Αφού δε με ελέγχει η ΑΕΠΙ κι ο GEA γιατί να πληρώσω; Γιατί θα την πληρώσεις πανάκριβα!!!

22 Ιανουαρίου, 2018
Αφού δε με ελέγχει η ΑΕΠΙ κι ο GEA γιατί να πληρώσω; Γιατί θα την πληρώσεις πανάκριβα!!!
<h5>Αφού δε με ελέγχει η ΑΕΠΙ κι ο GEA γιατί να πληρώσω; Γιατί θα την πληρώσεις πανάκριβα!!!</h5><p><br></p>

Κατά αρχάς να σημειώσουμε ότι ένα κατάστημα οφείλει να πληρώνει πολλούς περισσότερους οργανισμούς από την ΑΕΠΙ και αυτό συνήθως ο επαγγελματίας το ανακαλύπτει μετά την κοινοποίηση των ασφαλιστικών μέτρων και της τακτικής αγωγής εναντίον του. Υποχρεωτική λοιπόν είναι η πληρωμή της ΑΕΠΙ, της Αυτοδιαχείρισης και της GEA για τη μουσική, ενώ αν υπάρχει και τηλεόραση τα πράγματα περιπλέκονται, αφού εκτός των προηγούμενων τριών οργανισμών υπάρχει ο οργανισμός Αθηνά, ο Διόνυσος και πολλοί ακόμη που εκπροσωπούν σκηνοθέτες, ηθοποιούς, τεχνικούς, παραγωγούς κ.α.

Όταν η χρήση της μουσικής και των τηλεοπτικών έργων γίνεται ατομικά στο σπίτι, τότε δεν πληρώνουμε κάτι παραπάνω. Όταν η αναπαραγωγή γίνεται δημόσια, είτε μέσω Youtube, Spotify, Dailymotion, Facebook, είτε με απλή τηλεόραση και ραδιόφωνο, ακόμη και μέσω πληρωμένων επαγγελματικών συνδρομών OTE και NOVA (δεν καλύπτουν τα δικαιώματα δημόσιας μετάδοσης), υπάρχει υποχρέωση καταβολής αμοιβών σε όλους τους προαναφερόμενους οργανισμούς, για τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα.

Ο πιο σημαντικός λόγος που οι επαγγελματίες, ιδιαίτερα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, δεν πληρώνουν είναι ότι τα συγκεντρωτικά ποσά είναι τεράστια. Στην Ελλάδα, οι ελάχιστες χρεώσεις των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη και συνδυαστικά φτάνουν σε τερατώδη ύψη, που πολύ δύσκολα μπορεί να πληρώσει μια επιχείρηση, ειδικά σε καθεστώς βαριάς φορολογίας.

Η επόμενη απάντηση των επαγγελματιών είναι ότι δεν γίνεται έλεγχος στα καταστήματα, κατά συνέπεια δεν χρειάζεται να πληρώσουν, αν και χρησιμοποιούν δημόσια μουσική. Διάφορες φήμες περί μεταφοράς της ΑΕΠΙ στην Κύπρο (δεν ολοκληρώθηκε ποτέ) και περί ακύρωσης των ελέγχων συμβάλουν στον ωχαδερφισμό, μέχρι να έρθει το μικτό κλιμάκιο στην πόρτα του μαγαζιού βέβαια.

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Όλοι μπορούν να καταλάβουν ότι όταν μια επιχείρηση πλήρωσε στο παρελθόν άδεια δημόσιας εκτέλεσης από την ΑΕΠΙ (για να την υποβάλει στο Δήμο κατά την ίδρυσή της), η ΑΕΠΙ γνωρίζει αν πλήρωσε ή δεν πλήρωσε τις επόμενες χρονιές, αφού διατηρεί τα στοιχεία της πρώτης πληρωμής! Αντίστοιχα, οι οργανισμοί μέσω «μνημονίων συνεργασίας» με κάθε λογής επιμελητήριο, από το ξενοδοχειακό μέχρι τα κατά τόπους εμπορικά και επαγγελματικά, λαμβάνουν αναλυτικές πληροφορίες για όλες τις επιχειρήσεις της χώρας.

Ουσιαστικά, οι περισσότερες εταιρείες δυσχεραίνονται να καταβάλουν τις αμοιβές να πληρώσουν και αυτό το γνωρίζουν οι εισπρακτικοί οργανισμοί. Τα ποσοστά εισπράξεων λοιπόν είναι χαμηλά μέσω επιστολών και τοπικών «ελεγκτών». Για το λόγο αυτό, οι προσπάθειες είσπραξης απευθύνονται περισσότερο σε επιχειρήσεις που συνήθως πληρώνουν, γιατί δεν μπορούν να κλείσουν και να ανοίξουν σε διαφορετικό σημείο ή με άλλο όνομα ή τυπικά με άλλον ιδιοκτήτη. Αυτοί λοιπόν που πληρώνουν συνήθως πιο εύκολα είναι οι ξενοδόχοι…

Η πρακτική των οργανισμών για τους υπόλοιπους είναι λίγο πιο απλή. Αφήνουν να περάσουν σχεδόν πέντε (5) χρόνια. Σε αυτά τα 5 χρόνια ο επαγγελματίας έχει την εντύπωση ότι είναι «καλοί άνθρωποι», τον «ξέχασαν», «μόνο η ΑΕΠΙ γράφει, οι άλλοι όχι», «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» κλπ…

Μόλις η επιχείρηση συμπληρώσει 5 έτη χρέους, λαμβάνει τα ασφαλιστικά μέτρα ή την τακτική αγωγή, με την οποία ο κάθε οργανισμός ζητάει την είσπραξη αμοιβών για τα τελευταία 5 έτη και όχι με το μειωμένο τιμολόγιο που έχει υπογράψει στα «μνημόνια συνεργασίας», αλλά με το πλήρες. Τα ασφαλιστικά κυμαίνονται από 5.000 έως 10.000 ευρώ , ενώ οι τακτικές αγωγές μαζί με την ηθική ικανοποίηση από 10.000 έως 50.000 για κάθε οργανισμό. Πολλές φορές οι οργανισμοί καταθέτουν από κοινού αγωγές, όπως συμβαίνει συχνά με τον GEA και το Διόνυσο.

Μόλις μια επιχείρηση χάσει τα ασφαλιστικά ή την αγωγή, με το δεδικασμένο της χρήσης δημόσιας μουσικής την τελευταία πενταετία, σπεύδουν όλες οι υπόλοιπες και καταθέτουν ασφαλιστικά μέτρα και τακτικές αγωγές εναντίον της. Σε πολλά δικαστήρια της χώρας τα μισά ή και ολόκληρα πινάκια είναι γεμάτα από τέτοιες μηνύσεις, ασφαλιστικά μέτρα και αγωγές. Παρακολουθώντας μια ημέρα ενός τυπικού δικαστηρίου στην Αθήνα, με 25 έως 50 μηνύσεις για τη μουσική σε μια ημέρα, ο καταστηματάρχης δεν προλαβαίνει καλά καλά να πει καν το όνομά του και φεύγει με ποινές, μήνες φυλάκισης στην περίπτωση μηνύσεων και διαταγές πληρωμής εναντίον του στα αστικά δικαστήρια.

Στην περίπτωση των ξενοδοχείων, συχνά πριν εκδικαστεί η υπόθεση για τη δημόσια αναπαραγωγή στα δωμάτια (τα δωμάτια των ξενοδοχείων έχουν αναγνωριστεί ως δημόσιοι χώροι με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου) οι ιδιοκτήτες συμφωνούν σε προτάσεις εξωδικαστικού συμβιβασμού. Μόνο που στη συνέχεια δέχονται ασφαλιστικά μέτρα και τακτική αγωγή για τους υπόλοιπους κοινόχρηστους χώρους του ξενοδοχείου, με την τιμή να ορίζεται ανά τετραγωνικό μέτρο και μάλιστα χωρίς να προβλέπεται μειωμένο τιμολόγιο στο «μνημόνιο συνεργασίας» της Ένωσης Ξενοδόχων με τους οργανισμούς. Το μειωμένο τιμολόγιο αφορά μόνο τα δωμάτια…

Το σίγουρο είναι ότι οι οργανισμοί είσπραξης δικαιωμάτων δεν ξεχνούν και δεν έχουν φιλίες με κανέναν. Εφαρμόζουν το νόμο, ο οποίος τους βολεύει. Μέχρι πρότινος κάποιοι βέβαια δεν πλήρωναν τους καλλιτέχνες, αλλά αυτό δεν ήταν ουσιαστική δικαιολογία για τους επαγγελματίες που όφειλαν να πληρώσουν. Περισσότερο ήταν ένας τρόπος για να δικαιολογήσει ο επαγγελματίας τη μη πληρωμή στη συνείδησή του…

• Λύση φυσικά και υπάρχει. Είναι το StereoCloud και τη βεβαίωση ότι η μουσική που αναπαράγεται δεν εκπροσωπείται από κανέναν από τους εισπρακτικούς οργανισμούς. Με μόλις 148 ευρώ, γλιτώνετε το φόβο, αρκετές χιλιάδες ευρώ, δικαστικές περιπέτειες και καλύπτετε ολόκληρο το ημερολογιακό έτος.


ΠΑΣΚΚΕΔΙ

Πανελλήνιο Σωματείο Καταστημάτων και Καταναλωτών Εστίασης και Διασκέδασης. Εξειδικευμένο portal ενημέρωσης για τον κλάδο της Εστίασης και τους καταναλωτές.


ΚΑΛΕΣΤΕ ΜΑΣ