Αν και λεβέντες, κλάνουμε μέντες

17 Σεπτεμβρίου, 2018
Αν και λεβέντες, κλάνουμε μέντες
Όταν βρισκόμαστε με το σινάφι μας και μας ακούσει κανείς να μιλάμε θα πει ω ρε π@@@η μου τι μάγκες είναι αυτοί, που να τα βγάλεις πέρα μαζί τους.

Αν και λεβέντες, κλάνουμε μέντες

Γεια σας μελετηρά μου πλάσματα. Το ξέρω πως πέφτετε με τα μούτρα σ αυτά που γράφω, γιατί η παγκόσμια έρευνα απέδειξε ότι ο κλάδος μας φημίζεται δια την ροπήν προς την γνώσιν, εξ άλλου πολλοί από εμάς εξέδωσαν πλείστα επιστημονικά βιβλία όπως π.χ. ο Τσελεμεντές. Πολλοί άλλοι εξ υμών διεκρίθησαν εις σχόλια επί ξένων επιστημονικών συγγραμμάτων επηρεασμένοι από τας γνώσεις που απέκτησαν μελετώντας πλείστα περιοδικά, όπως, ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ, Μικρός Ήρωας, Μικρός Κάου Μπόυ, Λούκυ Λουκ, Μίκυ Μάους, Σεραφίνο και ορισμένοι αρκετά προχωρημένοι από εμάς Μικρή Λουλού.

Συνεχίστε λοιπόν με αμείωτο ενδιαφέρον να ενημερώνεστε και δεν θα βγείτε χαμένοι. Έχουμε γίνει πιά ρόμπες του κάθε μπαγλαμά ένστολου ή άστολου.

Όταν βρισκόμαστε με το σινάφι μας και μας ακούσει κανείς να μιλάμε θα πει ω ρε π@@@η μου τι μάγκες είναι αυτοί, που να τα βγάλεις πέρα μαζί τους. Και για του λόγου το αληθές παραθέτω έναν τυχαίο διάλογο, μεταξύ συναδέλφων, που άκουσα με τα αυτάκια μου.

–  Μέρα ρε Βαγγέλη.

–  Γειά σου αδερφέ.

–  Πως πήγε χθές η κονόμα;

–  Πώς να πάει, πάλι μπουζού την έβγαλα.

–  Γιατί ρε μαλά, τι έγινε;

–  Κατά τις 2 ρε το πρωί ήρθαν οι κολόμπατσοι με το κολομηχάνημά τους και με μέτρησαν γιατί κάποιος καριολορούφιανος γείτονας δεν μπορούσε τάχαμ δήθεν να κλείσει τα κολόματά του επειδή βάραγε δυνατά ο Γονίδης Και με πιάνουν τα κλάματα πού μαι μόνος χαράματα. Έτσι και μένα με βρήκε μόνο μου το χάραμα στη στενή. Βρε την κ@@@λα 3 φορές μου την έστησε φέτος και δεν μπορώ να βρω και ποιος είναι γιατί τα καριολίκια δεν μου τον δίνουν να τον μπλεμαριάσω. Να του πρήξω τα μάτια να τάχει πάντα κλειστά και να μην λέει στους άλλους ότι δεν μπορεί να τα κλείσει απ’ τον Γονίδη.

–  Ελα ρε μαγκίτη, κόψε κάτι. Αφού βαράς κι εσύ σαν τον μαλ@@α, αλλά είσαι και μα@@κας γιατί δεν αμολάς και καμιά τσίλια έξω και σας πιάνουν μες στο κλουβί σαν τα φλώρια οι μπασκίνες. Ξόβεργες ρε για μπάτσους έξω απ το μαγαζί σου όπως κάνω εγώ. Όταν μπαίνουν στο δικό μου, ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι αυτός που κάνουν αυτοί. Ετσι μούρχεται να τους μετρήσω εγώ καμιά μέρα, γιατί ουρλιάζουν που δεν μπορούν να με μπουζουριάσουν. Μα 2 πλερώ κάθε βράδυ και ξεροσταλιάζουν στην βροχή και στ αγιάζι για να πατάνε από μακρυά τον κόφτη κι εκεί που ξελαργκίζεται ο Γονίδης να γίνεται ξαφνικά Αρλέτα. Σπουδαίο μηχάνημα ρε π@@στη μου. Και σχεδόν τζάμπα για την δουλειά που κάνει. Αντε ρε ματζίρη πάρτο και συ να γιάνεις.

–  Θα το πάρω ρε, θα το πάρω. Μια ζωή αμελομ@@@κας είμαι.

Και τώρα διάλογος του ίδιου κατά την ώρα του ελέγχου για ηχομέτρηση από αστυνομικούς.

–  Ποιος είναι ο υπεύθυνος της επιχείρησης;

–  Εγώ κ. Αστυνόμε.

–  Έχουμε καταγγελία από γείτονα ότι ηχορυπαίνεις και ήρθαμε για μέτρηση, κάνε στην άκρη.

–  Μάλιστα κ. Αστυνόμε.

Το ντεζιμπελόμετρο στο χέρι και ντουγρού ο μπάτσος κάτω από το ηχείο ως συνήθως.

–  89 db ετοιμάσου για αυτόφωρο.

–  Μα κύριε Αστυνόμε μου σε παρακαλώ, θα το χαμηλώσω.

–  Το χαμηλώσεις δεν το χαμηλώσεις τώρα είναι δώρο άδωρο. Ετοιμάσου φεύγουμε.

–  Τουλάχιστον πείτε μου ποιος με κατήγγειλε;

–  Σιγά μην ανοίξουμε και κουβέντα τώρα μαζί σου. Άντε μην μας καθυστερείς τελείωνε μην σου περάσουμε και χειροπέδες.

–  Καλά καλά κ. Αστυνόμε μου, πάμε.

Τους ακολουθεί σαν καλός πολίτης, μπαίνει στο περιπολικό και κατ ευθείαν στο κελί 33. Αυτή η μερίδα του κλάδου μας αποκαλείται κοτόμαγκας. Αυτό κάνει το διάβασμα. Αναδεικνύει τον πολιτισμό που κρύβουμε μέσα μας. Να αντιδράσουμε; Να αντιμιλήσουμε στο αστυνομικό όργανο; Να χειροδικήσουμε; Αν είναι δυνατόν. Στην μπουζού σα λεβέντες που όλο κλάνουμε μέντες.

Αυτό αγαπητοί μου μαγκοαναγνώστες γίνεται εδώ και χρόνια. Αντέδρασε κανείς από μας; Όχι. Στα παπ@@@α μας. Ε και τι έγινε; Κι ένα βράδυ μέσα. Μωρέ. Σιγά το πράμα. Χεστήκαμε. Προσπάθησε ποτέ κανείς από μας να μάθει τι πρέπει να κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις; Όχι. Πάλι στα πα@@ρια μας.

Αντε ρε πάρτε κανα τηλέφωνο στον ΠΑΣΚΕΔΙ να μάθετε κάτι μπας και σταματήσει αυτό το μπαούλιασμα. Μαγαζάτορες είμαστε ρε κι όχι τρόφιμοι φυλακών. Αυτά τα τσουτσέκια που μας μπουζουριάζουν εμείς τους πληρώνουμε. Παιδάκια είναι ρε κι εμείς κοτζάμ άντρες. Σα δεν ντρεπόμαστε λίγο. Να μας κατεβάζουν απ τις κλούβες με χειροπέδες τις περισσότερες φορές, να γινόμαστε ρεντίκολα; Αγανάκτησα και ντρέπομαι για λογαριασμό μας, που ενώ υπάρχει λύση, εμείς προτιμάμε το ξεφτιλίκι.

 

Περιμένω τα σχόλιά σας

Η.Κ.

 


ΠΑΣΚΚΕΔΙ

Πανελλήνιο Σωματείο Καταστημάτων και Καταναλωτών Εστίασης και Διασκέδασης. Εξειδικευμένο portal ενημέρωσης για τον κλάδο της Εστίασης και τους καταναλωτές.


ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ