Γιώργος Χατζηγιαννάκης – Έφυγε από τη ζωή ο «άρχοντας της κουζίνας του Αιγαίου»
Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης υπήρξε ένας αληθινός θρύλος της ελληνικής γαστρονομίας και δημιουργός του θρυλικού εστιατορίου Selene στην καλντέρα της Σαντορίνης.
Έφυγε σε ηλικία 75 ετών ο «μαέστρος της κουζίνας του Αιγαίου» Γιώργος Χατζηγιαννάκης ή όπως πολλοί τον αποκαλούσαν ο «Δον Κιχώτης» της Σαντορίνης.
Ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης υπήρξε ένας αληθινός θρύλος της ελληνικής γαστρονομίας και δημιουργός του θρυλικού εστιατορίου Selene στην καλντέρα της Σαντορίνης.
Ανοίγοντας στα σαράντα του χρόνια το μαγαζί που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή, ο πατέρας της γαστρονομίας του Αιγαίου πήρε όλα τα τοπικά προϊόντα του νησιού, τη φάβα, το ντοματάκι, την άσπρη μελιτζάνα, την κάπαρη, το χλωροτύρι και φυσικά το κρασί και τα ανέδειξε σε υψηλή γαστρονομία.
«Γύρω από την Σαντορίνη δημιουργήθηκε ένας μύθος τη δεκαετία του ‘80, όπως και με το κρασί, που το στήριξε πολύ όλο αυτό», είχε πει κάποτε σε συνέντευξη του σε τοπικό μέσο, αναφέροντας πως γι΄αυτόν στοίχημα ήταν να πάρουν οι τουρίστες αυτή τη γεύση της Σαντορίνης.
«Γιατί ψυχή δεν είναι να βλέπεις μόνο ένα θέαμα, είναι και να το γεύεσαι», έλεγε χαρακτηριστικά. 
Το μοναδικό του γαστρονομικό ταξίδι
Παρ’ όλο που δεν ήταν από τη Σαντορίνη, καθώς είχε ρίζες από την Μικρά Ασία, ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης κατάφερε όχι μόνο να πάει κόντρα σε όσους ήθελαν να επισκιάσουν τις ελληνικές γεύσεις και να παραμελήσουν τα τοπικά προϊόντα του νησιού, αλλά και να χαρίσει ένα μοναδικό γαστρονομικό ταξίδι στους εκατομμύρια τουρίστες που έφαγαν στο μαγαζί του.
«Με ρώτησαν πριν από χρόνια, τι καταφέρατε στη Σαντορίνη. Να βάλω όλο τον κόσμο να μαγειρεύει, τους απάντησα. Άλλος κάνει σαντουιτσάκια στο σπίτι του και τα πουλάει εκεί, άλλος τα πάει στην ταβέρνα, άλλος στο ξενοδοχείο, άλλος στα δωμάτια, κι όλοι προσπαθούν, δεν είναι κακό αυτό. Ένας φίλος μου είπε, την κατέστρεψες τη Σαντορίνη. Γιατί, τον ρώτησα. Γιατί δεν βρίσκουμε ταβερνάκια πια, όλοι θέλουν να κάνουν νέα ελληνική κουζίνα! Ως ένα σημείο φυσικά, γιατί αν εννοούμε παραδοσιακή κουζίνα που να μην τρώγεται, για παράδειγμα, το φρέσκο καλαμαράκι μπορεί να είναι όντως φρέσκο καλαμαράκι αλλά το λάδι να μην τρώγεται. Το ίδιο και οι ντομάτες, τι κι αν είναι φρέσκιες και μυρίζουν ντομάτα αν το λάδι είναι πετρέλαιο», είχε πει κάποτε ο δάσκαλος πολλών μάγειρων του νησιού.
Άλλωστε ο «Άρχοντας της Γαστρονομίας» ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε έγκαιρα τη σπουδαιότητα του γαστρονομικού τουρισμού και των παραδοσιακών γεύσεων, αλλά και ο μόνος που παρέμεινε πιστός στις σαντορινιές συνταγές, κάνοντας τον ξένο Τύπο να παραμιλά με τις γεύσεις του.
Βγάζοντας από το μυαλό του τα πρότυπα του πρώιμου τουρισμού, δηλαδή τα στάνταρ, όπως το σουβλάκι, τον γύρο, τον μουσακά, ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης βρήκε τις καλύτερες γεύσεις της παιδικής του ηλικίας και τις παρουσίασε σε πιάτα, σαν πίνακες ζωγραφικής.
Αυτό το ονόμασε «γαστρονομική περιπέτεια»
Φυσικά ο «Δον Κιχώτης» της Σαντορίνης αν και χρειάστηκε να πάει κόντρα στις νόρμες προκειμένου να αποτελέσει μέρος της ελληνικής γαστρονομικής ταυτότητας, ποτέ δεν ξέχασε ένα πολύ σημαντικό συστατικό που συνοδεύει το φαγητό . Το κρασί. 
«Και πάλι όλη η ατμομηχανή της ελληνικής γαστρονομίας είναι το κρασί. Διότι το κρασί δεν είναι το παραδοσιακό κρασί που ξέραμε, το παραδοσιακό ήταν ένα 16άρι οξειδωμένο. Εμάς μπορεί να μας άρεσε και να πήγαινε με τα τηγανιτά. Αλλά θα το καταστρέψεις το κρασί αν δίπλα του του βάλεις κάτι τέτοιο. Δεν γίνεται να βγάζεις 12 βαθμούς σαντορινιό κρασί με τα φίνα του αρώματα , αυτή είναι η τάση γιατί σε όλα υπάρχουν μόδες», είχε πει πριν μερικά χρόνια σε συνέντευξή του.
Σήμερα λοιπόν μπορεί η δική του ατμομηχανή να σταμάτησε για πάντα, ωστόσο ο ίδιος κατάφερε να αφήσει πίσω του έναν ολόκληρο «γαστρονομικό σιδηρόδρομο» όπου τα γρανάζια του ενώνουν μοναδικά τις νοστιμιές της χώρας μας με την φιλοξενία.
