Η Μάσα είναι 15, το σώμα της είναι σακατεμένο και οι Ρώσοι δεν το πιστεύουν
Καθώς οι Ρώσοι απορρίπτουν γραφικές εικόνες τραυματισμένων παιδιών από την Ουκρανία, ένας γιατρός αποκαλύπτει την αληθινή φρίκη που επιβάλλεται σε νεαρούς ασθενείς
Ένα ελαφρύ σεντόνι ριγμένο πάνω από το σώμα της 15χρονης Masha Feshchenko , δείχνει καθαρά το περίγραμμα ενός ακρωτηριασμού δεξιού ποδιού πάνω από το γόνατο.
Περπατούσε με τη μητέρα της, Σόνια, και ένα άλλο κορίτσι στην πατρίδα τους, Polohy, όταν μια οβίδα έπεσε 10 μέτρα μακριά.
Το δεξί χέρι της Μάσα θρυμματίστηκε επίσης από θραύσματα και ο ώμος της έσπασε . Η έκρηξη την άφησε κωφή και δεν έχει φάει εδώ και πέντε μέρες.
«Ελπίζω ότι αυτή η εικόνα θα δημιουργήσει μια ισχυρή εντύπωση στους ανθρώπους», είπε ο Ιβάν Ανίκιν, επικεφαλής της εντατικής θεραπείας στο νοσοκομείο παίδων στη Ζαπορίζια, κοιτάζοντας το σώμα της Μάσα καθώς ενθάρρυνε την Telegraph να τη φωτογραφίσει.
Αλλά ήταν δύσπιστος ότι θα άλλαζε πολλές απόψεις πέρα από τα σύνορα. «Οι περισσότεροι Ρώσοι δεν πιστεύουν αυτές τις φωτογραφίες», είπε.
Μερικοί από τους πολλούς Ρώσους φίλους και συγγενείς του γιατρού του είπαν ότι οι φωτογραφίες και οι αναφορές τραυματισμένων παιδιών από την Ουκρανία είναι ψεύτικες ή λαμβάνονται από διαφορετικές συγκρούσεις σε άλλα μέρη του κόσμου.
“Είναι τρελό. Ίσως δεν μπορούν να το πιστέψουν», είπε.
Όπως πολλοί Ρωσόφωνοι Ουκρανοί, έχει πολλούς φίλους και μέλη της οικογένειας στη γειτονική Ρωσία.
Ωστόσο, καθώς ο πόλεμος έχει συρθεί, πολλοί Ουκρανοί έχουν επίσης κατηγορήσει τους γείτονές τους ότι είτε τυφλώθηκαν από την προπαγάνδα του Κρεμλίνου είτε ότι απλά δεν ήθελαν ή φοβούνται πολύ να δουν τι συμβαίνει.
Καθώς ο γιατρός έδειξε την Telegraph στην πτέρυγα του το πρωί της Παρασκευής, περίπου 600 μίλια βόρεια στη Μόσχα, όπου ζουν τα ξαδέρφια του Δρ Ανίκιν, ο Βλαντιμίρ Πούτιν εμφανίστηκε σε μια τεράστια συγκέντρωση σημαιών και επαίνεσε τα στρατεύματα της χώρας του καθώς πίεζαν την επίθεσή τους.
Η αστυνομία της Μόσχας ανέφερε ότι περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι βρίσκονταν μέσα και γύρω από το στάδιο Λουζνίκι για να γιορτάσουν την όγδοη επέτειο από την προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας από τη Ρωσία, που κατασχέθηκε από την Ουκρανία.
«Ελπίζω ότι αυτή η φωτογραφία θα δημιουργήσει μια ισχυρή εντύπωση στους ανθρώπους», είπε ο Δρ Ανίκιν κοιτάζοντας το σώμα της Μάσα. «Οι περισσότεροι Ρώσοι δεν πιστεύουν αυτές τις φωτογραφίες. Θα ήθελα να τους πω να σταματήσουν να σκοτώνουν τα παιδιά μας. Σταματήστε να πυροβολείτε. Αλλά κατά τη γνώμη μου, ένα τέτοιο αίτημα δεν θα είναι επιτυχές».
Στον έξω διάδρομο, η γιαγιά της Μάσα, η Βαλεντίνα Φεστσένκο, βάδιζε και περίμενε. Η 69χρονη είπε ότι οι γιατροί της είπαν ότι αν η Μάσα αν δεν ξαναρχίσει να τρώει σύντομα, θα πεθάνει. Ο φίλος της Masha, Oleksiy, κάθισε κοντά. Μια σύμβουλος του νοσοκομείου έβαλε το χέρι της στο δικό του και του είπε ενθαρρυντικά λόγια.
Η πατρίδα τους, στα μισά του δρόμου ανάμεσα στη Ζαπορίζια και την πολιορκημένη πόλη της Μαριούπολης, δεχόταν επίθεση από τις 2 Μαρτίου, είπε η κ. Φεστσένκο. «Οι Ρώσοι βρίσκονται σε αυτό το έδαφος από τότε και βομβαρδίζουν συνεχώς.
«Δεν είμαστε στρατιωτικοί. Δεν υπάρχουν καταφύγια και δεν υπάρχουν στρατιωτικοί στόχοι εκεί. Γιατί να μας βομβαρδίσεις; Δεν καταλαβαίνουμε. Καλύψτε το για να το δει όλος ο κόσμος. Δεν πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να το σταματήσει αυτό. Τα παιδιά πεθαίνουν. Παρακαλώ σταματήστε αυτό.”
Ο ουκρανός γενικός εισαγγελέας δήλωσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι 103 παιδιά έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ένας τέτοιος αριθμός φαίνεται πιθανό να είναι μια σημαντική υπομέτρηση. Ένα 13χρονο αγόρι που ονομάζεται Vova από το Κίεβο την Παρασκευή διηγήθηκε ότι πυροβολήθηκε στο πρόσωπο κατά τη διάρκεια ενέδρας που σκότωσε τον πατέρα του καθώς προσπαθούσαν να φύγουν από την πρωτεύουσα.
Στην πολιορκημένη πόλη της Μαριούπολης , όπου ζουν πολλά από τα παιδιά που τώρα νοσηλεύονται στο νοσοκομείο της Ζαπορίζια, οι αρχές της πόλης λένε ότι περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί. Αυτός ο αριθμός θα μπορούσε να είναι πιο κοντά στις 20.000 επειδή τόσα πτώματα βρίσκονται άταφα και αμέτρητα, εικάζουν οι αξιωματούχοι.
Δεκάδες άδεια καροτσάκια παρατάχθηκαν σε μια πλατεία στο Lviv την Παρασκευή ως μνημείο για τα παιδιά που σκοτώθηκαν στον πόλεμο που κράτησε τρεις εβδομάδες. Το αεροδρόμιο της δυτικής πόλης χτυπήθηκε από αρκετούς πυραύλους το πρωί της Παρασκευής, καταστρέφοντας ένα υπόστεγο επισκευής. Η πόλη έχει γίνει σημείο στάσης για τους ανθρώπους που εγκαταλείπουν τη χώρα και ο πληθυσμός της έχει αυξηθεί από περίπου 200.000 εγκαταστάσεις καταπόνησης.
Στη Zaporizhzhia, το παιδικό νοσοκομείο είχε επί του παρόντος αρκετά κρεβάτια, αλλά δεν ήταν σαφές πόσο καιρό θα συνεχίσει να ισχύει αυτό, είπε η δρ Έλενα Κλεβακίνα. «Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η κατάσταση αύριο. Αυτή είναι μόνο η κατάσταση προς το παρόν. Δεν υπάρχει σφοδρός βομβαρδισμός στην πόλη μας. Δεν περιποιούμαστε τους κατοίκους μας, αλλά αυτούς που φέρνουν από πόλεις όπως η Μαριούπολη».
Ο δίχρονος Άρτεμ Κοστένκο προσπαθούσε να φύγει από τη Μαριούπολη όταν το οικογενειακό αυτοκίνητο εκτοξεύτηκε από θραύσματα σε ένα προάστιο που ονομάζεται Σαρτάνα. Το αγοράκι τώρα βρισκόταν αναίσθητο σε ένα κρεβάτι απέναντι από τον θάλαμο από τη Μάσα. Το έντερο του έχει υποστεί μεγάλη ζημιά. Αν και η κατάστασή του είχε σταθεροποιηθεί, αντιμετώπισε πολλές άλλες επεμβάσεις. Δίπλα στον Άρτεμ βρισκόταν ένα άλλο παιδί, η 11χρονη Μιλένα, τραυματισμένη σε ξεχωριστό περιστατικό βομβαρδισμού και συνδεδεμένη σε έναν αναπνευστήρα.
Η μητέρα και ο πατέρας του Άρτεμ ήταν επίσης στο αυτοκίνητο, όπως και η γιαγιά και ο παππούς του. Όλοι είναι τραυματίες εκτός από τη γιαγιά, Σβιτλάνα Σεμένοβα. Ο 50χρονος μεταβαίνει τώρα με λεωφορείο από νοσοκομείο σε νοσοκομείο για να τους προσέχει.
«Ήμουν στο αυτοκίνητο, αλλά είχα μόνο μια γρατσουνιά. Μάλλον επέζησα μόνο για να μπορώ να πω αυτή την ιστορία», είπε. «Ήμασταν σε μια σειρά από αυτοκίνητα που προσπαθούσαμε να βγούμε. Είχαν αρχίσει να μαζεύονται και άρχισαν τα γυρίσματα. Όλοι πανικοβλήθηκαν.”
Περιέγραψε την πόλη της Μαριούπολης ως εφιάλτη. «Είναι αδύνατο να ζεις εκεί. Δεν υπήρχε φαγητό. Οι άνθρωποι μαγείρευαν σε ανοιχτές εστίες κοντά στα κτίριά τους όταν μπορούσαν. Τα παιδιά μου ονειρεύτηκαν ένα κομμάτι ψωμί. Δεν υπήρχε ψωμί στη Μαριούπολη. Είναι μια καταστροφή. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Είναι απαίσιο. Είναι κόλαση. Πρέπει να σταματήσει.
«Όταν τα τζετ είναι στον ουρανό, σκέφτηκα ότι είναι καλύτερο να με βομβαρδίζουν παρά να ζω έτσι».
Βυθισμένη στα γόνατα και κλαίγοντας, ζήτησε από τον κόσμο να τη βοηθήσει. “Κάνε κάτι! Κλαίω! Ζητάω βοήθεια. Χιλιάδες άνθρωποι είναι κολλημένοι εκεί και είναι αβοήθητοι. Παρακαλώ όλο τον κόσμο: σταματήστε τον πόλεμο».
