ΠΑΝΩΚΑΦΕΡΟΥΦΙΑΝΟΣ. Η νέα ειδικότητα υπαλλήλου του κλάδου

17 Σεπτεμβρίου, 2018
ΠΑΝΩΚΑΦΕΡΟΥΦΙΑΝΟΣ. Η νέα ειδικότητα υπαλλήλου του κλάδου
Γεια σας καμάρια μου. Το πρωί ήμουνα στην Εθνική Οδό, κοιτάω αριστερά και τί να δω, μια γκόμενα με μια κουρσάρα, με πατημένα 120, να κοιτάζεται στον πλαϊνό καθρέφτη και να βάζει κραγιόν

ΠΑΝΩΚΑΦΕΡΟΥΦΙΑΝΟΣ. Η νέα ειδικότητα υπαλλήλου του κλάδου.

Γεια σας καμάρια μου. Το πρωί ήμουνα στην Εθνική Οδό, κοιτάω αριστερά και τί να δω, μια γκόμενα με μια κουρσάρα, με πατημένα 120, να κοιτάζεται στον πλαϊνό καθρέφτη και να βάζει κραγιόν.

Και φυσικά, έτσι αφηρημένη, είχε αρχίσει να μπαίνει στη λωρίδα μου.

Τρόμαξα τόσο που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή απ το ένα χέρι και το σάντουιτς απ το άλλο.

Προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι με τα γόνατα, μου φεύγει και το κινητό όπως το κρατούσα με τον ώμο και μιλούσα, πέφτει μέσα στον καφέ που είχα ανάμεσα στα πόδια μου, έγιναν τα πλήκτρα του laptop σκατά,

πάλι καλά που δε βράχηκε η εφημερίδα που είχα πάνω στο τιμόνι.

Γυναίκες οδηγοί, σου λέει μετά.

Μετά απ αυτό το σοκ αράζω κάπου δεξιά κι ανάβω μια τσιγαριά να στανιάρω, παίρνω και δυο τζούρες απ ότι απέμεινε απ την φραπεδιά και ξεδιπλώνοντας την εφημερίδα πέφτω πάνω σε μια αγγελία που μ έβαλε στη μπρίζα. Κατσάρωσε η τρίχα μου.

ΖΗΤΕΙΤΑΙ προς ενοικίαση διαμέρισμα πρώτου ορόφου 120 τ.μ. σε οποιαδήποτε περιοχή, αρκεί στο ισόγειο να λειτουργούν μία ή δύο καφετέριες και απέναντι και παραπλεύρως της πολυκατοικίας να υπάρχουν και άλλες καφετέριες. Τηλ. τάδε. Ω ρε τι ναι αυτό πάλι. Κάποια π@υστιά κρύβεται πίσω από δω, λέω από μέσα μου και αμέσως πάω να πάρω τηλέφωνο, αλλά το ρημάδι ήταν μέσα στους καφέδες, έτοιμο για καφετζού κι όχι για την δουλειά που το θελα. Ευτυχώς είχα μαζί μου το δεύτερο κινητό, συμπληρώνω το νούμερο του Αγγελιάκια και τουτ τουτ.

  Ορίστε.

–  Γεια σας κύριε, διάβασα μια αγγελία που έχετε βάλει στην εφημερίδα κι επειδή έχω ένα διαμέρισμα για νοίκιασμα με τις προδιαγραφές που ζητάτε σας πήρα τηλέφωνο.

  Α πολύ ωραία, πότε μπορώ να το δω;

  Αύριο μπορείτε να το δείτε. Είναι στην Δυτική περιοχή της Θεσσαλονίκης, σας πειράζει;

  Δεν με νοιάζει η περιοχή, όσο οι προδιαγραφές. Ούτε με νοιάζει αν είναι παλιά οικοδομή, αν είναι ακριβό το ενοίκιο, αν έχει θέα, τίποτε. Να χει μόνο καφετέριες από κάτω κι αριστερά και δεξιά.

  Επειδή στην πόλη θα φτάσω το βραδάκι, θέλετε να βρεθούμε να πιούμε κανα καφεδάκι και να τα πούμε από κοντά;

  Πολύ ευχαρίστως, μόλις φτάσετε πάρτε μου τηλέφωνο και βρισκόμαστε.

Ετσι κι έγινε κατά τις 8 η ώρα καθόμασταν ο ένας αντίκρυ στον άλλο έχοντας μπροστά μας δυο ζόρικες φραπεδιές.

  Ρε Γιώργο, του λέω (έτσι τον έλεγαν), είσαι παντρεμένος;

  Ναι έχω και δυο παιδάκια, ένα αγοράκι 8 χρονών πάει Τρίτη Δημοτικού σε ιδιωτικό κι ένα κοριτσάκι 3 χρονών και το στέλνω σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Το αγοράκι πηγαίνει Αγγλικά και Γερμανικά, μαθαίνει σε ωδείο κιθάρα, τον στέλνω και σ ένα ιδιωτικό κολυμβητήριο για κολύμβηση.

–  Πήγατε πουθενά για διακοπές τώρα το καλοκαίρι;

  Κάθε χρόνο πηγαίνουμε. Φέτος το παρακάναμε λιγάκι. 2 μήνες ήμασταν οικογενειακώς στη Σαντορίνη. Αστα περάσαμε τέλεια. Πεντάστερο ξενοδοχείο. Αρχοντιά και γκλαμουριά φίλε μου. Πίσσα γίναμε όλοι μας. Κι οι σερβιτόροι γκουχ να κάναμε τρέχαν και μας κτυπούσαν την πλάτη μη και πνιγήκαμε. Η κυρά μου, πού ναι και μουράτη 5 είχε πάνω απ το κεφάλι της, μη και πάει ν ανάψει τσιγάρο κι αμάν μην καθυστερήσουν να της τα ανάψουν, λες και θα τους βουρδούλιαζα. Την κόρη μου ένας την είχε απ το πρωί που θα ξυπνούσε μέχρι το βράδυ πάνω στην πλάτη του κι αυτός στα τέσσερα μπουσούλαγε γύρω γύρω απ την πισίνα. Αφού φοβόμουν μην ζαλιστεί και πέσει μέσα ο μ@λ@κας με το μωρό. Φυσικά το πεσκέσι έπεφτε σύννεφο, γι αυτό και χαζόφερναν γύρω μας σαν τις σκατόμυγες.

  Τι λε ρε μάγκα μου τέτοια χλίδα διακοπές; Αλήθεια ρε Γιώργο τι δουλειά κάνεις;

  Α δεν δουλεύω τώρα. Πριν πέντε χρόνια ήμουν υπάλληλος σ ένα εμπορικό μαγαζί. Τώρα είμαι αρακτόπουλος.

–  Δουλεύει η γυναίκα σου ε;

  Τι λε ρε μάγκα. Αυτή ποτέ δεν δούλεψε, τώρα θα δουλέψει;

  Καλά ρε με δουλεύεις; Και που βρίσκεις λεφτά για τόσα μεγαλεία που μου λες;

  Εχεις δίκιο να απορείς. Θα στο πω το μυστικό, αλλά μόκο, έτσι;

  Εντάξει ρε τάφος.

  Οι καφετεριάδες είναι οι εργοδότες μου.

  Δηλαδή; Κάντο μου κέρματα το εικοσάρικο.

–  Νοικιάζω ένα διαμέρισμα πάνω από καφετέριες και γύρω γύρω να ναι πιάτσα από δαύτες. Παίρνω σπίτι στην αρχή για κανα μήνα και την γριά μάννα της γυναίκας μου. Τον πρώτο μήνα δεν κάνω κίνηση. Τον δεύτερο μήνα κοτσάρω την πρώτη καταγγελία στην αστυνομία ότι τάχαμ δήθεν μ ενοχλεί η μουσική απ την μια καφετέρια κι ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί η άρρωστη γριά. Φροντίζω να μάθει ο καφετεριάς ποιος του την έκανε. Σε λίγες μέρες κοτσάρω άλλη καταγγελία για τον άλλο καφετεριά και να μην στα πολυλογώ τους την κάνω σ όλους. Μετά ένας ένας αρχίζουν και με πλευρίζουν. Φιλαράκι η μπουζού είναι πολύ πιο δύσκολη απ το να δίνει ο καθένας τους από 500 Ευρώ το μήνα και να μην τους την σπάει ο κάθε μ@λάκ@ς, όπως σίγουρα με αποκαλούν. Εγώ όμως απ τις 5 – 6 καφετέριες που είναι γύρω γύρω κονομάω κανένα τριχίλαρο το μήνα. Γιατί λοιπόν να δουλέψω. Εσύ θα δούλευες; Χώρια που όποτε πάω στα μαγαζιά τους τα ποτά είναι κερασμένα.

  Καλά τώρα γιατί ψάχνεις σπίτι;

–  Ρε συ σ έκοψα και για ξύπνιο παληκάρι. Η κάθε πιάτσα ρε αντέχει κανα δυο χρονάκια. Μετά την αλλάζουμε και δώστου πάλι απ την αρχή το ίδιο κόλπο. Κι έτσι περνούν τα χρόνια και ζούμε κι εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα. Ασε που άμα κοτσάρω καταγγελία στην πολεοδομία για τις παρανομίες τους, εκεί το μηνιάτικο διπλασιάζεται μέχρι να την αποσύρω. Τους πρώτους δυο μήνες χαρτζιλικώνω και κάποιον έμπιστο υπαληλάκο μου για να πηγαίνει να κόβει βόλτες μές στα μαγαζιά και να μου δίνει πληροφορίες για το ποιος παίζει δυνατά, ποιος έχει γκόμενες στη ζούλα, χωρίς χαρτιά, ποιος έχει παράνομες πέργκολες, ποιος δεν κόβει όλες τις αποδείξεις κι εγώ συγκεντρώνω όλα αυτά τα στοιχεία και μετά πέφτω με τα μούτρα στη δουλειά. Κατάλαβες τώρα;

–  Αμ εγώ κατάλαβα. Αυτοί κοιμούνται τον ύπνο του Δικαίου.

  Ε άμα κάνουν πως ξυπνούν κι αρχίζουν τις κόγκξες, τότε είναι που αλλάζω στέκι, άμα λάχει και πόλη.

 

Το πιάσατε κολητάρια μου το παραμύθι; Να τον βάζουμε ρε κι αυτόν στο Βιβλίο προσωπικού μας με την ΝΕΑ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ που εμείς δημιουργήσαμε. ΠΑΝΩΚΑΦΕΡΟΥΦΙΑΝΟΣ. Είναι ο ρουφιάνος που μένει από πάνω μας. Αυτοί ρε είναι μία μερίδα απ τους καταγγέλλοντες που μας πήρε είδηση και μας ψειρίζει. Να μαστε καλά και να τους χαιρόμαστε. Για μένα; Μια χαρά μας κάνουν και λίγα μας παίρνουν, γιατί περνιόμαστε ξύπνιοι και το έξυπνο πουλί απ την μύτη πιάνεται. Αλλού κι αλλού ανοίγουμε τα μάτια μας. Για να δώσουμε στον ΠΑΣΚΕΔΙ καμιά προαιρετική συνδρομή, που μπορεί να μας γλυτώσει απ όλα αυτά τα κερατλίκια, του βγάζουμε το λάδι κι είμαστε φορτωμένοι στην καχυποψία. Δώσε μας και το καταστατικό να το μελετήσουμε, να μιλήσω και με τον συνέταιρό μου και μετά να αποφασίσω αν πρέπει να γραφτώ και διάφορες άλλες μπούρδες. Καλά να πάθουμε λοιπόν. Ας τα ακουμπάμε στους πανωκαφερούφιανους, να πίνουν εις υγείαν το κορόϊδο.

 

Περιμένω τα σχόλιά σας

Η.Κ.

 


ΠΑΣΚΚΕΔΙ

Πανελλήνιο Σωματείο Καταστημάτων και Καταναλωτών Εστίασης και Διασκέδασης. Εξειδικευμένο portal ενημέρωσης για τον κλάδο της Εστίασης και τους καταναλωτές.


ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ