Κατάθεση αγωγών κατά του Ελληνικού Δημοσίου για καταδίκη του σε εύλογες αποζημιώσεις
Αγαπητοί συνάδελφοι, ο Άρειος Πάγος έκρινε συνταγματικό τον διαχωρισμό ΄΄Μεικτό΄΄ και ΄΄Αμιγές΄΄ για λόγους Δημόσιας Υγείας, οπότε μας αποτρέπει να κινηθούμε δικαστικά κατά της Κ.Υ.Α. Δεν μας αποτρέπει όμως να κινηθούμε Νομικά κατά του Δημοσίου, για τις πιο κάτω απαιτήσεις μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι η συμμετοχή σας. Οι Αγωγές θα κατατίθενται ομαδικά ανά 60 άτομα η κάθε μία και το κόστος για τον κάθε συμμετέχοντα θα είναι 60 Ευρώ. Εκμεταλλευθείτε λοιπόν αυτό το προνόμιο της ομαδικότητας, που σας προσφέρει το ΠΑΣΚΚΕΔΙ και δηλώστε πιο κάτω την συμμετοχή σας. Ίσως τώρα να έφτασε η ώρα να δείξουμε τη δύναμή μας με έργα κι όχι με λόγια.
Όσο για την πρότασή μας σε ΄΄Μεικτό΄΄ και ΄΄Αμιγές΄΄, προτείνουμε το ΄΄Μεικτό΄΄
Αντιμετώπιση της κρίσης στον κλάδο της εστίασης είναι μια και δεδομένη: Καταγραφή ζημιών θετικών και αποθετικών. Κατάθεση αγωγών κατά του Ελληνικού Δημοσίου για καταδίκη του, τουλάχιστον σε εύλογες αποζημιώσεις – Το μόνο διαπραγματεύσιμο χαρτί είναι να ξέρει το Κράτος, τι το περιμένει δικαστικά, αν δεν συμβιβαστεί και δεν μειώσει τις απώλειες ενός κλάδου, που είναι η ατμομηχανή της οικονομίας μας – Πως θα θεμελιώσεις την αξίωση;
Στην ελληνική έννομη τάξη δεν αναγνωρίζεται γενική αρχή από την οποία να προκύπτει υποχρέωση του δημοσίου για αποζημίωση τρίτων από ενέργειες ή παραλείψεις του δημοσίου σύμφωνες με ειδικές ρυθμίσεις νόμου ή κανονιστικής πράξης. Τέτοια υποχρέωση φαίνεται να καθιερώνεται μόνο στις περιπτώσεις όπου το Σ ή ισχύουσα νομοθεσία το προβλέπει ρητώς. Τέτοιες είναι οι περιπτώσεις της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης του αρ. 17 παρ. 5 Σ και στέρησης χρήσης και κάρπωσης της ιδιοκτησίας του αρ. 18 παρ. 5Σ, η περίπτωση της επίταξης του αρ. 18 παρ. 3 Σ και της μερικής ή ολικής εθνικοποίησης του αρ. 106 παρ. 4 και παρ. 5 Σ18. Επίσης το αρ. 285 ΑΚ περί κατάστασης ανάγκης, όπου στο ζήτημα της εύλογης αποζημίωσης γίνεται παραπομπή στο άρθρο 286 ΑΚ.
Στις περιπτώσεις αυτές το Δημόσιο, οι ΟΤΑ και τα άλλα νπδδ έχουν υποχρέωση να καταβάλλουν αποζημίωση μόνο λόγω του ζημιογόνου αποτελέσματος, αφού η νομική ή υλική πράξη είναι σύννομη, αλλά δημιουργεί μία ειδική περιουσιακή βλάβη στον διοικούμενο για χάρη του δημοσίου συμφέροντος. Σε αυτές τις περιπτώσεις πρόκειται για υποχρεώσεις που ιδρύονται με ειδικές διατάξεις.
Κι ενώ το κύμα προσφυγών κατά των νέων περιοριστικών μέτρων μεγαλώνει, να σημειώσουμε ότι μία υφέρπουσα στάση αναγνώρισης από το ΣτΕ ευθύνης του Δημοσίου από ζημιογόνα σύννομη πράξη αυτού με συνταγματικό θεμέλιο την αρχή της ισότητας στα δημόσια βάρη του αρ. 4 παρ. 5 Σ, διακρίνεται με τις αποφάσεις 1693/1998, 2774/1999 σε 7μ σύνθεση και 4331/2000. Το ΣτΕ αναγνώρισε, ότι αίρεται το παράνομο της καταστροφής ξένου πράγματος σε περίπτωση κατάστασης ανάγκης, όταν συντρέχει περίπτωση δημοσίου συμφέροντος σύμφωνα με το αρ. 285 ΑΚ20 και άρα η καταστροφή ψαριών σε ιδιωτικό ιχθυοτροφείο, ως ενέργεια επιβεβλημένη για την κατάσβεση της υπάρχουσας πυρκαγιάς δεν συνιστά παράνομη πολιτειακή πράξη ώστε να πληρούνται οι προϋποθέσεις του αρ. 105 ΕισΝΑΚ.
Εμμέσως δηλ. αναγνωρίζεται ένα διευρυμένο περιεχόμενο του ως άνω άρθρου ως προς την έννοια των δημοσίων βαρών, το οποίο είχε ήδη αποδοθεί από τη θεωρία και η οποία περιλαμβάνει πέρα από την επιβολή φόρου και άλλα δημόσια βάρη που επιβάλλονται για την ικανοποίηση των δημοσίων αναγκών επ’ ωφελεία του δημοσίου συμφέροντος και σε βάρος των πολιτών που βρίσκονται στις ίδιες περιστάσεις και δημόσια βάρη που επιβάλλονται σε βάρος ορισμένων μεμονωμένων πολιτών σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες που βρίσκονται στις ίδιες περιστάσεις με τους θιγόμενους.
Περαιτέρω, ζητήματα αποζημιώσεως από σύννομες πράξεις του Δημοσίου προέκυψαν σε περιπτώσεις που η νομολογία κλήθηκε να κρίνει το απαράδεκτο του ευθέως ακυρωτικού ελέγχου των κυβερνητικών πράξεων. Η άρνηση του Υπουργού Δικαιοσύνης να μη εκτελεσθούν δικαστικές αποφάσεις κατά αλλοδαπού δημοσίου, και συγκεκριμένα να μη χορηγήσει άδεια για εγγραφή προσημείωσης σε ακίνητα του γερμανικού δημοσίου (ΣτΕ 3669/2006) ή για την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του ιρακινού δημοσίου (ΣτΕ 22/2007) χαρακτηριζόμενες ως κυβερνητικές πράξεις καθίστανται ανέλεγκτες ακυρωτικά κατά το αρ. 45 παρ. 5 ΠΔ 18/1989 και δεν μπορούν να ακυρωθούν. Η ζημία όμως, που προκαλούν στα συγκεκριμένα άτομα που αιτούνται τις προαναφερόμενες ενέργειες προς εξασφάλιση των ατομικών τους συμφερόντων, εφόσον προκαλείται χάριν σκοπιμότητας που επιβάλλουν οι διεθνείς σχέσεις της χώρας δεν θα πρέπει να τις αναλάβουν τα μεμονωμένα πρόσωπα, αλλά το κοινωνικό σύνολο στην εξυπηρέτηση του οποίου αποβλέπουν οι εν λόγω αρνήσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης. Στις συγκεκριμένες επομένως αποφάσεις διατυπώθηκε η άποψη, ως obiter dictum ελλείψει αποζημιωτικών αιτημάτων, ότι η αποκατάσταση της ζημίας, εφόσον κριθεί ότι είναι εξαίρετης φύσεως, μπορεί να υπάρξει και εκείνος που επιχείρησε σύμφωνα με το προηγούμενο άρθρο την καταστροφή, ευθύνεται σε αποζημίωση, αν είχε προκαλέσει υπαίτια τον κίνδυνο. Σε κάθε άλλη περίπτωση μπορεί κατά τις περιστάσεις να καταδικαστεί σε εύλογη αποζημίωση.
Ουδεμία δε επίκληση λόγων ανωτέρας βίας, μπορεί να τεθεί ως επιχείρημα από την πλευρά του Δημοσίου, καθώς η πανδημία δια του covid-19, δεν ενέσκηψε πρωτογενώς στην Ελληνική Επικράτεια, αλλά τούτο ήταν ήδη γνωστό στις υγειονομικές αρχές από τον Νοέμβριο του 2019, ως υγειονομικό περιστατικό που συνέβη στην Κίνα και που επιδέχεται ιδιαίτερης προσοχής, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.
Δεν υπήρξε αιφνιδιασμός, τουναντίον θα έλεγα εφησυχασμός από την πλευρά της Ελληνικής Πολιτείας, καθώς για το διάστημα από 11/2019 μέχρι και 13.03.2020, διεξάγονταν κανονικά απευθείας πτήσεις στη Κίνα, δεν είχαν επιβληθεί απαγορεύσεις και αυστηροί έλεγχοι στα σύνορα της χώρας, οι Κινέζοι υπήκοοι ελεύθερα κυκλοφορούσαν στη χώρα, προκειμένου να ολοκληρώσουν διαδικασίες golden visa, ούτε έγινε με κατεπείγουσες διαδικασίες τουλάχιστον η έγκαιρη προμήθεια νοσοκομειακού υλικού. Μόνο όταν η πανδημία έπληξε την γειτονική Ιταλία, το σύστημα κατανόησε ότι δεν είχε, με δική του ευθύνη, σημάνει συναγερμό σε προγενέστερο χρόνο.
Πλέον και μετά τα πρώτα επιτακτικά βήματα της Πολιτείας, έπειτα από τις διακοπές των εορτών του Πάσχα 2020, δεν τηρήθηκε η αρχική αυστηρή γραμμή, της πάνδημης καραντίνας, αλλά καίτοι υπήρχαν νέα περιστατικά, άνοιξε ο τουρισμός και δεν πήραμε μέτρα στο υγειονομικό πεδίο, με αποτέλεσμα, πλέον να είναι εφικτή δικαστηριακά και η αναγνώριση υπαιτιότητας του Δημοσίου για πλήρη αποζημίωση και ουχί εύλογη.
Μιλήστε με τους λογιστές σας . Προσδιορίστε την ζημία σας . Καλέστε νομικό παραστάτη, που γνωριζει το αντικείμενο, για να κάνετε αυτά που πρέπει . Η απαξίωση της επένδυσης σας είναι δεδομένη, αν δεν καλυφθούν ζημίες που χωρίς δική σας υπαιτιότητα έχουν προκληθεί.
Το άρθρο 16 του Ν. 4714/2020 συστήθηκε η Επιτροπή Εξώδικης Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών για την εξώδικη επίλυση των εκκρεμών ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων φορολογικών διαφορών.
Το Υπουργείο Οικονομικών έδωσε στη δημοσιότητα οδηγίες για τη χρήση της εφαρμογής για την υποβολή Αίτησης σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 16 του ν.4714/31-07-2020, στην Επιτροπή Εξώδικης Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών.
Οι φορολογούμενοι οι οποίοι είναι διάδικοι ενώπιον του ΣτΕ και των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων, μπορούν να υποβάλουν αίτηση ενώπιον της Επιτροπής με αίτημα την εξώδικη επίλυση της διαφοράς, ηλεκτρονικά, έως τις 31 Δεκεμβρίου 2020.
Σημείωση: Θα πρέπει άμεσα να συγκεντρώσετε, με την βοήθεια των λογιστών σας, όλα τα έγγραφα που αποδεικνύουν την οικονομική ζημιά που έπληξε την επιχείρησή σας από την ημέρα του πρώτου Lock Down και μετά, ενώ ταυτόχρονα υποβάλλετε την παρακάτω φόρμα ΑΙΤΗΣΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ.
Με την εγκρότητα του ΝΟΜΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΠΑΣΚΚΕΔΙ