Όνειρο. Ο ψητάς κι ο ΣΔΟΕ

Όνειρο ζω!! Μη με ξυπνάτε.

ΟΝΕΙΡΟ. Ο ΨΗΤΑΣ ΚΙ Ο ΣΔΟΕ

Διαβαστεροί μου αναγνώστες να μαι και πάλι. Ήρθα να σας τα πρήξω λιγάκι μιας και δεν σας τα πρήζει κανείς βλέπετε. Παρασκευή βράδυ σήμερα κι είμαι καλεσμένος στο μαγαζί ενός συναδέλφου. Όνειρο.

Με κάλεσε στο μαγαζί του να με κάνει το τραπέζι. Μια χασαποταβέρνα του θανατά.

Η τσίκνα απ τα ντόπια κοψίδια στα κάρβουνα σε πιάνει κανα δυο χιλιόμετρα πριν φτάσεις. Τι ευωδιά είναι αυτή, τύφλα να χει η Bvlgari For Men. Και τυφλός να σαι το μαγαζί του θα το βρεις.

Παρκάρισα όσο πιο γρήγορα γίνονταν και βγήκα έξω απ τ αμάξι. Λιποθυμιά μού ρθε. Ούτε που πρόλαβα να κλειδώσω, μ άρπαξε η μυρουδιά απ’ τα σκέλια και με σαβούρντησε στο πρώτο τραπέζι.

Βρε τον π@@στη τι ψήνει; Μού ρθε να μπω στα κάρβουνα, να φάω από κει μέσα, της μυρωδιάς το κάγκελο. Αυτοί είναι φίλοι σκέφτηκα. Επιστήμονες. Τι γιατρός και κουραφέξαλα. Αυτός είναι γιατρός μ αρχ@@ια. Χειρούργος με τα όλα του. Για πότε το αρνί το ξαντεριάζει ούτε που το παίρνεις είδηση. Αμ και το κοκορέτσι, το πλέκει σαν κεντήστρα, σκέτη Λωξάντρα ο παλιόπ@@@τας, διπλοβελονιά και κόντρα διπλοβελονιά σεμεδάκι για στόλισμα μαυρόασπρης τηλεόρασης LOVE OPTA. Την κουφάλα, εγώ θα λυπόμουν να το βάλω στην φωτιά. Αυτό είναι έργο τέχνης, να το βλεφαριάζεις και να περηφανεύεσαι. Αν το χαν σε Μουσείο, σίγουρα θα χαν πάνω του ταμπέλα -Μην αγγίζετε και θα φωτογραφίζονταν μαζί του οι τουρίστες-. 150 τραπεζοκαθίσματα ο ένας πάνω στον άλλο. Κανείς δεν έβλεπε κανέναν. Όλοι κοίταζαν μπροστά τους, την πιατέλα με τα ψητά, μετρώντας ο ένας τις πιρουνιές του άλλου. 300 πιρουνιές το δευτερόλεπτο. Πως δεν τρυπιούνται ρε οι πού@@@δες. Φωτιά τα πιρούνια τα βούταγαν στο στόμα και δώστου πάλι απ’ την αρχή. Βρε τι ανόρεχτοι, φτου μην τους ματιάσω, σκόρδα. Κι αυτός ο καριόλης να τους βλέπει και να καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι για το κατόρθωμά του. Να γυρνάει από τραπέζι σε τραπέζι, να τους χαμογελάει, να τους χτυπάει στην πλάτη και να τους ρωτάει -όλα καλά-, αλλά απάντηση να μην παίρνει από κανέναν μπουκωμένο, παρά μόνο μια χειρονομία του δεξιού χεριού, συνοδευόμενη από χαμόγελο, που σήμαινε ή ότι είναι τέλειο το ψητό του ή -άντε γαμ@σου παράτα μας τώρα-.

Τότε με είδε κι ήρθε στο τραπέζι μου. Γελούσε κι η μουστάκα του. Σωριάστηκε πλάι μου και μ αγκάλιασε λες και τά χαμε.

 –Βρε σκερβελέ του λέω, τραβήξου από πάνω μου θα εκτεθούμε, βρωμοκοπάς και σκορδοστούμπι.

– Γιατί ρε λιμοτάγαρο έχουμε κανέναν ανάγκη; Δεν βλέπεις πια εμάς όλοι κοιτάζουν, αυτοί όλοι κοζάρουν τα πιάτα τους, μην και κάνει κανένας καμιά επιπλέον χαψιά χαχαχαχαχαχα.

– Αντε τώρα άσ τα γέλια και βάλε μου κάτι να φάω, γιατί πεθαίνω.

Δεν πρόλαβα να τελειώσω σχεδόν την κουβέντα μου και βλέπω έναν τύπο μυστήριο μ ένα παντελόνι σκατί, ένα ριγέ πουκαμισάκι κι ένα μουστακάκι ποντικοουρά στο πάνω χείλος, να μπαίνει φουριόζος μέσα στο μαγαζί και να κάθεται σ ένα τραπεζάκι στο βάθος μιας παρέας που μόλις σηκώθηκε κι έφυγε.

Γεμάτο το τραπέζι με πιατοκόκκαλα και λεμονόκουπες. Σε λίγο νάσου και μια τίπισα με τζιν παντελόνι και τζιν γιλεκάκι, με μια τσιγαριά στο δεξί της χέρι, πάει και θρονιάζεται δίπλα στον ποντικοουρά, ενώ ένας τρίτος με μούρη σκύλου Αγίου Βερνάρδου, κουστουμιά άνευ γραβάτας, ψηλός κι αγέλαστος καρφώνεται στον φίλο μου. Είχα ήδη πλησιάσει κι άκουσα που του πε

– Ελεγχος.

Το χαμόγελο του φίλου μου έσβησε. Του πεσε και ο μπαλτάς από το χέρι, αν και δεν θα πρεπε, λεμόνιασε η μούρη του. Γυρνάω και βλέπω την μούρη του ελεγκτή και διακρίνω ένα χαμόγελο επιτυχίας στα τζαχειλένια χείλη του. Σπίτι του μπορεί να ναι του κλώτσου και του μπάτσου κι εδώ βγάζει το άχτι του, βλέποντας ανθρώπους του μόχθου να κιτρινίζουν απ το φόβο. Ηδονίζεται εκείνη την ώρα ο καριόλης. Επιτέλους κάποιοι τον υπολογίζουν, έστω κι έτσι.

–Τι θέλετε, ψελίζει ο πριν από λίγο μόρτης και τσικλίμαγκας φίλος μου. Του την δρεπάνιασε την μαγκιά ο τζάμπα μάγκας.

–Τα βιβλία σου και το ζήτα της ταμειακής σου και γρήγορα.

Αν τους επέτρεπαν να οπλοφορούν, θα του είχε χώσει το μάγκνουμ στα ρουθούνια του. Ο ποντικοουράς με την άλλη την τσιγαρλού σηκώθηκαν και άρχισαν να ψάχνουν τραπέζι τραπέζι, χώνοντας τα βρωμόχερά τους ανάμεσα στα λάδια, στα κόκκαλα και στις λεμονόκουπες, χωρίς να νοιάζονται αν ενοχλούν τον κόσμο, που ω του θαύματος σταμάτησαν το φαγοπότι και μείνανε μαλ@κες κοιτώντας τους ελεγκτές που έψαχναν να βρουν πειστήρια φοροδιαφυγής. Και να που σε ένα τραπέζι βρήκαν αχρέωτη μια ρετσίνα. Θεέ και Κύριε τι έγκλημα.

–  Ρε συ φοροφυγάδα δεν ντράπηκες να μην χτυπήσεις την ρετσίνα; Αυτό είναι το επίπεδό σου;

Έτρεξαν αμέσως στον αρχηγό τους, που ήταν ακόμη μπροστά στον αποσβολωμένο φίλο μου και του δειξαν το λάφυρο.

– 600 Ευρώ πρόστιμο βροντοφώναξε κι έβγαλε το μπλοκ του να γράψει.

Βρε δεν γαμ@@μαστε λέω εγώ. Γιατί ρε μάγκες βγαίνετε για κυνήγι στα μαγαζιά μας μόνο κάθε Παρασκευή και Σάββατο; Τις άλλες μέρες γιατί δεν παίρνετε μυγοσκοτώστρες να ρχεστε να μας βοηθάτε στον αφανισμό των μυγών; Κι εσύ κύριε Πρωθυπουργέ που έλεγες προεκλογικά ότι οι ελεγκτές σου θα ασχολούνται μόνο με σοβαρές φοροδιαφυγές κι όχι με τους μικρομεσαίους φουκαράδες, γιατί τώρα την κάνεις γαργάρα την δουλειά; Αυτές είναι οι σοβαρές φοροδιαφυγές; Η αποδειξούλα που δεν έκοψε ή ξέχασε λόγω φόρτου δουλειάς ο έρμος ο εστιάτορας; 600 Ευρώ πρόστιμο;

Του βγήκε ο πάτος ρε απ’ το πρωί να πάει να ψωνήσει, να προετοιμάσει, να ψήσει, να σερβίρει, να γελάει σαν τον καραγκιόζη έχει δεν έχει όρεξη, για να ρθετε ρε εσείς οι εξυπνομ@λ@κες να του κλέψετε το μεροκάματο; Φτου σας ρε να μην σας βασκάνω. Βρήκατε την εύκολη την λεία. Τα μαγαζιά μας βλέπεις ορθάνοιχτα. Μπάτε σκύλοι κι αλέστε. Πως θα μπαίνατε ρε αν ήταν κλειστά, όπως οι άλλες οι επιχειρήσεις; Εκεί μόνο με ραντεβού, έτσι; Για να μπορείτε να κάνετε και παιχνίδι.

Τι έβγαλε ρε αυτός σήμερα; Έσοδα 1500 Ευρώ, ψώνια 500 Ευρώ, προσωπικό 300 Ευρώ, ΔΕΗ, νερό, Δήμοτικό Φόρο, ΑΕΠΙ, ΑΠΟΛΛΩΝ, Εφορία, διάφορα λειτουργικά 200 Ευρώ κι έρχεστε εσείς και του παίρνετε τα 600 Ευρώ. Πως θα την βγάλει ρε ο άνθρωπος; Πως θα αντιμετωπίσει την χασούρα της αναδουλειάς, όλων των επόμενων ημερών πλην της Παρασκευής και Σαββάτου, που κι αυτό παίζεται; Δεν είναι δουλειά ρε αυτή που κάνετε. Τζάμπα το ψωμί που τρώτε, γιατί το κλέβετε απ αυτούς που ζόρικα το βγάζουν. Αν είστε μάγκες πάρτε τα από κει που ούτε πλησιάζετε απ έξω.

Μπορεί ρε να εισπράττουμε μετρητά, αλλά για μια ή το πολύ δυο μέρες την εβδομάδα. Που να τα πρωτοκολλήσουμε όταν τα έξοδα είναι περισσότερα απ τα έσοδα; Η υπομονή μας έχει εξαντληθεί και προσέξτε το καλά αυτό. Θα σας πλακώσουμε με μηνύσεις για διαφυγόντα κέρδη, για δυσφήμιση, για πόθεν έσχες και θα ψάχνεστε. Ή μήπως νομίζετε ότι εσείς είστε οι αρχηγοί κι εμείς πρέπει να σας κλαρινιάζουμε; Ελέγξτε μας ρε, αλλά όχι κι έτσι. Την ώρα που καιγόμαστε από την δουλειά μπουκάρετε εσείς που όλη τη βδομάδα τα ξύνετε και απαιτείτε να τα παρατήσουμε όλα για να εξυπηρετήσουμε εσάς με τους κολοελέγχους σας; Ελάτε μετά το τέλος της δουλειάς μας και πρήξτε μας τα ούμπαλα. Επειδή σώνει και καλά πρέπει να γυρίσετε στα μεγάλα σας αφεντικά με εισπράξεις, την πέφτετε σ όσους δεν ερωτοτροπούν μαζί σας; Τι ψυχή θα παραδώσετε; Κι οι πιο πολλοί ζείτε στην ίδια πόλη μαζί μας. Πως και δεν φοράτε κουκούλες στις επισκέψεις σας; Δεν ντρέπεστε; Δεν έχετε καθόλου τσίπα;

Εφυγαν αφού έκοψαν το πρόστιμο 600 Ευρώ. Ο ποντικοουράς, η τσιγαρλού κι ο σκυλομούρης. Ουστ ρε.

Ούτε έφαγα. Ου να μου χαθείτε.

Ξύπνησα μέσ στον ιδρώτα.

–Τι όνειρο ήταν κι αυτό. Α παπαπαπα μακρυά από μας.

Πήρα τηλέφωνο τον φίλο μου τον εστιάτορα.

 –Όλα καλά εχθές;

–Όλα καλά ρε παλιοζαγάρι, τι σ έπιασε πρωί πρωί;-.

 –Τίποτε τίποτε, όνειρο ήταν και πάει.

–Έλα το βράδυ να σε φιλέψω γαρδούμπα.

–Θα ρθω, θα ρθω.

Περιμένω τα σχόλιά σας.

Εξηγείστε μου τα όνειρο.

Η.Κ.