Δεν έχει νόημα πια το μέτρημα. Η μαύρη αλυσίδα της έμφυλης βίας μακραίνει συνεχώς. Η νέα γυναικοκτονία στην Καβάλα και η νέα καταγγελία για βιασμό στην Κάλυμνο μας θυμίζουν πόσο αβοήθητες είναι οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν απειλές κατά της ζωής και της αυτονομίας τους από άντρες που δεν ανέχονται την άρνηση ή την απομάκρυνσή τους. 

Κοινό στοιχείο στις δύο υποθέσεις η έλλειψη οποιουδήποτε πλαισίου στήριξης και προστασίας. Η άτυχη φαρμακοποιός στην Καβάλα θέλησε να χωρίσει και το πλήρωσε με τη ζωή της χωρίς το δράμα που βίωνε να είναι γνωστό σε κανέναν πριν την τραγική κορύφωση.  Και η φοιτήτρια στην Κάλυμνο, όχι μόνο δεν βρήκε κατανόηση όταν προσέφυγε στις αστυνομικές αρχές, αλλά κατέληξε με χειροπέδες μετά από έγκληση της αδερφής του φερόμενου ως βιαστή.

Φοβερή και, κάποιες φορές, θανάσιμη μοναξιά για τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν την πιο τοξική εκδοχή της πατριαρχίας.

Είναι αυτονόητο ότι δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί το αποκρουστικό φαινόμενο αν δεν εκπαιδευτούν οι εκπρόσωποι των θεσμών, της Αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, για την αντιμετώπιση τέτοιων καταγγελιών αλλά και για τον εντοπισμό τέτοιων νοσηρών και επικίνδυνων καταστάσεων.

Ζητούμενο είναι η πρόληψη και η έγκαιρη παρέμβαση που δεν μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρξει εγρήγορση σε επίπεδο αυτοδιοίκησης, ανάπτυξη σύγχρονων κοινωνικών υπηρεσιών και δικτύων, αντιγραφή καλών πρακτικών που έχουν δοκιμαστεί στο εξωτερικό, ευαισθητοποίηση στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους άθλησης και πολιτισμού.

Η 43χρονη φαρμακοποιός που στραγγαλίστηκε από τον σύζυγό της θα μπορούσε να ζει αν οι φίλοι και οι γνωστοί της, αντί να λένε εκ των υστέρων πως «φαινόταν ευτυχισμένη» και «δεν είχαν δώσει δικαιώματα», είχαν κινητοποιήσει κάποιον ειδικό που θα βρισκόταν στην περιοχή τους για το σκοπό αυτό, για να προσφέρει τη βοήθειά του σε γυναίκες-θύματα έμφυλης βίας, ψυχολογικής και σωματικής, πριν να είναι πια αργά.

ΠΗΓΗ