Γιατί οι αρχές δεν μπορούν να συλλάβουν τους γνωστούς τρομοκράτες;
Μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές και πολίτες διερωτώνται τι έφταιξε, τι δεν πήγε καλά και τι πρέπει να γίνει ώστε να προληφθεί η επόμενη· και γιατί, εφόσον σε αρκετές περιπτώσεις οι δράστες ήταν γνωστοί, δεν τους σταμάτησε κανείς.
Από τις επιθέσεις που συγκλόνισαν το Ηνωμένο Βασίλειο τους τελευταίους μήνες, αυτή στο στάδιο του ΜάντσεστερManchester Arena bombing ήταν ίσως η πιο δραματική, αφού ανάμεσα στα 22 θύματα υπήρχαν και παιδιά. Η επίθεση είχε ασφαλώς πολλά στοιχεία που έχουμε ξαναδεί παλαιότερα: βόμβες-καρφιά, τη συναυλία που συμβολίζει τον μισητό «ηδονιστικό τρόπο ζωής» των νέων, την ανάληψη ευθύνης από το Ισλαμικό Κράτος και έναν δράστη που ήταν ήδη γνωστός στις αρχές.
«Ο βομβιστής ήταν γνωστός“Security services missed five opportunities to stop the Manchester bomber”, telegraph.co.uk στις υπηρεσίες ασφαλείας και πιθανόν να μην έδρασε μόνος του», δήλωσεΤο βίντεο της συνέντευξης στο BBC μετά το συμβάν η υπουργός Εσωτερικών, Amber Rudd. Ο 22χρονος Salman Abedi, γεννημένος στο Μάντσεστερ από Λίβυους γονείς, ριζοσπαστικοποιήθηκε έπειτα από ένα ταξίδι στη Λιβύη και ενδεχομένως και στη Συρία. Όπως έγινε γνωστό εκ των υστέρων, η ΜΙ5 είχε ενημερωθεί“FBI ‘warned MI5 in January that Salman Abedi was planning terror attack in UK’”, independent.co.uk από το FBI ότι κάποιοι Λίβυοι ίσως να σχεδίαζαν επίθεση στο Μάντσεστερ.
«Είχε διασυνδέσεις με το Daesh [Ισλαμικό Κράτος] και αυτό έχει εξακριβωθεί», είπε“French minister: Manchester bomber had ‘proven links’ to Daesh”, middleeastmonitor.com ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών στα μέσα. Από την πλευρά της, η Rudd δήλωσε πως «οι υπηρεσίες πληροφοριών γνωρίζουν για πολλούς ανθρώπους, αυτό δεν σημαίνει ότι περιμένουμε να συλλαμβάνουν όποιον γνωρίζουν…».
Δεν ήταν η πρώτη φορά που γινόταν τρομοκρατικό χτύπημα από κάποιον που βρισκόταν ήδη στα ραντάρ των υπηρεσιών.
Από την αρχή, το 2003, οι βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών είχαν ενημερώσει τον τότε πρωθυπουργό Tony Blair ότι μία ενδεχόμενη εισβολή στο Ιράκ θα ενίσχυε στο μέλλον τον κίνδυνο επιθέσεων σε βρετανικό έδαφος. Η έκθεση «International Terrorism: War With IraqΔιαβάστε την έκθεση εδώ» ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «η απειλή από τις τρομοκρατικές ομάδες ισλαμιστών θα αυξηθεί μετά τον πόλεμο και θα δημιουργήσει μακροπρόθεσμα ένα αίσθημα αντιδυτικισμού στις μουσουλμανικές κοινότητες της Δύσης».
Και αυτό ακριβώς έγινε. Η πρώτη και πιο τρομακτική εκδήλωση του αντιδυτικού αισθήματος ήρθε τον Ιούλιο του 2005, στον σταθμό King’s Cross St. Pancras στο Λονδίνο. Ο δράστης ήταν γνωστός στις αρχές, αλλά αργότερα η ΜΙ5 δήλωσε“7/7 leader: more evidence reveals what police knew”, theguardian.com ότι δεν τον παρακολουθούσε.
Η δολοφονία του Βρετανού στρατιώτη Lee Rigby το 2013 σε δρόμο του νότιου Λονδίνου (την περίοδο που υπουργός Εσωτερικών ήταν η Theresa May) είναι επίσης διδακτική: ο Νιγηριανός δράστης Μichael AdebolajoMurder of Lee Rigby είχε συλληφθεί στην Κένυα κατά την προσπάθειά του να ενταχθεί στην Al-Shabaab (την τρομοκρατική οργάνωση με βάση τη Σομαλία που είναι υπεύθυνη για πολλές επιθέσεις, όπως στο Westgate Mall του Ναϊρόμπι“Westgate mall attack in 60 seconds”, bbc.com το 2013).
Όταν o Adebolajo επέστρεψε στην Μ. Βρετανία, η ΜΙ5 τον παρακολουθούσε διαρκώς. Για δύο περίπου χρόνια έκανε τον έμπορο ναρκωτικών, χωρίς όμως καμία ανάμιξη με ισλαμιστικές οργανώσεις κι εν τέλει η ΜΙ5, έχοντας ξοδέψει χιλιάδες λίρες και ανθρωποώρες στην παρακολούθησή του, άφησε την υπόθεσή του στην άκρη.
Ένα μήνα μετά, μαζί με έναν συνεργό δολοφόνησε τον Lee Rigby στο Woolwich. ΑκολούθησεReport on the intelligence relating to the murder of Fusilier Lee Rigby έρευνα της Επιτροπής Πληροφοριών και Ασφάλειας της Βουλής, που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρότι ο Adebolajo ήταν γνωστός, δεν μπορούσε να είχε αποτραπεί η επίθεσή του, γιατί από την ΜΙ5 “ξέφυγε” μία κρίσιμη πληροφορία: ο Νιγηριανός είχε στείλει μέσω social media στον συνεργό του το μήνυμα: «ας σκοτώσουμε έναν στρατιώτη“Lee Rigby’s Murderer Sent Messages Saying ‘Let’s Kill A Soldier’”, buzzfeed.com».
Ακόμα όμως και όταν γίνονται συλλήψεις για «σχέσεις με την τρομοκρατία», οι περισσότερες δεν συνοδεύονται από παραπομπή σε δικαστήριο. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2015-2016, από τις 280 συλλήψεις υπόπτων μόνο οι 109 δικάστηκαν.Operation of police powers under the Terrorism Act 2000, financial year ending March 2016 Κάπως έτσι διέφυγε από τη δικαιοσύνη και ο πλέον διαβόητος κήρυκας μίσους στην Μ. Βρετανία, ο Anjem Choudary“How Anjem Choudary, the firebrand cleric linked to a string of terror plots, revelled in role of Sharia Law’s agent provocateur”, telegraph.co.uk.
Ο συγκεκριμένος είχε αναφερθείThe Terrorism Acts in 2015: Report of the Independent Reviewer On The Operation Of The Terrorism Act 2000 and Part 1 Of The Terrorism Act 2006 από το 2002 ως το 2015 από τις βρετανικές υπηρεσίες τουλάχιστον 10 φορές. Είχε αποκαλέσει την 9/11 «μνημείο» και οι διαδικτυακές του διαλέξεις για το Ιράκ και το Αφγανιστάν ήταν αυτές που προτιμούσαν πολλοί τζιχάντι. Στις μετέπειτα διαλέξεις του έγινε ακόμα πιο πύρινος στους λόγους του εναντίον των Αμερικανών, καλώντας όλους τους μουσουλμάνους να αντισταθούν.
Ο Morten StormMorten Storm, Δανός διπλός πράκτορας της Αλ Κάιντα και της ΜΙ5 μου είχε πει για τις διαλέξεις του Choudary: «Οι συνεργάτες του έστηναν ορισμένες φορές έναν προτζέκτορα για να δείξουν βίντεο και φωτογραφίες από το Ιράκ και τη διαβόητη φυλακή Αμπού Γκράιμπ. Η φυλακή αυτή έγινε διάσημη όταν διέρρευσαν φωτογραφίες με βασανισμούς κρατουμένων. Μας έλεγε ότι δεν υπήρχε πια διάκριση ανάμεσα σε πολίτες και μη, ανάμεσα σε αθώους και μη, μόνο ανάμεσα σε μουσουλμάνους και απίστους».
Και αφού κανείς δεν τον σταματούσε, ο Anjem Choudary συνέχιζε· κάποια στιγμή είχε παροτρύνειAnjem Choudary, Jihad Seekers Allowance τους οπαδούς του να κάνουν χρήση των διάφορων επιδομάτων που προσφέρει το βρετανικό κράτος για ανέργους και αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Τα είχε ονομάσει μάλιστα «Επιδόματα για επίδοξους Τζιχάντι»!
Παρόλα αυτά ο Choudary συνελήφθη μόνο μία φορά, το 2006, στη γνωστή διαδήλωση έξω από την πρεσβεία της Δανίας για την υπόθεση με το σκίτσο του Μωάμεθ“Cartoon protest slogans condemned”, bbc.co.uk. Σε εκείνη τη διαδήλωση βρισκόταν και ο Storm, που θυμάται ότι «ο Choudary διακήρυττε ότι οι 19 αεροπειρατές της 9/11 ήταν «οι τρομεροί 19», και ότι η επίθεση της 7/7/2005 στο Λονδίνο ήταν μόνο η αρχή. Κι όμως, οι βρετανικές αρχές δεν τον συνελάμβαναν». H σύλληψη έγινε ενάμισι μήνα μετά2006 Islamist demonstration outside the Embassy of Denmark in London, ακολουθώντας τη μεγάλη κατακραυγή που δέχτηκε η Μητροπολιτική Αστυνομία για την έλλειψη αντανακλαστικών στη διάρκεια εκείνης της διαδήλωσης.
Την επόμενη φορά που συνελήφθη ο Choudary τελικά καταδικάστηκε“Anjem Choudary Is Sentenced to Prison for Promoting ISIS”, nytimes.com το 2016 σε πέντε χρόνια φυλάκισης για στρατολόγηση τρομοκρατών για το Ισλαμικό Κράτος.
Ο ένας εκ των δραστών της επίθεσης στη Γέφυρα του Λονδίνου, ο Khurram Butt“London attack: What we know about suspects Khuram Butt, Rachid Redouane and Youssef Zaghba”, straitstimes.com, ήταν ακόλουθος του Choudary. Ο Butt, αφού είχε απολυθεί από την αλυσίδα KFC τον Οκτώβριο του 2016, έπαιρνε επίδομα 300 λιρών τον μήνα, καθώς και επίδομα για το διαμέρισμα όπου έμενε και για το παιδί του. Μαζί με τους συνεργούς του πήγαινε συχνά στο γυμναστήριο,“The London Bridge terrorist and the gymnasts: how Youssef Zaghba was able to work unchecked with young children”, telegraph.co.uk όπου έκαναν πολλά από τα σχέδιά τους. Τα γυμναστήρια στη Μεγάλη Βρετανία, ιδιαίτερα σε υποβαθμισμένες περιοχές όπως αυτή του Dagenham στο Ανατολικό Λονδίνο, είναι μέρη όπου συχνά γίνεται προσηλυτισμός.
Αξιοπερίεργο είναι ότι o Butt είχε εμφανιστεί και σε ντοκιμαντέρ“WATCH: Khuram Butt Full Documentary, ‘The Jihadist Next Door’”, heavy.com για τους Βρετανούς εξτρεμιστές μουσουλμάνους του Channel 4, όμως ούτε τότε οι αρχές επενέβησαν.
Πριν από σχεδόν δυο χρόνια, η μητέρα ενός παιδιού είχε καλέσει τις αρχές για να καταγγείλει ότι ο Butt προσέγγιζε τον γιο της για προσηλυτισμό. O Butt ήταν λοιπόν αρκετά γνωστός στις αρχές, όπως και ο έτερος δράστης, Youssef Zaghba“What we know about the London Bridge attackers”, edition.cnn.com: σε δημοσίευμά της η Daily Mail μέτρησε“Flagged to MI5, arrested with a fake passport, and shopped by their own mothers: ALL EIGHTEEN glaring red flags the UK security forces missed that could have stopped the London Bridge killers”, dailymail.co.uk 18 ευκαιρίες που είχαν για να σταματήσουν την επίθεση.
Όμως οι αρχές φαίνεται πως ήταν σχετικά εφησυχασμένες, ότι οι Βρετανοί πολίτες προστατεύονταν από ανθρώπους που ανήκαν στις εξτρεμιστικές οργανώσεις –όπως αυτές του Choudary ή του εξτρεμιστή ιμάμη Abu HamzaΤα άρθρα του Guardian για τον Abu Hamza– από το λεγόμενο σύμφωνο ασφαλείας“The contract with Muslims must not be torn up”, Michael Clarke, theguardian.com. Αυτός ήταν ένας συμβιβασμός, σύμφωνα με τον οποίον οι αρχές έδειχναν μεγάλη ανεκτικότητα στα κηρύγματα μίσους, σε αντάλλαγμα για την “αυτοαστυνόμευση” των μουσουλμανικών κοινοτήτων, την ευθύνη για την οποία αναλάμβαναν οι θρησκευτικοί τους ηγέτες.
Οι επικριτές αυτής της προσέγγισης, που περιλάμβαναν αρκετούς στην αμερικανική κυβέρνηση, θεωρούσαν ότι ήταν αφελής και πως η μετατροπή του Λονδίνου σε «Λονδονιστάν» δεν θα κατεύναζε τους τρομοκράτες, απλά θα τους βοηθούσε να καταστρώσουν με άνεση τα σχέδιά τους, ώστε όταν ερχόταν η στιγμή να βομβαρδίσουν το «ασφαλές καταφύγιό τους».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα σημαντικό ζήτημα σχετικά με την 9/11 ήταν ο συντονισμός (ή η έλλειψη συντονισμού) και η ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στις εμπλεκόμενες υπηρεσίες. Σε μία από τις εκθέσεις“Pre-9/11 Missteps By FBI Detailed”, washingtonpost.com για τα λάθη πριν τους Δίδυμους Πύργους, το υπουργείο Δικαιοσύνης ασκούσε κριτική στο γραφείο του FBI στο Σαν Ντιέγκο γιατί δεν είχε δώσει την απαιτούμενη προσοχή στο γεγονός ότι δύο εκ των αεροπειρατών, ο Nawaf al-Hazmi και ο Khalid al-Mihdhar, είχαν παρακολουθήσει μαθήματα πιλότου αεροσκαφών, ενώ και η CIA γνώριζε αρκετά για τον Mihdar αλλά δεν προώθησε“Senate Report on Pre-9/11 Failures Tells of Bungling at F.B.I.”, nytimes.com τις πληροφορίες στο FBI.
Το πρώτο πρόβλημα λοιπόν στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι ο πόλεμος εξουσιών και αρμοδιοτήτων ανάμεσα στο διάφορα τμήματα που ασχολούνται με το θέμα. Η ΜΙ5 (η αντίστοιχη δική μας ΕΥΠ), η ΜΙ6Secret Intelligence Service (η υπηρεσία του James Bond για τις εξωτερικές υποθέσεις), το υπουργείο Εσωτερικών, το υπουργείο Δικαιοσύνης, η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου, βρέθηκαν πολλές φορές σε σύγκρουση για το ποια από όλες θα διαχειριστεί ένα ζήτημα. Όπως είπε“A View from the CT Foxhole: An Interview With Richard Walton, Head, Counter Terrorism Command, London Metropolitan Police”, Combatting Terrorism Center σε συνέντευξή του στην Αμερικανική Ακαδημία Αντιτρομοκρατίας ο πρώην διοικητής της Αντιτρομοκρατικής της αστυνομίας του Λονδίνου Richard Walton, «αυτή είναι η αχίλλειος πτέρνα μας, ο υπόγειος πόλεμος για το ποιος θα λαμβάνει τις αποφάσεις».
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του πράκτορα Storm, στο βιβλίο του «Agent Storm: My Life Inside Al Qaeda“Agent Storm: My Life Inside al-Qaeda by Morten Storm-review”, theguardian.com». Όταν συνεργαζόταν με τους Βρετανούς, αναφερόταν στην ΜΙ5· ωστόσο στις συνομιλίες εμπλεκόταν και η ΜΙ6, που ενδιαφερόταν περισσότερο για τις επαφές του με την Αλ Κάιντα στην Υεμένη. Η ΜΙ6 και η CIA πίεζαν για να ταξιδεύει περισσότερο στο εξωτερικό ώστε να τους δίνει πληροφορίες για το δίκτυο της Υεμένης, ενώ η MI5 ζητούσε να μένει στην Βρετανία, ώστε να ασχολείται αποκλειστικά με τα δίκτυα του Μπέρμινχαμ και του Λούτον.
Χαρακτηριστικό είναι και το πώς λειτουργούν οι λίστες παρακολούθησης. Κάθε ένας από τους υπόπτους παρακολουθείται από διαφορετική υπηρεσία· μπορεί λοιπόν την ίδια στιγμή ένας εξτρεμιστής, ένας τζιχάντι που έχει επιστρέψει από τη Συρία, ένας ακραίος κήρυκας και ένας χρηματοδότης μουσουλμανικών οργανώσεων που έχουν σχέση με τη τζιχάντ, να παρακολουθούνται από διαφορετικές υπηρεσίες και διαφορετικά τμήματα εντός των υπηρεσιών.
Σε αυτή τη δυσκολία πρέπει να προστεθούν και οι περίπου 8.000 νέες περιπτώσεις“Prevent strategy to be ramped up despite ‘big brother’ concerns”, theguardian.com που αναφέρονται στις αρχές κατά μέσο όρο κάθε χρόνο και πρέπει να μελετηθούν μία προς μία. Στην Βρετανία, η Σκότλαντ Γιαρντ και η ΜΙ5 έχουν λίστες με 23.000 περίπου πιθανούς υπόπτους, εκ των οποίων έχει δοθεί προτεραιότητα σε 3.000 άτομα“A former MI5 agent tells us why it’s so easy for terror suspects like Khalid Masood to move around without being arrested”, uk.businessinsider.com, για τα οποία απαιτούνται 12 αστυνομικοί υπάλληλοι ανά άτομο το 24ωρο προκειμένου να θεωρείται σωστή η παρακολούθηση.
Παρότι λοιπόν η βρετανική κυβέρνηση προχώρησε σε αύξηση του προσωπικούNational Security Strategy and Strategic Defence and Security Review 2015, First Annual Report 2016 που εργάζεται στον τομέα της αντιτρομοκρατίας από το 2014 και έπειτα, προφανώς αυτό δεν επαρκεί. Τον Adebolajo, τον έναν εκ των δραστών του Woolwich, οι αρχές τον παρακολουθούσαν με ομάδες των έξι ανά 24ωρο για δύο χρόνια· υπήρχαν και τρεις άνθρωποι-τσιράκια που ενημέρωναν την ομάδα των έξι και βρίσκονταν σε ένα κοντινό φορητό κέντρο επιχειρήσεων που ήταν σε συνεννόηση με τα κεντρικά.
Με πρόχειρους υπολογισμούς χρειάζονται περίπου 50.000 άτομα για να παρακολουθούν 3.000 άτομα όλο το 24ωρο, όπως είχε δηλώσει“Terror watch lists: Can you keep tabs on every suspect?”, bbc.com και η πρώην αρχηγός της ΜΙ5, Dame Stella Rimington. Εκτός αυτών των προβλημάτων, υπάρχουν και άλλα. Ο Howard Wainer, στατιστικολόγος και αναλυτής, είχε υπολογίσει ότι ακόμα και αν υπάρχει ένας τρομοκράτης ανά 100 άτομα και υπάρχουν 90% πιθανότητες να εντοπιστεί με την σύγχρονη τεχνολογία, και πάλι το ποσοστό λάθους είναι αρκετά μεγάλο.
Εδώ πρέπει να προστεθεί και η νέα πραγματικότητα των social media και των εφαρμογών επικοινωνίας, που δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο το έργο των αρχών να εντοπίσουν το συντομότερο δυνατό τους τρομοκράτες. Ο δράστης του Ουέστμινστερ, Κhalid Masood, είχε στείλει μήνυμα μεσω Whatsapp“Last message left by Westminster attacker Khalid Masood uncovered by security agencies”, independent.co.uk λίγα λεπτά πριν την επίθεσή του., στο οποίο ανακοίνωνε ότι ξεκινά ιερό πόλεμο, για να εκδικηθεί για τη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης στη Μέση Ανατολή.
Ουσιαστικά έχει γίνει μια μεταφορά των λεγόμενων ungoverned spaces (ακυβέρνητων χώρων), όπως η Σομαλία η το Αφγανιστάν, όπου παλαιότερα έβρισκαν καταφύγιο οι τρομοκράτες, στο Διαδίκτυο, το οποίο με τις εκατοντάδες εφαρμογές όπως το Whatsapp και το Telegram“Telegram: The Mighty Application That ISIS Loves – Part I”, voxpol.eu προσφέρει “κρυψώνα” στους επίδοξους τρομοκράτες.
Εκτός όμως από τις μυστικές υπηρεσίες και την αστυνομία, το Ηνωμένο Βασίλειο πίστεψε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα ακόμα όπλο για να σταματήσει τους τρομοκράτες: τις ίδιες τις μουσουλμανικές κοινότητες. Πόνταρε στη θέληση των κοινοτήτων να αποτινάξουν από πάνω τους τη ρετσινιά του τρομοκράτη, και να αποφύγουν τις άμεσες ή έμμεσες συνέπειες από τις πράξεις των μελών τους.
Το PreventPrevent Strategy ήταν το μεγαλύτερο πρόγραμμα που έγινε ποτέ σε δυτική χώρα για την πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης «από τα κάτω». Ξεκίνησε“What is the anti-terror Prevent programme and why is it controversial?”, telegraph.co.uk από τον πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ τον Ιούλιο του 2005, μετά την επίθεση στον σταθμό King’s Cross St. Pancras στο Λονδίνο, με σκοπό την ενίσχυση των μουσουλμανικών κοινοτήτων και τη συμμετοχή τους σε προγράμματα πρόληψης, ενημέρωσης αλλά και από-ριζοσπαστικοποίησης.
Από αρχικό προϋπολογισμό 150 εκατ. λιρών το 2009, έπεσε στα 1,7 εκατομμύρια το 2013.“Extremism prevention funding for London councils ‘cut’”, bbc.com Ο λόγος της μείωσης ήταν προφανής: το πρόγραμμα δεν έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Κάτι που έγινε ακόμα πιο εμφανές το 2014 και το 2015, με τα βίντεο των αποκεφαλισμών που έκανε ο διαβόητος Βρετανός «Τζιχάντι ΤζονJihadi John». Ο γεννημένος στο Κουβέιτ τρομοκράτης μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λονδίνο όταν ήταν έξι χρονών, πήγε σε ιδιωτικά σχολεία, σπούδασε πληροφορική στο πανεπιστήμιο του Ουέστμινστερ και θεωρείτο από τον τελευταίο του εργοδότη ο καλύτερος υπάλληλος που είχε ποτέ. Τίποτα από αυτά, ούτε το Prevent, δεν τον σταμάτησε.
Ενώ το Prevent είχε ως βασικούς πυλώνες τη συνεργασίαPreventing Violent Extremism, Sixth Report of Session 2009–10 των τοπικών αρχών και των σχολείων, συνάντησε ισχυρές αντιδράσεις από τις μουσουλμανικές κοινότητες, κάποιες από τις οποίες χαρακτήρισαν «μαριονέτες» αυτούς που θα συνεργάζονταν με τις αρχές. Οργανισμοί όπως το Hizb ut-TahrirOpen Letter About Prevent, Hizb ut-Tahrir, Britain, το CAGEPrevent and Extremism, cage.ngo, και το Islamic Human Rights CommissionThe PREVENT Strategy: Campaign Resources, ihrc.org.uk (IHRC) έκαναν ανοικτή καμπάνια εναντίον του προγράμματος. Το Συμβούλιο των Τζαμιών του Waltham Forest, που αντιπροσώπευε περίπου 70.000 μουσουλμάνους στο Ανατολικό Λονδίνο, είχε ανακοινώσει“Society of mosques to boycott ‘racist’ anti-terror Prevent programme”, theguardian.com ότι θα μποϊκόταρε το Prevent «επειδή στοχεύει αποκλειστικά στη μουσουλμανική πίστη».
Σε ορισμένες δε περιπτώσεις οι οργανώσεις προσπάθησαν να προσεγγίσουν“NUT leaders ‘colluding to undermine anti-terror policies’”, telegraph.co.uk συνδικαλιστικά όργανα όπως αυτό των δασκάλων (Νational Union of Teachers) και την Eθνική Ένωση Μαθητών, παρότι η όποια επιτυχία του προγράμματος διαπιστώθηκε σε μικρότερες ηλικίες (συνήθως κάτω των 16). Όπως στην περίπτωση του ΚamranChannel: Protecting vulnerable people from being drawn into terrorism από τα δυτικά Midlands: Ο 14χρονος Kamran, που ζούσε με την γιαγιά του, είχε εκδηλώσει στους συμμαθητές του τον θαυμασμό του για τον Bin Laden και την επιθυμία του να σκοτώσει Αμερικανούς. Οι δάσκαλοι του Κamran αναφέρθηκαν στην πρωτοβουλία Educate against HateΗ ιστοσελίδα στα πλαίσια του Prevent. Έτσι ειδικοί μπόρεσαν να έρθουν σε επαφή με τον Kamran και να τον βοηθήσουν να καταλάβει τις συνέπειες της ριζοσπαστικοποίησης.
Αλλά και οι τοπικές διοικητικές αρχές, ήταν εξαιρετικά διστακτικές στην εφαρμογή του Prevent, για λόγους είτε πολιτικής αντίθεσης είτε ευαισθησίας προς τους μουσουλμάνους.
Όμως το βασικότερο πρόβλημα ήταν και παραμένει ο τρόπος εφαρμογής και αντιμετώπισης του προγράμματος από τις ίδιες τις μουσουλμανικές κοινότητες, είτε με την μορφή μη κυβερνητικών οργανώσεων, είτε σε τζαμιά ή σε fora. Σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας“Prevent programme ‘lacking referrals from Muslim community’”, theguardian.com, τo 2015 έγιναν 3.288 αναφορές για το πρόγραμμα Prevent· από αυτές μόνο 280 προέρχονταν από μουσουλμάνους, είτε ιμάμηδες, είτε οικογένεια, είτε φίλους.
ΠΗΓΗ
