Τα ”βραχιολάκια” της … συμφοράς.

1 Μαρτίου, 2018
Τα βραχιολάκια της ... συμφοράς.
Τα ''βραχιολάκια'' της ... συμφοράς.

Τα ”βραχιολάκια” της … συμφοράς.

ΤΑ ΒΡΑΧΙΟΛΑΚΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

Ο Hermann και ο Stefan είχαν πάρει μόλις το πρωινό τους και βγήκαν για ένα γρήγορο βάδην, γερμανικού τύπου, στον παραλιακό δρόμο στη Βόρεια Κέρκυρα. Τα πλαστικά βραχιολάκια που φορούσαν στα χέρια τους, πρόδιδαν το μοντέλο των διακοπών που είχαν επιλέξει: all-inclusive (=όλων συμπεριλαμβανόμενων). Στο κάλεσμά μας για μερικές ερωτήσεις και ένα ουζάκι στη ταβέρνα, οι καχυποψίες τους κάμφθηκαν βλέποντας ότι η κουβέντα μπροστά στο μαγνητοφωνάκι γινόταν στη μητρική τους γλώσσα και έχοντας επίσης τη διαβεβαίωση ότι θα γράφαμε κάτι σε τοπική εφημερίδα και όχι ‘στην Bild Zeitung’, σλόγκαν για θέματα μεγάλης δημοσιότητας που συνηθίζεται στις γερμανόφωνες χώρες μεταξύ των εκατομμυρίων αναγνωστών της πιο μεγάλης σε κυκλοφορία εφημερίδας. Ο Hermann που είχε έρθει μαζί με τη γυναίκα του στη Κέρκυρα, είχε πληρώσει συνολικά 1.600 ευρώ για αεροπορικό εισιτήριο, transfer και το all-inclusive τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο. Ο Stefan είχε έρθει με την σύζυγο και τα δυο παιδιά τους και είχε συνολικά πληρώσει 2.700 ευρώ για τα ίδια πράγματα. Με αρκετή ειλικρίνεια ο Stefan είπε ότι ως μισθοσυντήρητος οικογενειάρχης αυτά και μόνον αυτά τα χρήματα μπορούσε να διαθέσει για τις διακοπές του και φυσικά ήξερε τι αγόραζε δεδομένου ότι ίδιας κατηγορίας, ήτοι τεσσάρων αστέρων, ξενοδοχεία με παραδοσιακού τύπου πλήρη διατροφή δεν ήταν σε θέση να πληρώσει. Ενώ η ημιδιατροφή ή διαμονή σε κάποιο κατάλυμα και φαγητό οικογενειακώς σε ελληνικές ταβέρνες, που έχουν γίνει ακριβότερες και από την Γερμανία, όπως είπε, είναι πράγμα απαγορευτικό. Ο Stefan είναι ένας από τα πολλά εκατομμύρια των μισθοσυντήρητων Ευρωπαίων οικογενειαρχών, συγκεκριμένου οικονομικού επιπέδου, στους οποίους το all-inclusive παρέχει τη δυνατότητα να (ξανα)πάνε διακοπές σε μια άλλη χώρα, ξέροντας εκ των προτέρων τι ακριβώς θα τους στοιχίσει, αποφεύγοντας ταυτόχρονα τις κακοτοπιές και τις δυσάρεστες εκπλήξεις π.χ. του κοτετσιού που έγινε “βίλα” των λογαριασμών του ασύδοτου ταβερνιάρη, τις κούρσες του ταξιτζή χωρίς ταξίμετρο κ.λ.π. Βέβαια θα ήταν άδικο να εγκαλέσουμε αποκλειστικά τη δική μας μιζέρια για το φαινόμενο του all-inclusive που δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά παγκόσμιο. Η διαφορά είναι ότι το φαινόμενο εδώ αναπτύσσεται τάχιστα και παίρνει ανεξέλεγκτες σαρωτικές και καταστροφικές περιβαλλοντικές και οικονομικές διαστάσεις, απειλώντας με πτώχευση και εξαθλίωση νοικοκυριά, ολόκληρες περιοχές και κοινωνίες, επειδή βρίσκει πρόσφορο έδαφος σ’ ένα τόπο με ανύπαρκτη τουριστική πολιτική και με μια διαβρωμένη και άσχετη τοπική αυτοδιοίκηση. Ας ακούσομε τι λέει σχετικά ο γνωστός τουριστικός επιχειρηματίας κ. Δημήτρης Μούτσος: – Το all-inclusive δυστυχώς είναι ένα αναγκαίο κακό. Εάν κάποιος προορισμός αποφασίσει να μην δεχθεί all-inclusive, χωρίς υπερβολή, το μισό πρόγραμμα δεν θα ενδιαφέρει κανέναν Tour Operator. Είναι κάτι που δυστυχώς δεν μπορείς να το αποφύγεις λόγω του ότι το ευρώ έχει τσακίσει όλους τους υποψήφιους πελάτες και φοβόνται ότι δεν θα μπορέσουνε να αντεπεξέλθουνε στα έξοδα εκτός ξενοδοχείου αν κλείσουν με ημιδιατροφή ή με πρωινό. Ο κ. Μούτσος συνέχισε ότι είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από τους Tour Operators, οι οποίοι συρρικνώνουν βαθμηδόν τα έσοδα των τοπικών τουριστικών γραφείων, την στιγμή μάλιστα που η αλόγιστη και απρογραμμάτιστη διεύρυνση της τοπικής τουριστικής αγοράς ρίχνει ακόμη περισσότερο τις τιμές. Το all-inclusive στη Κέρκυρα, κατά τον κ. Μούτσο, θα πρέπει να καλύπτει ήδη το 60% των διανυκτερεύσεων των ξενοδοχείων με αφόρητα πιεστικές αυξητικές τάσεις, καθιστώντας αζήτητα πλέον τα διαμερίσματα, καθόσον αυτά δεν εκσυγχρονίζονται, δεν οργανώνονται και δεν έχουν ποιότητα. Βλέπει μέλλον στον οικοτουρισμό για την Κέρκυρα, αρκεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση να πράξει το καθήκον της αξιοποιώντας τον φυσικό πλούτο και την πολιτιστική κληρονομιά της Κέρκυρας σε συνδυασμό και με την απορρόφηση των προγραμμάτων της Ε. Ε., κοιτάζοντας λίγο και τις μη ανεπτυγμένες τουριστικά, περιοχές της Κέρκυρας που προσφέρονται τα μέγιστα για κάτι τέτοιο. Επισημαίνει, ακόμη, ο κ. Μούτσος το ότι η Παλιά Περίθεια π. χ. που καταρρέει θα μπορούσε να είναι ένας Παράδεισος… Η κυρία Sue, ιδιοκτήτρια τουριστικού γραφείου στην Αχαράβη, λέει ότι 3/4 των τουριστών που περνούν έξω από το γραφείο της φορούν πλαστικά βραχιολάκια που σημαίνει ότι μένουν στα all-inclusive

ξενοδοχεία. Η ίδια δεν θα φορούσε ποτέ ένα τέτοιο βραχιόλι γιατί θα ήταν ντροπή. – Κλείνουν πολλά μαγαζιά, η κίνηση έξω από το γραφείο μου είναι όπως τον Χειμώνα. Δεν βγαίνουν έξω από το ξενοδοχείο για να χαλάσουν λεφτά. Έχουμε ένα καΐκι που από 7 μέρες τη βδομάδα που δούλευε, τώρα με το ζόρι δουλεύει τρεις. Αντιπροσωπεύαμε παλιότερα αρκετά ξένα τουριστικά γραφεία, τώρα, όμως ούτε ένα, επειδή τα κάνουν όλα μόνοι τους, συνεχίζει η κ. Sue προσθέτοντας, όμως, ότι πολλά πράγματα στον τουρισμό, γενικά στην Ελλάδα και όχι μόνον στην Κέρκυρα, πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Μικρά σπίτια π.χ. που από την δεκαετία του 70′ δεν έχουν ανακαινισθεί, που π.χ. με το ζόρι έχουν βάλει μια κουρτίνα στην ντουζιέρα. Και σίγουρα υπάρχει αγορά για ποιοτικό τουρισμό, αγροτοτουρισμό και οικοτουρισμό. Διότι ο κόσμος που πάει διακοπές έχει αλλάξει, θέλει άλλα πράγματα εκτός από παραλία και ήλιο, θέλει ορειβασίες, ιππασίες, καταδύσεις κλπ. Πήγα στα Ζαγόρια π.χ. και σκέφθηκα, τι θα μπορούσε να είχε γίνει και στη Παλιά Περίθεια… O γνωστός τουριστικός πράκτορας και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επιχειρήσεων Τουρισμού κ. Γιώργος Δούκας αναλύοντας το φαινόμενο του all-inclusive μας είπε ότι αυτό πρωτοεμφανίστηκε στην Καραϊβική και κυρίως, για λόγους ασφαλείας των τουριστών που τα βράδια ήταν εκτεθειμένοι στην τοπική εγκληματικότητα και έπρεπε να τους κρατούν μέσα. (Μια απαραίτητη παρένθεση εδώ: Βρήκαμε στο Internet τις 12.06.06 μια επιστολή κάποιας αγγλίδας ονόματι Sheila O., η οποία επί χρόνια περνάει με τον άνδρα της τις διακοπές της σε παραδοσιακό κατάλυμα στην Αχαράβη, που γράφει ότι διαδίδεται, πως “έτσι κι’ αλλιώς μετά τις οκτώ το βράδυ, λόγω τις μεγάλης εγκληματικότητας στο χωριό, οι πελάτες θα πρέπει να μένουν μέσα…). Ο κ. Δούκας συνεχίζοντας παραδέχεται ότι το ευρώ ανάγκασε τους τουρίστες να προγραμματίζουν με ακρίβεια τον προϋπολογισμό τους και ότι όπως η βιομηχανία για να επιβιώσει αναγκάζεται να παράγει καινούργια προϊόντα, έτσι και ο τουρισμός παρήγαγε το all-inclusive, που μπήκε σιγά-σιγά και στην Κέρκυρα, όπου όπως όλοι ξέρουμε, δυσκολευόμαστε πλέον να βρούμε ένα ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων που δεν είναι all-inclusive. Είπε ακόμη πολλά και ενδιαφέροντα ο κ. Δούκας σχετικά με τις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις του φαινομένου αυτού στην τοπική κοινωνία, τις επιπτώσεις στον πολιτισμό, το περιβάλλον, την προηγηθείσα ασύδοτη αισχροκέρδεια και κακή ποιότητα των τουριστικών εγκαταστάσεων και υπηρεσιών και της ανύπαρκτης οργάνωσης, που εξέθρεψαν το φαινόμενο. Και αναφορικά με τις σχετικές ευθύνες των ιθυνόντων, ο κ. Δούκας προσέθεσε ότι ακόμη και σε αφρικανικές χώρες υπάρχει κάποιος προγραμματισμός για το τι μπορεί να αντέξει η τοπική οικονομία, το περιβάλλον, μια συγκεκριμένη περιοχή κ.λ.π. Και καταλήγοντας, αναφερόμενος στα όσα ακούγονται για τις τιμές κ.λ.π., επισήμανε ότι ναι μεν το Κράτος δεν έχει δικαίωμα πλέον να καθορίζει και να ελέγχει τις τιμές, είναι όμως υποχρεωμένο να επιβάλει προδιαγραφές και να διενεργεί ελέγχους τόσον σε ό,τι αφορά στην ποιότητα των προσφερομένων ποτών, γευμάτων κ.λ.π., όσον και των υπηρεσιών που σχετίζονται άμεσα με το απασχολούμενο εργατικό προσωπικό που θα πρέπει να έχει κάποια standards, ενώ σχετικά με τον ποιοτικό τουρισμό, είπε ότι δεν μπορείς να βιάζεις το περιβάλλον και ταυτόχρονα να μιλάς για ποιοτικό τουρισμό ή για οικοτουρισμό… Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Τουριστικών Καταλυμάτων Κέρκυρας, κ. Κώστας Μπρετάνος, αναφερόμενος στο ποσό των 2.700 που πλήρωσε συνολικά η παραπάνω τετραμελής γερμανική οικογένεια στο all-inclusive ξενοδοχείο, παραδέχθηκε ότι αυτά τα χρήματα δεν θα αρκούσαν για να μείνει η οικογένεια σε ένα διαμέρισμα και να γευματίζει σε ταβέρνα. Θέτοντας περαιτέρω το ερώτημα “τι δίνουν στους τουρίστες και τρώνε με τα τόσο λίγα χρήματα που παίρνει το ξενοδοχείο αν αφαιρέσουμε το κέρδος και τα έξοδα του Tour Operator, το αεροπορικό εισιτήριο, το transfer κ.λ.π.”. Αναρωτήθηκε ακόμη ο κ. Μπρετάνος αν κερδίζει τίποτε η τοπική κοινωνία και η οικονομία γενικότερα, όταν ακόμη και οι εργαζόμενοι σ’ αυτά τα ξενοδοχεία, είναι χαμηλόμισθοι ασκούμενοι φοιτητές ανατολικών χωρών, που υποτίθεται κάνουν ταυτόχρονα την πρακτική τους. Συμπλήρωσε, ακόμη, ότι ο Δήμαρχος μιας περιοχής έχει όλη την ευθύνη για αυτή την εξέλιξη, διότι ο Νόμος του δίνει το δικαίωμα να δεχθεί ή να αρνηθεί την κατασκευή μιας μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας στα όρια του Δήμου του. Είδαμε ότι όλα τα μεγάλα all-inclusive ξενοδοχεία από την Ρόδα ως τον Αλμυρό είναι υπερπλήρη και εάν κοιτάξετε στο Internet θα δείτε ότι αυτό ισχύει για όλη την σαιζόν. `Αδεια είναι ίσως όλα τα διαμερίσματα και τα μαγαζιά και έχουμε ακόμη κάθετη πτώση στις ενοικιάσεις αυτοκινήτων, εκδρομών, κ.λ.π. Μετά τις εφτά το βράδυ η κίνηση στους δρόμους θυμίζει μεσοχείμωνο. Σημαντική πτώση παρουσιάζουν, όμως, και τα μαγαζιά της πόλης της Κέρκυρας! Βαρόμετρο της αγοράς, η κατανάλωση ψωμιού. Στην ερώτησή μας τι σημαίνει all-inclusive, ο ιδιοκτήτης του φούρνου στην περιοχή απαντάει μονολεκτικά “καταστροφή”. Και στο αν αληθεύει, ότι μερικές ταβέρνες αγοράζουν μόνον δύο ψωμιά την ημέρα απάντησε ότι ένα παίρνουν. Δύο είναι πολλά. Ενώ πριν τρία – τέσσερα χρόνια έπαιρναν 15 – 20 κιλά ψωμί. Ιδιοκτήτρια οικογενειακής ταβέρνας στη περιοχή του Αλμυρού είναι και η κυρά Μαρία, που ξεσπάει με βουρκωμένα τα μάτια λέγοντας ότι το 27χρονο παιδί της καταρρέει από στενοχώρια μπροστά στην επερχόμενη καταστροφή. Πούλησαν πριν τρία χρόνια ένα ακίνητο για να κάμουν στο γιο τους την ταβέρνα για να ζήσει. Την έκτισαν σχεδόν με τα ίδια τους τα χέρια, βάζοντας και η κυρά Μαρία γερά

πλάτη στην οικοδομή. Στο χωράφι, στις ελιές, στα αμπέλια, στο κήπο στην κουζίνα, παλεύει η κυρά Μαρία για την Ταβέρνα, στην οποία σχεδόν όλα όσα σερβίρονται είναι σπιτίσια. Δικό τους το λάδι, το κρασί, το μέλι, το τυρί, δικά τους τα μαρούλια, τα χόρτα, τα αυγά, τα κοτόπουλα, τα αρνιά, τα κατσίκια, δικές τους οι γαλοπούλες, δικό τους το χοιρινό… – Διακόσια άτομα την ημέρα με πλαστικά βραχιολάκια περνούν έξω από την ταβέρνα, κραυγάζει η κυρά Μαρία, και κανείς δεν έχει μπει μέσα. Μας έδιωξαν και αυτούς που ερχόταν στα νοικιαζόμενα. Ένδεκα Ιουνίου σήμερα και είναι όλα ακόμη ξενοίκιαστα. Σίγουρα είναι πολλοί ακόμη στην ίδια θέση με τη κυρά Μαρία, οι οποίοι πριν χρεοκοπήσουν οριστικά και αμετάκλητα, πριν μεταναστεύσουν, μπουν στη φυλακή λόγω χρεών προς το ΙΚΑ, το Δημόσιο κ.λ.π. ή πριν αυτοκτονήσουν, ας προσφύγουν με ένα ΚΑΛΟ δικηγόρο στην Δικαιοσύνη. Κάποια από τα πολλά αμείλικτα ερωτήματα που σίγουρα θα κληθεί ένας Δήμαρχος να απαντήσει, είναι το εάν και κατά πόσον κάνει σωστή διαχείριση των πλουτοπαραγωγικών πόρων του Δήμου του προς όφελος όλης της τοπικής κοινωνίας ή αν δικαιούται με τις πράξεις ή τις παραλήψεις του να οδηγεί μια κοινωνία στη πτώχευση και την εξαθλίωση προς όφελος των ολίγων. Διότι, όλα είναι πιθανά. Ακόμη και το να βρίσκονται νέες αδειοδοτήσεις σε κάποια συρτάρια…

Θέλεις να μαθαίνεις πρώτος όλα τα νέα πάνω στην εστίαση, τον κλάδο της φιλοξενίας και τον τουρισμό; Θέλεις να ξέρεις όλα τα νέα που θα απογειώσουν την επιχείρησή σου;

Ακολούθησε τώρα το ΠΑΣΚΚΕΔΙ στα social media και μείνει διαρκώς online!

Κάντε like στο Facebook, ή follow σε Instagram & twitter!


ΠΑΣΚΚΕΔΙ

Πανελλήνιο Σωματείο Καταστημάτων και Καταναλωτών Εστίασης και Διασκέδασης. Εξειδικευμένο portal ενημέρωσης για τον κλάδο της Εστίασης και τους καταναλωτές.


ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ