από μια πλευρά, ναι, η τιμή είναι αυξημένη. Ωστόσο, εξίσου παράλογος είναι ο ΦΠΑ που απογειώνει την τιμή του προϊόντος (κανείς δεν σχολιάζει ότι πράγματι οι επιχειρήσεις Εστίασης κόβουν αποδείξεις σε αντίθεση με τις κατηγορίες που δέχονται λόγω μεμονωμένων περιστατικών παράβασης), όπως επίσης παράλογα είναι όλα αυτά που καλείται να πληρώσει ο επιχειρηματίας επιπλέον προς το κράτος για να μπορέσει να… υπάρχει ως επιχείρηση. Και δεν αναφερόμαστε καν εδώ τώρα σε πρώτες ύλες, ενέργεια και εργατικό κόστος, που έχουν αυξηθεί.
Να αναγνωρίσουμε, όμως, ότι και η επιχείρηση όφειλε να ενημερώσει τον πελάτη για την αλλαγή στην τιμολογιακή πολιτική της, κάτι που κρίνεται επιβεβλημένο για κάθε επιχείρηση.
Είναι όμως αυτή η αμέλεια αρκετή για να μας κάνει να παραγνωρίσουμε το σημαντικό πρόβλημα που έγκειται στο ερώτημα: Γιατί να αναγκαστεί ο επιχειρηματίας να ανεβάσει τόσο πολύ τις τιμές του; Σε αυτή την απάντηση κρύβεται όλη η ουσία…
Leave a comment