Το γερμανικό παράδειγμα με την εστίαση

Οι καθυστερήσεις, ολιγωρίες, ελλιπείς εκτιμήσεις και αστοχίες στο δεύτερο κύμα της πανδημίας είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο, εφόσον μιλάμε για περιοχές του πλανήτη όπου οι κυβερνήσεις δεν επέδειξαν στάσεις τυχοδιωκτικές όπως στις ΗΠΑ ή στη Βραζιλία.

Με όλα αυτά πάντως, όσο ο χειμώνας προχωρεί, είναι φανερό παντού ότι οι αποφάσεις για άρση των μέτρων, ακόμη και για την περίοδο των Χριστουγέννων, δεν θα είναι μία απλή υπόθεση ούτε και μία εύκολη απόφαση.

Παρά ταύτα, γίνεται φανερό ότι σε κάποιες χώρες, έχει σταθμιστεί το κόστος (υγειονομικό και οικονομικό) μίας πρόωρης χαλάρωσης και έχει κριθεί ότι είναι πολύ προτιμότερο να αποζημιωθούν γενναία κλάδοι και επιχειρήσεις που, αφενός, πλήττονται από το απαγορευτικό και, αφετέρου, δεν νοείται να λειτουργούν καθώς είναι εστίες υπερμετάδοσης του ιού.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει στη Γερμανία, ειδικώς με τον κλάδο της εστίασης. Όσοι επιχειρηματίες πλήττονται, λαμβάνουν εν μέσω πανδημίας το 75% του τζίρου που είχαν δηλώσει τον Νοέμβριο του 2019. Άλλοι κλάδοι δε, όπως οι καλλιτέχνες, αποζημιώνονται με το αντίστοιχο ποσοστό του μέσου μηνιαίου εισοδήματός τους του 2019.

Θα πει κάποιος ότι η Γερμανία έχει δημοσιονομικά περιθώρια για τέτοιες γενναιοδωρίες. Όμως στην συγκεκριμένη συγκυρία, δεν είναι μόνο η Γερμανία που διαθέτει τέτοιες δυνατότητες, αλλά όλη η Ευρώπη.

Πιθανώς μία οργανωμένη και μελετημένη αντίστοιχη στρατηγική θα ήταν εφικτή παντού και πάντως και στη χώρα μας. Ακόμη και τώρα, είναι μάλλον προτιμότερη μία μελέτη του ποιοι κλάδοι θα πρέπει να παραμείνουν κλειστοί για όσο απαιτηθεί και δίχως πειραματισμούς, ώστε να ελεγχθεί η εξάπλωση, να αποφασιστεί ποιοι θα μπορούσαν να ανοίξουν (πχ. μικρά καταστήματα λιανεμπορίου εκτός εμπορικών κέντρων;) και να αποζημιωθούν γενναιόδωρα εκείνοι που πρέπει.

Κατά τον τρόπο αυτό, τα προβλήματα επιβίωσης πολλών θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, η οικονομία θα «σταθεί» και η επόμενη ημέρα θα είναι πιο ομαλή.

Δημοσιονομικά περιθώρια υπάρχουν και η συνθήκη είναι ούτως ή άλλως έκτακτη, για όλους και δίχως δυνατότητες παρακάμψεων.

Είναι προτιμότερη και πολλαπλώς αποτελεσματικότερη μία τέτοια στρατηγική, παρά μία συνεχής αναζήτηση του πότε θα ανοίξει τι και πώς και πότε θα ξανακλείσει.

Με στοιχεία από ΤΟ ΒΗΜΑ