Πριν από 20 χρόνια, μια Αμερικανίδα, η Καθλίν Πίτερσον, 48 ετών, στέλεχος μεγάλης εταιρείας, μηχανικός και γνωστή φιλάνθρωπος, βρέθηκε νεκρή μέσα σε μια λίμνη αίματος στο κάτω μέρος μιας σκάλας στην έπαυλή της στο Ντάραμ της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ, πυροδοτώντας μια από τις πιο διαβόητες και μακροβιότερες ποινικές υποθέσεις στην ιστορία των ΗΠΑ.

Μέρες μετά τον θάνατο της Καθλίν Πίτερσον, στις 9 Δεκεμβρίου 2001, ο σύζυγός της, συγγραφέας και κάποτε υποψήφιος δήμαρχος του Ντάραμ, Μάικ Πίτερσον, κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της. Ο Μάικ Πίτερσον επέμεινε ότι η γυναίκα του πέθανε, αφού έπεσε από τις σκάλες. Αλλά μετά από μια τρίμηνη δίκη το 2003 το δικαστήριο τον καταδίκασε για ξυλοδαρμό της γυναίκας του μέχρι θανάτου. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς αναστολή.

Η υπόθεση καταγράφηκε για πρώτη φορά το 2004 στη γαλλική σειρά 13 επεισοδίων, που ονομάζεται «The Staircase», στην οποία παραγωγός ήταν η Σοφί Μπρυνέτ. Πρωτοπροβλήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία στο BBC4, ως «Death On The Staircase» και αργότερα έγινε επιτυχία όταν έγινε διαθέσιμη στο Netfliχ. Ατού για την επιτυχία της σειράς ήταν όχι μόνο το γεγονός ότι η δίκη του Πίτερσον μεταδόθηκε τηλεοπτικά αλλά και η απόφασή του να συνεργαστεί, δίνοντας στις κάμερες πρόσβαση σε αυτόν, την οικογένειά του και τη νομική του ομάδα.

Ηταν πολύ χρήσιμο γι’ αυτόν ότι ο σκηνοθέτης, Ζαν-Ξαβιέ ντε Λεστράντ, είχε κερδίσει ένα Όσκαρ το 2001 για ένα ντοκιμαντέρ για έναν 15χρονο που κατηγορήθηκε άδικα για φόνο.

Έρωτας από τη φυλακή και «ξέπλυμα» ενός καταδικασμένου δολοφόνου

Τον Νοέμβριο του 2003, ο Μάικλ Πίτερσον ήταν μόλις ένα μήνα στη φυλακή εκτίοντας ποινή ισόβιας κάθειρξης όταν έλαβε ένα παράξενο αλλά και εμψυχωτικό γράμμα στη φυλακή. Η αποστολέας του, μια Γαλλίδα που ζούσε στο Παρίσι, η Σοφί Μπρυνέτ, δεν ήταν μια από αυτές τις περίεργες εμμονικές γυναίκες που έγραφαν μηνύματα θαυμασμού σε καταδικασμένους κατά συρροή δολοφόνους – αντίθετα, ήταν η δημιουργός της γαλλικής τηλεοπτικής σειράς με τίτλο «The Staircase»  (μτφ. Η σκάλα), που αφορούσε την υπόθεση του Πίτερσον και είχε λάβει διθυραμβικές κριτικές. Ο Πίτερσον είχε δώσει σε εκείνη και την ομάδα της εξαιρετική πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και μαρτυρίες καθώς προσπαθούσε να αποδείξει την αθωότητά του. Και, τουλάχιστον στην δημιουργό της σειράς, η στρατηγική του αυτή είχε σαφώς λειτουργήσει.

Η Μπρυνέτ, που είχε παρακολουθήσει περίπου 600 ώρες πλάνα σχετικά με την υπόθεση του Πίτερσον, έγραψε στο γράμμα: «Σε είδα, ξέρω ότι είσαι αθώος, ήταν μεγάλη αδικία». Σύντομα άρχισαν να ανταλλάσσουν τακτικά γράμματα για βιβλία και ζωγραφική και, ένα χρόνο αργότερα, τον επισκέφτηκε στη φυλακή. Μιλούσαν στο τηλέφωνο κάθε μέρα. Όταν ο Πίτερσον αφέθηκε ελεύθερος οκτώ χρόνια μετά τη φυλάκισή του περιμένοντας τη νέα του δίκη, αυτός και η Μπρυνέτ έγιναν εραστές. Κάθε δύο ή τρεις μήνες, εκείνη πετούσε από τη Γαλλία για να μείνει στο σπίτι του στο Ντάραμ.

Ο Πίτερσον σκεφτόταν μάλιστα να μετακομίσει στο Παρίσι και να ξεκινήσει μια νέα ζωή μαζί της. Η σχέση τους τελείωσε μόλις το 2017, αφού εκείνος επισκέφτηκε τη Γαλλία. «Συνειδητοποίησα, πως δεν μπορώ να ζήσω στο Παρίσι – δεν μιλάω γαλλικά, είμαι πολύ μεγάλος, δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να ζήσω στο Παρίσι και τα παιδιά και τα εγγόνια μου ήταν στην Αμερική», είπε σε τοπική εφημερίδα. Και συμπλήρωσε πως  «περάσαμε τρεις μέρες μαζί και πήγαμε στη Νορμανδία και εκείνη είπε “αν δεν μπορείς να δεσμευτείς πως θα μ΄αγαπάς για πάντα, ας το τελειώσουμε”. Ήταν ένα πλήγμα και για τους δυο μας για το οποίο δεν νιώθω ενοχές αλλά λύπη. Δεν μπορούσα να της δώσω αυτό που χρειαζόταν και άξιζε».

Ωστόσο, ακόμη και μετά την προσθήκη επιπλέον επεισοδίων το 2013 για την ενημέρωση της ιστορίας, στη σειρά δεν αναφέρθηκε ποτέ ότι η παραγωγός του είχε ερωτική σχέση με τον Πίτερσον. Η μάλλον σημαντική παράλειψη τροφοδότησε κατηγορίες ότι η σειρά ήταν υπερβολικά συμπονετική με τον Πίτερσον, απεικονίζοντας τον ίδιο – και όχι τη σύζυγό του – ως θύμα και υπονομεύοντας ή ακόμα και αγνοώντας τα στοιχεία εναντίον του. Ο Πίτερσον παραδέχτηκε αργότερα ότι η τηλεοπτική σειρά «ήταν ένα πολύ ισχυρό όργανο στην ανατροπή της καταδίκης του», αλλά επέμεινε ότι η Μπρυνέτ δεν άφησε τη σχέση της μαζί του να αλλοιώσει την «επαγγελματική» της αμεροληψία.

Η αιματοβαμμένη σκάλα και η θεωρία του ατυχήματος

Η ζωή της Πίτερσον τελείωσε στο κάτω μέρος μιας αιματοβαμμένης σκάλας ένα βράδυ τον Δεκέμβριο του 2001. Ο τρόπος με τον οποίο βρέθηκε στη βάση της σκάλας, έδωσε στον στρατό των ερασιτεχνών ντετέκτιβ που γοητεύονταν από ανεπίλυτες υποθέσεις «αληθινού εγκλήματος» ένα από τα πιο διαρκή αινίγματα. Είναι ένας γρίφος που τα επόμενα γεγονότα – ιδίως η πρόωρη απελευθέρωση του συζύγου της μετά την παραδοχή της ανθρωποκτονίας από αμέλεια, ενώ εξακολουθεί να ισχυρίζεται πως είναι αθώος- δεν προσέφεραν την διαλεύκανση. Οι αντικρουόμενες θεωρίες ποικίλλουν από το κοινότοπο: σκόνταψε στη σκάλα αφού είχε πιει πολύ κρασί, μέχρι το φρικιαστικό : χτυπήθηκε μέχρι θανάτου από τον Πίτερσον αφού ανακάλυψε ότι εκείνος ήταν αμφιφυλόφιλος και τέλος το αλλόκοτο: της επιτέθηκε μια κουκουβάγια!

Η αστυνομία ήταν καχύποπτη με τον Πίτερσον από την αρχή. Είχε καλέσει την Άμεση Δράση λίγο μετά τις 2.40 π.μ. μια νύχτα του Δεκέμβρη του 2001 βαριανασαίνοντας και κλαίγοντας λέγοντας στον τηλεφωνητή πως «η γυναίκα μου έπεσε από τις σκάλες. Αναπνέει ακόμα, τρέξτε!».

Η Αστυνομία βρήκε την 48χρονη Πίτερσον ξαπλωμένη μέσα σε μια λίμνη αίματος στη βάση της πίσω σκάλας στην έπαυλή τους. Οι τοίχοι γύρω από το σώμα της ήταν πιτσιλισμένοι με αίμα και είχε φρικτά τραύματα στο κεφάλι καθώς και άλλα στο σώμα της. Για τους ερευνητές, δεν φαινόταν ότι μόλις είχε πέσει από τις σκάλες.Η ιατροδικαστική εξέταση αποκάλυψε ότι η Καθλίν είχε υποστεί επτά βαθιά κατάγματα στο κρανίο της, μεταξύ των 38 συνολικά τραυματισμών στο πρόσωπο, την πλάτη, το κεφάλι, τα χέρια, τα χέρια και τους καρπούς της.

Οι εισαγγελείς κατηγόρησαν τον τότε 58χρονο Πίτερσον, για φόνο εκ προμελέτης. Είπαν ότι είχε σκοτώσει τη γυναίκα του με το σιδερένιο σκαλιστήρι του τζακιού, όταν εκείνη ανακάλυψε λεπτομέρειες της ομοφυλοφιλικής σεξουαλικής του ζωής.Το όπλο του φόνου δεν είχε βρεθεί κατά την έρευνα.

Σύμφωνα με τον Πίτερσον, τη νύχτα του θανάτου της Kαθλίν, είχαν πιει κρασί και σαμπάνια για να γιορτάσουν μια πιθανή συμφωνία για να γίνει ταινία ένα από τα βιβλία του και παρακολούθησαν μια ταινία, το «America’s Sweethearts». Ήταν κοινό μυστικό μέσα στην οικογένειά τους ότι οι Πίτερσον ήταν ένα ζευγάρι που έπινε πολύ.

Εκείνος ισχυρίσθηκε πως έμεινε έξω, δίπλα στην πισίνα τους όταν εκείνη – φορώντας σαγιονάρες και καθώς αισθανόταν ναυτία αφού πήρε ένα Βάλιουμ μετά από πολύ αλκοόλ — σκόνταψε στο τέταρτο σκαλί μιας στενής, κακοφωτισμένης ξύλινης σκάλας, έπεσε προς τα πίσω και χτύπησε το κεφάλι της στο πλαίσιο της πόρτας . Για να εξηγήσουν τα εκτεταμένα τραύματά της, ο Πίτερσον και οι δικηγόροι του ισχυρίσθηκαν ότι στη συνέχεια η Καθλίν γλίστρησε στο ίδιο της το αίμα και χτύπησε ξανά το κεφάλι της, χάνοντας τις αισθήσεις της και αιμορραγώντας μέχρι θανάτου.

Την δολοφόνησε διότι ανακάλυψε πως ήταν bisexual ή για χρήματα;

Αφού ανέλυσε τον υπολογιστή του Πίτερσον, η Εισαγγελία ισχυρίστηκε ότι, τη νύχτα που πέθανε, η Kαθλίν είχε βρει 2.000 φωτογραφίες γκέι σεξ αποθηκευμένες σε αυτόν. Ο υπολογιστής περιείχε επίσης συνομιλίες μέσω email που είχε με έναν άνδρα ζιγκολό και στρατιώτη. «Είμαι πολύ ενεργός bisexual και αυτό είναι το μόνο που υπάρχει», είχε γράψει ο Πίτερσον.

Η Εισαγγελία υποστήριξε ότι η μυστική αμφιφυλοφιλία του ήταν αυτό που πυροδότησε τη δολοφονία αφού η σύζυγός του (υποτίθεται ότι) διαπληκτίσθηκε μαζί του γι΄αυτό, ενώ ο Πίτερσον επέμεινε ότι η Kαθλίν είχε γνώση της σεξουαλικότητάς του. Οι εισαγγελείς έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ρίξουν βάρος στις σεξουαλικές του προτιμήσεις, απεικονίζοντας τον Πίτερσον ως τον ξεφτιλισμένο συγγραφέα που κάθεται στο σπίτι και κοιτάζει τη «βρωμιά» στον υπολογιστή του, ενώ η σύζυγός του δούλευε και έφερνε λεφτά στο σπίτι.

Οι εισαγγελείς ανέφεραν επίσης ένα επιπλέον κίνητρο: χρήματα. Οι Πίτερσον ζούσαν σε ένα μεγάλο σπίτι και έμοιαζαν επιτυχημένοι, αλλά είχαν χρέος 143.000 δολάρια. Αν η Καθλίν πέθαινε από ατύχημα, ο σύζυγός της θα εισέπραττε 1,4 εκατομμύρια δολάρια από ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής, σύμφωνα με το δικαστήριο.

Είχε δολοφονήσει ξανά με τον ίδιο τρόπο στο παρελθόν;

Υπήρχε και μια ανατριχιαστικά όμοια υπόθεση στην οποία ο Πίτερσον φερόταν να έχει ανάμιξη. Αφορούσε την Ελίζαμπεθ Ράτλιφ, χήρα στρατιωτικού, που ήταν στενή φίλη του Πίτερσον, (που ήταν πρώην λοχαγός των πεζοναυτών των ΗΠΑ και βετεράνος του Βιετνάμ) και της πρώτης του συζύγου Πάτι, όταν ζούσαν κοντά στη Φρανκφούρτη στη Δυτική Γερμανία. Δεκαοκτώ χρόνια νωρίτερα, το 1985, η Ελίζαμπεθ είχε επίσης βρεθεί νεκρή -κ ξαπλωμένη μέσα σε μια λίμνη αίματος στη βάση μιας σκάλας. Είχε σοβαρά τραύματα στο κεφάλι και, πάλι, οι γύρω τοίχοι ήταν πιτσιλισμένοι με αίμα.

Ο Πίτερσον ήταν το τελευταίο γνωστό πρόσωπο που την είχε δει ζωντανή, αφού εκείνος και η Πάτι είχαν δειπνήσει εκεί το προηγούμενο βράδυ. Το ιατροδικαστικό πόρισμα ήταν ότι είχε πεθάνει από εγκεφαλική αιμορραγία που δεν είχε σχέση με την πτώση, αλλά το δικαστήριο των ΗΠΑ που δίκαζε τον Πίτερσον διέταξε την εκταφή των λειψάνων της από τον τάφο της στο Τέξας για μια δεύτερη αυτοψία.

Αυτή τη φορά, ο ιατροδικαστής κατέγραψε την αιτία θανάτου της ως «ανθρωποκτονία». Ο Πίτερσον — ο οποίος είχε υιοθετήσει τις κόρες της Ελίζαμπεθ— δεν κατηγορήθηκε επισήμως για τη δολοφονία της, αλλά οι εισαγγελείς υποστήριξαν ότι ακόμα κι αν δεν το είχε κάνει, οι περιστάσεις του έδωσαν ένα «σχεδιασμό» για το πώς να απαλλαγεί από τη γυναίκα του.

Μήπως μία… κουκουβάγια έσπερε τον όλεθρο;

Το 2009, ο Λόρενς Πόλλαρντ, ένας δικηγόρος και γείτονας των Πίτερσον, αφού διάβασε ότι ένα μικροσκοπικό φτερό κουκουβάγιας αναφέρεται στη λίστα αποδεικτικών στοιχείων της δίκης, ανέπτυξε την αλλόκοτη θεωρία ότι μια κουκουβάγια μπορεί να επιτέθηκε στην Καθλίν. Το φτερό ήταν μπλεγμένο στα μαλλιά της ,που βρέθηκαν πιασμένα στο αριστερό της χέρι. Άλλα μικροσκοπικά φτερά βρέθηκαν στα υπόλοιπα μαλλιά της. Ο ιατροδικαστής θεώρησε ότι οι πληγές στο τριχωτό της κεφαλής της ήταν πολύ βαθιές για να τις είχαν κάνει οποιοδήποτε πουλί, αλλά τρεις ειδικοί στα ζώα τον αντέκρουσαν. Ήταν απολύτως πιθανό, είπαν, ένα μεγάλο πουλί να είχε μπλεχτεί στα μαλλιά της και να πανικοβλήθηκε.

Από τη μετατροπή του κατηγορητηρίου στην ελευθερία

Η θεωρία της κουκουβάγιας δεν διερευνήθηκε ποτέ περαιτέρω, καθώς το 2010 διατάχθηκε νέα δίκη, όταν ο ειδικός που κατέθεσε ότι οι λεκέδες στα ρούχα του Πίτερσον έδειχναν ότι είχε σκοτώσει την Καθλίν αποδείχθηκε πως είχε καταθέσει ψέματα σε άλλες δίκες.

Ο Πίτερσον αφέθηκε ελεύθερος, αλλά παρέμεινε σε κατ’ οίκον περιορισμό εν αναμονή της νέας δίκης του μέχρι το 2017, όταν ομολόγησε πως με βάση το αποδεικτικό υλικό της δίκης θα μπορούσε να κριθεί ένοχος αλλά ο ίδιος δηλώνει αθώος (σ.σ, “Alford plea”στο Αμερικανικό Ποινικό Δίκαιο) αποδεχόμενος τη μικρότερη κατηγορία για ανθρωποκτονία από αμέλεια.

Στη δίκη του, οι δικηγόροι του Πίτερσον κατάφεραν τελικά να βρουν το υποτιθέμενο όπλο του φόνου. Βρέθηκε στο γκαράζ, που υποτίθεται είχε ψάξει η αστυνομία και όταν έγινε ανάλυση , το σιδερένιο σκαλιστήρι τζακιού δεν είχε πάνω του στοιχεία ότι χρησιμοποιήθηκε για να σκοτώσει κάποιον. Δεδομένου ότι είχε ήδη εκτίσει οκτώ χρόνια, περισσότερο από μια ποινή για το αδίκημα αυτό, αφέθηκε ελεύθερος.